ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΟΠΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΓΕΝΝΑΔΙΟΥ

Κατά την 14^ην Σεπτεμβρίου του έτους 1967, εν η ιδιαιτέρως εορτάζει η Μονή Ξηροποτάμου ως έχουσα τον Μέγαν Τίμιον Σταυρόν...
και δη με την οπήν που προσηλώθη ο Κύριος, χάριν της εορτής υπήε και αυτός να συνεορτάσει (σημ. ο μοναχός της Νέας Σκήτης του Αγίου Παύλου – Γεννάδιος), συνάμα δε προσκυνήσει και ασπαστεί το Πανάγιον Ξύλον. Κατά την ώραν της προσκυνήσεως και ασπασμού εις τους αίνους, ο γέρων ελθών εις έκστασιν, έβλεπεν ότι από το Τίμιον Ξύλον ανέβλυζον φλόγες πυρός και ο πέριξ χώρος όλος, ως να εφλέγετο υπό πυρός. Τοιαύτα βλέπων και εξεστηκώς εθαύμαζε και έλεγε καθ΄ εαυτόν : «Πώς οι αδελφοί μοναχοί πλησιάζουν και ασπάζονται τον Τίμιον Σταυρόν και δεν κατακαίονται ;». Και πώς και αυτός θα δυνηθεί να πλησιάσει και να ασπασθεί ; Του εφαίνετο τελείως αδύνατον. Εφ΄ ότου ήλθεν η σειρά του να προσκυνήσει και αυτός, επαρακάλεσε την Παναγίαν από βάθους ψυχής και καρδίας να τον βοηθήσει να πλησιάσει και αυτός. Και, ω του θαύματος ! αι φαινόμεναι φλόγες του πυρός εσβέσθησαν, και ούτω μετά θάρρους και πολλής ευλαβείας προσήλθε και επροσκύνησε.  

ΠΗΓΗ : ΛΑΖΑΡΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΟΥ, ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΙΚΑΙ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ, ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ, ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ 1989, σελ. 196 κ.ε.

http://tribonio.blogspot.gr/2014/05/blog-post_6075.html