πολιτική ηγεμονία, παρακάμπτοντας το στρατιωτικό κατεστημένο που επί δεκατίες διαφύλαξε την κληρονομιά του κεμαλισμού, και καταφέρνοντας ακόμη και να…
στριμώξει στη φυλακή επώνυμους βαθμοφόρους, με πλέον ηχηρή την περίπτωση του άλλοτε “στρατάρχη” Ιλκερ Μπασμπούγ.
Οι υποθέσεις “Εργκενεκόν” και “Βαριοπούλας” καταγράφηκαν από την τουρκική Δικαιοσύνη ως “συνωμοσίες” που αποσκοπούσαν στην ανατροπή της κυβέρνησης Ερντογάν, και ενίσχυσαν το ρητορικό οπλοστάσιο της τελευταίας.
Κάπως έτσι, ο “σουλτάνος” πρώην δήμαρχος Κωνσταντινούπολης, κατάφερε να ξεγελάσει έναν ολόκληρο λαό. Και να παραπλανήσει τη διεθνή κοινότητα, τουλάχιστον αυτή που είναι δεκτική στο να ξεγελιέται. Όλοι γνώριζαν ότι ο Εγκεμέν Μπαγίς ήταν… λερωμένος, πολλοί ωστόσο δεν δίσταζαν να κάνουν παρέα μαζί του και να φωτογραφίζονται περήφανοι στο πλευρό του.
Όλοι επίσης έβλεπαν πίσω από την ευγενική φυσιογνωμία του Αλί Μπαμπατζάν τον άνθρωπο της Ουάσινγκτον, τον “ανθύπατο” του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου σε μια οικονομία που προσπάθησε να πείσει και τον ίδιο τον εαυτό της ότι είχε παραμέτρους μικρής υπερδύναμης.
Όλα αυτά, μαζί με τις ψευδαισθήσεις μεγαλείου και αναβίωσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στη βάση των… γραπτών του Αχμέτ Νταβούτογλου προτού γίνει Υπουργός Εξωτερικών κατέρρευσαν μέσα σε μερικούς μήνες. Από την αποτυχία να ανατραπεί ο Άσαντ στη Συρία, μέχρι την αποτυχία να υπάρξει ανάσχεση της ανατροπής του Μοχάμεντ Μόρσι και της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στην Αίγυπτο.
Είχε προηγηθεί η εξέγερση κουλτούρας και αισθητικής στην Κωνσταντινούπολη, για να ακολουθήσει τις τελευταίες εβδομάδες ως κορύφωση του δράματος, το σκάνδαλο διαφθοράς που φτάνει μέχρι το… τζάκι του Ερντογάν.
Ο (σκοτεινός) Γκιουλέν αποφάσισε να εγκαταλείψει τον προστατευόμενό του, και πανικόβλητος ο Ταγίπ Ερντογάν έφτασε στο σημείο να ζητήσει τη βοήθεια του στρατού. Το τελευταίο και μοιραίο λάθος. Μετά τη χθεσινή αίτηση του Ιλκερ Μπασμπούγ μέσω των συνηγόρων του για απελευθέρωση, με την επίκληση των λόγων του Ερντογάν περί… συνωμοσίας από την πλευρά της Δικαιοσύνης κατά των στρατηγών, ήρθε σήμερα η εκκωφαντική δήλωση του Γενικού Επιτελείου των Ενόπλων Δυνάμεων της Άγκυρας, περί απελευθέρωσης όλων των καταδικασθέντων, ακριβώς με την ίδια αιτιολογία.
Το υψηλό ρίσκο που πήρε ο Ερντογάν, θα οδηγήσει μετά βεβαιότητας στην ανατροπή του. Αν όχι απευθείας από τον στρατό, σχεδόν σίγουρα από το ίδιο το πολιτικό Ισλάμ, που δεν αντέχει έναν δεύτερο Μόρσι. Και θα κάνει ό, τι μπορεί για να διατηρήσει μέρος της νομής της εξουσίας και την “επόμενη μέρα”.
Μια μέρα που για την Τουρκία θα έχει… λιγότερο έως καθόλου Ερντογάν.