Τρεις εβδομάδες τώρα στη στρατιωτική επίθεσή σας στο πιο πυκνοκατοικημένο κομμάτι της γης σε όλο τον κόσμο, πώς νιώθεις; Πώς αισθάνεσαι να παρακολουθείς τους πυραύλους και τις βόμβες σας- από αέρος, από τη γη και τη θάλασσα – να ρίχουν τη Λωρίδα της Γάζας στα ερείπια;
Πεινασμένοι, πολιορκημένοι, αλλά αλύγιστοι, τα 1.8 εκατομμύρια άτομα που έχουν φυλακιστεί εκεί δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, εκτός από το να αντέξουν καθώς οι βόμβες σας και οι πύραυλοι πέφτουν σαν βροχή, με στόχο νοσοκομεία, σχολεία, δημόσια κτίρια, σπίτια, αστυνομικά τμήματα, ακόμη και συγκροτήματα του ΟΗΕ, όπου οι άνθρωποι είχαν αναζητήσει καταφύγιο. Εξακολουθούν να πιστεύουν, παρά τις δεκαετίες απογοήτευσης και προδοσίας, στην ιερότητα και την προστασία του διεθνούς δικαίου.
Οι βόμβες σας αναζήτησαν και βρήκαν τα θύματά τους, καίγοντας και ανατινάζοντας μικρούς και μεγάλους, την ίδια στιγμή που η κυβέρνησή σας προσπαθεί να πείσει τον κόσμο ότι κάθε προσπάθεια γίνεται για να αποφευχθούν απώλειες αμάχων, σε αυτό που περιγράφουν ως μια στρατιωτική επιχείρηση για να ξεριζώσει την τρομοκρατία και να παρέχει ασφάλεια για τους πολίτες της. Είναι ένα ψέμα.
Το να σφάζεις παιδιά δεν γίνεται ποτέ στο όνομα της ασφάλειας. Αυτό γίνεται στο όνομα της βαρβαρότητας.
Μετά την αεροπορική επίθεση, αρχίσατε την χερσαία εισβολή και ποιος μπορεί να ξεχάσει ποτέ τις δικές σας φωτογραφίες και των συντρόφων σας, πλήρως οπλισμένων και εξοπλισμένων, βαδίζοντας μέσα στη νύχτα, βαδίζοντας πάνω από τις ελπίδες και τις ζωές των παιδιών που σε λίγες ώρες προορίζονταν για ανατίναξη και θάνατο από τα όπλα και τις σφαίρες που μεταφέρετε τόσο περήφανα ως μια απόδειξη για τον ανώτερο πολιτισμό και τις αξίες σας;
Ορμήσατε σε ένα μέρος του κόσμου που διασφαλίσατε ότι θα παραμένει αποκομμένο από την υπόλοιπη ανθρωπότητα, μια τιμωρία που επιβάλατε στους ανθρώπους που ζουν εκεί, επειδή τόλμησαν να αντισταθούν με την εκλογή μιας κυβέρνησης που δεν εγκρίνετε. Αλλά αυτή η κυβέρνηση αρνείται να μας αναγνωρίσει, θα έχετε ισχυριστεί ξανά και ξανά, αποκαλύπτοντας μια γκροτέσκα προσδοκία να αναγνωρίζεστε από ανθρώπους που έχουν συστηματικά απαλλοτριωθεί, κακοποιηθεί και έχουν χάσει την ανθρώπινη υπόστασή τους από το 1948, όταν το κράτος σας διαμορφώθηκε.
Όλος ο κόσμος σας παρακολουθεί και τους συντρόφους σας – τους στρατιώτες του «πιο ηθικού στρατού στον κόσμο» – με αυξανόμενο θυμό και δυσπιστία ότι μια τέτοια βαρβαρότητα μπορεί να επιβληθεί από μια στρατιωτική υπερδύναμη σε ένα ανυπεράσπιστο άμαχο πληθυσμό στον 21ο αιώνα. Ακόμη και οι χορηγοί και οι απολογητές σας στη Δύση δυσκολεύονται να σας παρέχουν την πολιτική υποστήριξη που πάντα υπολογίζετε παραβιάζοντας το διεθνές δίκαιο σαν να μην αξίζει ούτε το χαρτί στο οποίο είναι γραμμένο. Αυτή η συμπαιγνία των δυτικών κυβερνήσεων στα εγκλήματα σας είναι ένα έγκλημα από μόνη της, που η ιστορία δεν θα συγχωρήσει.
Έτσι πείτε μας: πότε θα χορτάσει η δίψα σας για παλαιστινιακό αίμα; Πόσες νεκρές γυναίκες και πόσα παιδιά θα είναι αρκετά πριν αποφασίσετε να τερματίσετε αυτή τη σφαγή; Η Γάζα είναι ήδη ερείπια, έτσι ό,τι κι αν συμβεί τώρα μπορείτε να είστε ικανοποιημένοι όταν επιστρέψετε στην οικογένειά σας και να φιλήσετε τα παιδιά σας, σαν ο γενναίος πολεμιστής που νομίζετε ότι είστε.
Εν τω μεταξύ, τη δυστυχία, την απελπισία και το μακελειό που αφήνετε πίσω σας, δίνει το δικαίωμα στην ανθρωπότητα να ρωτήσει, μια ακόμη φορά, αν πρόκειται να γεννηθείς Παλαιστίνιος, είναι να γεννηθείς κάτι λιγότερο από άνθρωπος, που καταδικάστηκες από τις μεγάλες δυνάμεις να θεωρείσαι παιδί ενός κατώτερου θεού – με την ιστορία, τον πολιτισμό και τα δικαιώματα να στα αρνούνται;
Ωστόσο, δεν έχει σημασία η συκοφαντία και τα ψέματα που χρησιμοποιούνται από την κυβέρνησή σας, από τους εκπροσώπους και τις γυναίκες τους, που εμφανίζονται στις οθόνες των τηλεοράσεων μας με την αυτοπεποίθηση εκείνων που ισχυρίζονται ότι δρουν στο όνομα της δημοκρατίας και του πολιτισμού, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι μιλούν και ενεργούν στο όνομα των θυμάτων του παρελθόντος, της γενοκτονίας και της μαζικής δολοφονίας. Οι Παλαιστίνιοι εξακολουθούν να αρνούνται να παίξουν το ρόλο που έχει επιλεγεί γι “αυτούς από εσάς και από τους απολογητές σας. Όχι, οι Παλαιστίνιοι αρνούνται να συναινέσουν στη δική τους καταστροφή, αντλώντας ελπίδα από την αλήθεια ότι κανείς πύραυλος ή βόμβα, κανένα τανκ, ή στρατιωτικό αεροσκάφος, θα μπορούσε ποτέ να έρθει κοντά στη δύναμη του ανθρώπινου πνεύματος.
Σε μόλις τρεις εβδομάδες κάτι έχει αλλάξει. Ο κόσμος έχει δει με τα μάτια του ότι το Ισραήλ δεν είναι το θύμα που ισχυρίζεται. Όπως έχει αποκαλυφθεί σε πρωτοφανή αριθμό σε όλο τον κόσμο, οι άνθρωποι καταλαβαίνουν ότι η συνεχιζόμενη αποστέρηση και η δυστυχία του παλαιστινιακού λαού δεν είναι πλέον ανεκτή. Κατά εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο και όλο και περισσότερο μέσα στο ίδιο το Ισραήλ, οι άνθρωποι δηλώνουν ότι δεν θα μείνουν απαθείς μάρτυρες της κατοχής, της καταπίεσης και της βαρβαρότητας που γίνονται στο όνομα της προόδου. Πάρα πολλές φορές στο παρελθόν, ο κόσμος έχει αντισταθεί, με τα ονόματα και τις ημερομηνίες των περασμένων κτηνωδιών ως προειδοποίηση για την άβυσσο στην οποία η ανθρωπότητα είχε βυθιστεί και θα μπορούσε να βυθιστεί και πάλι, εκτός αν ο κόσμος παραμένει σε εγρήγορση.
Guernica 1937: το Γκέτο της Βαρσοβίας 1942: My Lai 1968: Φαλούτζα 2003: Γάζα 2008-09, 2012 και 2014
Δεν είναι εκδίκηση αυτό που ο κόσμος επιδιώκει, αλλά δικαιοσύνη – και η δικαιοσύνη για τους Παλαιστίνιους μπορεί να αρχίσει μόνο όταν η αδικία που έχει χτίσει ένα τείχος γύρω από τη δική σας ανθρωπιά τελειώσει. Λύστε την πολιορκία, γκρεμίστε το τείχος του απαρτχάιντ, αφαιρέστε τα σημεία ελέγχου και ελευθερώστε όχι μόνο αυτούς που φυλακίσατε όλα αυτά τα χρόνια, αλλά εξίσου σημαντικό, τον εαυτό σας.
Λέτε ξανά και ξανά ότι το Ισραήλ έχει το δικαίωμα να υπάρχει. Ναι, αλλά όχι ως κράτος απαρτχάιντ, όχι ως ένα κράτος που υπάρχει στην άρνηση ενός λαού του οποίου το μόνο έγκλημα είναι ότι συνεχίζει να υπάρχει σε εκτάσεις που έχετε αποφασίσει από καιρό ότι ανήκουν σε σας. Δεν έχει σημασία πόσα τανκς, μαχητικά αεροσκάφη και πυραύλους μπορεί να έχετε στο τεράστιο οπλοστάσιο σας, η άρνηση αυτών του βασανισμένων, εξαθλιωμένων ανθρώπων να εξαφανιστούν μέσα στη νύχτα της ιστορίας, σας αποδυναμώνει. Και αυτό, να λειτουργεί ως μια δυσάρεστη υπενθύμιση ότι όταν επιστρέφετε στην οικογένειά σας κάθε βράδυ έχοντας κάνει το καθήκον σας, το κάνετε με την ανθρωπιά σας να μειώνεται.
Γι “αυτό σας λέμε τώρα ότι ζείτε στη λάθος πλευρά της ιστορίας – σε ένα κρύο, μοναχικό μέρος που λέγεται ντροπή.
John Wight, συγγραφέας, σχολιαστής- Ειδικός στη γεωπολιτική, στην Βρετανική εσωτερική πολιτική, στον πολιτισμό και τον αθλητισμό.
http://www.hellasforce.com/blog/apla-si-gklo-ni-sti-ko-gramma-se-enan-israilino-stratioti/