Εάν προηγουμένως τα πυρηνικά όπλα θεωρούνταν όπλα του δυνατού, σήμερα αποτελούν όπλα του αδύνατου, είναι η τελευταία του και η πιο σίγουρη ασπίδα από την εξωτερική επέκταση. Η εντολή για εκτόξευση των πυρηνικών πυραύλων μπορεί να δοθεί σχεδόν από οποιαδήποτε περιοχή του κόσμου. Μιλά ο ανώτατος επιστημονικός συνεργάτης του Κέντρου Διεθνούς Ασφάλειας της ΡΑΕ Πιοτρ Τοπιτσκάνοφ:
Ας πάρουμε, για παράδειγμα, την Ινδία και το Πακιστάν. Κατά τη διάρκεια μιας απλής σύγκρουσης στο διαφιλονικούμενο Κασμίρ, μία από τις πλευρές υποθέτοντας λανθασμένα ότι η άλλη πλευρά ήδη χτυπά, να λάβει την απόφαση για πυρηνική επίθεση. Είναι ένα πιθανό σενάριο του πως μπορούν σήμερα να χρησιμοποιηθούν τα πυρηνικά όπλα.
Εάν το πιο τραγικό σενάριο γίνει πραγματικότητα, υπό την επίδραση της επίθεσης θα βρεθεί μια από τις πιο πυκνοκατοικημένες και φτωχές περιοχές του πλανήτη. Στα πρώτα δευτερόλεπτα από την ακτινοβολία και το κρουστικό κύμα μπορεί να πεθάνουν 10-20 εκατομμύρια, τα πρώτα δύο-τρία εικοσιτετράωρα – ακόμη περίπου εκατό εκατομμύρια. Συνεπώς, στο πρώτο έτος μετά από την ινδο-πακιστανική «ημέρα κρίσης» θα πεθάνουν περίπου τριακόσια εκατομμύρια άνθρωποι.
Σε συνθήκες μη ελεγχόμενου χάους, δεν θα υπάρχει κανένας να τους κηδέψει. Οι επιζώντες θα προσπαθούν να εγκαταλείψουν τις επικίνδυνες περιοχές. Κατά συνέπεια η περιοχή θα πληγεί από ανθρωπιστική καταστροφή σε ένα πρωτοφανές μέγεθος. Την επόμενη περίοδο οι απώλειες θα αυξηθούν κατά πολύ λόγω της διάδοσης της ραδιενέργειας στα γειτονικά κράτη, πρώτα απ’ όλα στην Κίνα, χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας και Μέσης Ανατολής. Μιλά ο Πιοτρ Τοπιστκάνοφ:
Οι συνέπειες της χρήσης των πυρηνικών όπλων θα είναι δραματικές παντού. Εάν μιλάμε για μια μεμονωμένη πυρηνική έκρηξη, οι συνέπειες μάλλον θα φέρουν περιφερειακό χαρακτήρα. Εάν όμως η Ινδία και το Πακιστάν ανταλλάξουν πυρηνικά χτυπήματα, αυτό θα προκαλέσει μια καταστροφή παγκοσμίων διαστάσεων.
Αυτό το τραγικό σενάριο παρουσιάζει όλο τον κίνδυνο της υποτίμησης των περιφερειακών κρίσεων. Αυτό αφορά όχι μόνο την Ινδία και το Πακιστάν, αλλά και όλα τα κράτη που επιδιώκουν να έχουν έναν ιδιαίτερο γεωπολιτικό ρόλο και τα οποία έχουν πρόσβαση στις πυρηνικές τεχνολογίες. Πίσω σχεδόν απ’ όλες τις περιπτώσεις βρίσκονται οι μεγάλες δυνάμεις, οι οποίες προκαλούν συγκρούσεις βασιζόμενες στα δικά τους εγωιστικά συμφέροντα.