Γυρνᾶμε πίσω, 193 χρόνια, τότε πού ἀκούστηκε τό σύνθημα τῶν ἐπαναστατημένων Ἑλλήνων: «Ἐλευθερία ἤ Θάνατος». Δέν τούς εἶχαν λυγίσει τά 400 χρόνια τῆς τουρκικῆς σκλαβιᾶς. Οὔτε τούς εἶχαν ἀποθαρρύνει τά κατά καιρούς ἀποτυχημένα κινήματα, πού οἱ συνέπειές τους ἦταν τρομακτικές:
Σφαγές, ἐξανδραποδισμοί, λεηλασίες, φωτιά καί ὄλεθρος, ὅπως ἔγινε μέ τά περιβόητα «Ὀρλωφικά» τό 1770. Τώρα, οἱ Ἕλληνες, μέ γενναίους ὁπλαρχηγούς καί ψυχωμένα παλληκάρια, τό εἶχαν πάρει ἀπόφαση: Ἤ θά ζήσουν ἐλεύθεροι στήν Πατρίδα τους ἤ θά πεθάνουν. Γιατί τό νά ἔχουν στό κεφάλι τους τόν σκληρό καί αἱμοβόρο Τοῦρκο, δέν μποροῦσαν πιά νά τό ἀντέξουν. Ἔτσι, ὅταν ἡ Ἐκκλησία μέ τόν Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανό καί ἄλλους γενναίους καί ἐμπνευσμένους Ἐπισκόπους καί Κληρικούς καί Μοναχούς, ἐκήρυξε τήν Ἐπανάσταση, ὅλοι οἱ Ἕλληνες ἔδωσαν ὁλοπρόθυμα τό «παρών». Ἡ Ἑλλάδα ἔπρεπε νά ἀναστηθῇ μέσα ἀπό τήν τέφρα της.
Ἔτσι, ὅταν ἄρχισαν οἱ πρῶτες ἁψιμαχίες, φάνηκε καθαρά πῶς οἱ Ἐπαναστάτες εἶχαν καί πίστη δυνατή καί καρδιά γενναία καί θέληση γιά τήν νίκη ἀταλάντευτη. Γι’ αὐτό, οὔτε ἡ σφαγή στήν Χίο, οὔτε ἡ καταστροφή τῶν Ψαρῶν σταμάτησαν τόν ἀγῶνα τοῦ Ἔθνους. Ὁ Ἐθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός ἔγραψε ἕνα ὀλιγόστιχο, ἀλλά συγκλονιστικό ποίημα μέ τόν χαρακτηριστικό τίτλο: «Ἡ δόξα τῶν Ψαρῶν»: «Στῶν Ψαρῶν τήν ὁλόμαυρη ράχη, περπατῶντας ἡ Δόξα μονάχη, μελετᾶ τά λαμπρά παλληκάρια· καί στήν κόμη στεφάνι φορεῖ, γινωμένο ἀπό λίγα χορτάρια ποὖχαν μείνει στήν ἔρημη γῆ». Φωτιά, σφαγή καί ἐρήμωση στά ὡραῖα νησιά τοῦ Αἰγαίου. Κι’ ἀργότερα, φωτιά καί τσεκούρι ἀπό τόν Ἰμπραήμ στήν Πελοπόννησο. Ἀλλά καί τό Μεσολόγγι, μετά τήν δεύτερη πολιορκία του καί τήν ἅλωσή του, τό 1826, δέν εἶχε νά δείξῃ στούς Τούρκους παρά τά ἐρείπια τῶν σπιτιῶν καί τά νεκρά σώματα τῶν ὑπερασπιστῶν του, ἐκείνων, βέβαια, πού εἶχαν ἐπιζήσει ἀπό τήν τρομακτική πεῖνα, τίς ἀρρώστειες καί τίς στερήσεις.
Ἀλλά ὁ δαυλός τοῦ Κανάρη, πού ἔκαψε τήν ναυαρχίδα τοῦ Καρᾶ–Ἀλῆ, στό λιμάνι τῆς Χίου· τό Χάνι τῆς Γραβιᾶς· ἡ καταστροφή τῆς στρατιᾶς τοῦ Δράμαλη, στά Δερβενάκια καί τό ὁλοκαύτωμα τοῦ Μεσολογγίου, γιά νά περιορισθοῦμε μόνο σ’ αὐτά, προκάλεσαν ἕνα σεισμό στήν Εὐρώπη. Ἕνα σεισμό, ποῦ δημιούργησε τό κῦμα τοῦ φιλελληνισμοῦ. Πολλοί ἐπώνυμοι καί ἀνώνυμοι Εὐρωπαῖοι ἔνοιωσαν συμπάθεια καί ἀγάπη γιά τούς Ἕλληνες, πού λίγοι καί μέ ἐλάχιστα μέσα τά ἔβαλαν μέ τήν πανίσχυρη Ὀθωμανική Αὐτοκρατορία. Κι’ αὐτό, παρά τήν λυσσώδη ἀντίδραση τοῦ μισέλληνα Μέττερνιχ καί τῆς λεγομένης «Ἱερᾶς Συμμαχίας» (ἀνίερης στήν πραγματικότητα), πού ἤθελαν τήν Ἑλλάδα μέσα στόν τάφο, ὅπου τήν εἶχε καταδικάσει ὁ Τοῦρκος τύραννος.
Ἔτσι, ἄρχισαν ν’ ἀκούγωνται στήν Εὐρώπη κάποιες φωνές γιά τό Ἑλληνικό Ζήτημα καί νά ἔρχεται κάποια βοήθεια πρός τό ἀγωνιζόμενο Ἔθνος, μέ ἀποκορύφωμα τήν Ναυμαχία τοῦ Ναυαρίνου, ὅπου ὁ στόλος τῶν Ρώσων, τῶν Ἄγγλων καί τῶν Γάλλων κατενίκησε τόν στόλο τοῦ Ἰμπραήμ, μέ ἀποτέλεσμα νά φύγῃ καί νά μή ξαναρθῇ ποτέ.
Βέβαια, οἱ ἐπαναστατημένοι Ἕλληνες δέν ἦσαν ἄγγελοι. Εἶχαν τά ἐλαττώματα τῆς Ἑλληνικῆς Φυλῆς, ὅπως αὐτά διαγράφονται μέσα στίς σελίδες τῆς ἱστορίας τοῦ Ἔθνους: Ξεσυνέρειες, ζήλειες, δύστροποι χαρακτῆρες, κακίες καί μίση καί φιλοδοξίες, ἔφθασαν στό σημεῖο νά φυλακίσουν τόν Κολοκοτρώνη, νά δολοφονήσουν τόν Ὀδυσσέα Ἀνδροῦτσο, νά μοιράζουν …διπλώματα «στρατηγῶν», γιά νά μειώσουν τόν Μάρκο Μπότσαρη… Ὅμως, ὁ Κολοκοτρώνης καί ὁ Μπότσαρης, γιά ν’ ἀρκεσθοῦμε σ’ αὐτούς, ἔδωσαν παράδειγμα ἀνώτερης συμπεριφορᾶς, χωρίς ψευτοφιλότιμα καί ἀντεκδικήσεις. Κι’ αὐτοί, ἀκριβῶς, οἱ λίγοι σχετικῶς, ἔδωσαν τό στίγμα τῆς Ἐπαναστάσεως, ὅτι ἦταν ὄχι ἀγώνας ταξικός, ἀλλά ἐθνικός, ἀγώνας ὑπέρ Πίστεως καί Πατρίδος, δόξα τῆς Ἑλλάδος.
Γιορτάζουμε, λοιπόν, καί φέτος τήν διπλή γιορτή, τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου καί τῆς Ἐθνικῆς μας Παλιγγενεσίας. Οἱ καιροί, βεβαίως, ἐξακολουθοῦν νά εἶναι δύσκολοι. Ὅμως, πρέπει νά παραδεχθοῦμε ὅτι στά 1821 οἱ Ἕλληνες εἶχαν ἀσυγκρίτως περισσότερες δυσκολίες ἀπ’ ὅσες ἔχουμε ἐμεῖς, οἱ σημερινοί ἀπόγονοί τους. Ἄς μήν ἀπογοητευώμαστε, λοιπόν, καί ἄς μήν ἀπελπιζώμαστε. Οἱ καλοί καιροί θά ξανάρθουν. Μόνο τήν Πίστη πρός τόν Χριστό καί τήν ἀγάπη μας πρός τήν Ἑλλάδα νά κρατήσουμε γερά. Καί νά προσευχώμαστε γιά τήν Βόρειο Ἤπειρο καί γιά τήν Κύπρο μας, ὅπου ὁ ἐκεῖ Ἑλληνισμός συνεχίζει νά ἔχῃ τίς δυσκολίες καί τά προβλήματά του.
Χαιρετίζω μέ πατρική ἀγάπη τά μαθητικά, τά φοιτητικά, τά ἐργαζόμενα καί τά στρατευμένα Ἑλληνόπουλα. Ὁ Χριστός νά τά φωτίζῃ καί νά τά καθοδηγῇ. Σέ ὅλους σας, ἀγαπητοί ἀδελφοί, εὔχομαι χρόνια πολλά, ἅγια, εὐλογημένα καί ἀγωνιστικά.
Διάπυρος πρὸς Χριστὸν εὐχέτης
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ
Ι.Μ.Π.Δ & Κονίτσης
+ Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ
Ι.Μ.Π.Δ & Κονίτσης
Ἐν Δελβινακίῳ τῇ 17ῃ Μαρτίου 2014
Ἀριθ. Πρωτ.: 8, ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 170ὴ
ΘΕΜΑ: Δόξα τῆς Ἑλλάδος ἡ Ἐπανάσταση τοῦ 1821
Ἀριθ. Πρωτ.: 8, ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 170ὴ
ΘΕΜΑ: Δόξα τῆς Ἑλλάδος ἡ Ἐπανάσταση τοῦ 1821
http://www.hellasforce.com
http://olympia.gr