σχόλιο Γ.Θ : Άλλο ένα κορυφαίο άρθρο του Βασίλη Βιλιάρδου.
Αξίζει να το διαβάσετε.
“Μόνο το Θεό μπορούμε να εμπιστευόμαστε πια – σε καμία περίπτωση αυτούς τους διεφθαρμένους πολιτικούς οι οποίοι, στο όνομα του ισλαμισμού, διακινούν τεράστια ποσά δολαρίων σε κουτιά παπουτσιών, παραιτούνται ακούσια, μαζικά από τις θέσεις τους ή οδηγούνται στη φυλακή, κατηγορούμενοι για προδοσία και χρηματισμό”.
Ανάλυση
Το οικονομικό πρόγραμμα των «Αδελφών Μουσουλμάνων» στην Αίγυπτο είχε υιοθετήσει την πλέον «θηριώδη» μορφή καπιταλισμού, «εμπλουτισμένη» με επιδοτήσεις για τους φτωχούς – κάτι που συμβαδίζει με τα προγράμματα των υπολοίπων ισλαμικών κινημάτων στην περιοχή όπως, για παράδειγμα, της «Κίνησης Gülen» στην Τουρκία,
Η «Hamas», στη λωρίδα της Γάζας, διακρίνεται επίσης από μία νεοφιλελεύθερη αντίληψη, αφού είναι δικτυωμένη σε μεγάλο βαθμό με το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα – ενώ ενισχύει τους κατοίκους της περιοχής απ’ ευθείας, με κοινωνικά προγράμματα.
Ενδεχομένως λοιπόν είμαστε αντιμέτωποι με έναν επικίνδυνο, ιδιόμορφο «θρησκευτικό και εθνικιστικό νεοφιλελευθερισμό», μιλιταριστικό, επιθετικό και απρόβλεπτο – ο οποίος δημιουργεί τεράστιες εντάσεις σε μία ήδη φλεγόμενη περιοχή.
Ο κίνδυνος να αποτελέσει η συγκεκριμένη
περιοχή εκείνο το φυτίλι, το οποίο θα προκαλούσε την πυρηνική έκρηξη του
παγκόσμιου συστήματος, δεν είναι καθόλου αμελητέος – πόσο μάλλον όταν ολόκληρος ο πλανήτης ευρίσκεται στα πρόθυρα ενός παγκοσμίου πολέμου, με επί πλέον εστίες πυρκαγιάς τόσο στην Ευρώπη, όσο και στην Άπω Ανατολή (Κίνα – Ιαπωνία, Βόρεια και Νότια Κορέα).
Άλλωστε, όπως είχαμε προβλέψει πριν από αρκετό καιρό, στα τελευταία στάδια μίας κρίσης παρατηρούνται συνήθως γεωπολιτικές ανακατατάξεις, καθώς επίσης θρησκευτικοί πόλεμοι – με επίκεντρο σήμερα τις χώρες της Ανατολής που ευρίσκονται πλησίον της Ευρώπης, καθώς επίσης τα ισλαμικά κινήματα.
.
Η ΑΙΓΥΠΤΟΣ
Η οικονομική κατάσταση της χώρας ήταν
καταστροφική, μετά την εποχή των «Αδελφών Μουσουλμάνων» – μίας
θρησκευτικής οργάνωσης η οποία, ήταν μεν δραστήρια όσον αφορά την
ενίσχυση των φτωχών, αλλά από οικονομικής πλευράς ακολουθούσε ένα θηριώδες νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα.
Επέβαλλε δραματικές περικοπές στο κοινωνικό σύστημα της χώρας, ενώ
είναι υπεύθυνη για την κατακόρυφη αύξηση του δημοσίου χρέους – καθώς
επίσης για την εκτόξευση των τιμών των προϊόντων βασικής διατροφής και
διαβίωσης.
Όπως λέγεται από τους ειδικούς, η οργάνωση ήταν υπερβολικά καπιταλιστική, δαπανώντας παράλληλα αρκετά χρήματα για την απ’ ευθείας ενίσχυση των φτωχών,
μέσω δωρεών και συσσιτίων – μίας μεθόδου, με την οποία δεν μπορεί να
λειτουργήσει σε καμία περίπτωση, πόσο μάλλον να διατηρηθεί ένα κοινωνικό
κράτος.
Σύμφωνα με μία μελέτη του ΟΗΕ, ήδη το
2011 είχε διαπιστωθεί μία δραματική επιδείνωση της διατροφής των
Αιγυπτίων – ενώ στη συνέχεια, πάνω από το 50% του πληθυσμού είχε «κυλίσει» κάτω από τα όρια της φτώχειας. Η
ανεργία, η πείνα, οι υψηλές τιμές των τροφίμων και της ενέργειας είχαν
αναγκάσει τους περισσότερους να αγωνίζονται απλά και μόνο για να
επιβιώσουν – να δίνουν καθημερινά τη μάχη τους δηλαδή, εναντίον της
πείνας και της φτώχειας.
Στην περίοδο διακυβέρνησης του M.Mursi, η
κατάσταση επιδεινώθηκε ακόμη περισσότερο – με τα συναλλαγματικά
αποθέματα της Αιγύπτου να μειώνονται από τα 34 δις $, στα 16 δις $. Σαν
αποτέλεσμα του περιορισμού του συναλλάγματος (ένα από τα προβλήματα που
προκαλεί το εθνικό νόμισμα σε μία αδύναμη οικονομία), η χώρα αντιμετώπιζε μεγάλες δυσκολίες στις εισαγωγές των απαραίτητων προϊόντων (ενέργεια, τρόφιμα, φάρμακα), για τη διατροφή, τη διαβίωση και την υγεία των 80 εκ. πολιτών της.
Στο μικρό χρονικό διάστημα της παραπάνω
κυβέρνησης, το έλλειμμα του προϋπολογισμού αυξήθηκε (διάγραμμα που
ακολουθεί) από τα 30 δις $ στα 40 δις $ – με αποτέλεσμα να μην μπορεί το κράτος να χρηματοδοτεί τις επιδοτήσεις τροφίμων για τους πολίτες του.
Το γεγονός αυτό επιτάχυνε ραγδαία τη διαδικασία, η οποία μετέτρεπε τους
φτωχούς σε πεινασμένους – εκτρέφοντας εκείνες τις δυνάμεις, οι οποίες
προκαλούν μεγάλες κοινωνικές αναταραχές και εξεγέρσεις.
.
Κρατικός προϋπολογισμός Αιγύπτου, ως ποσοστό επί του ΑΕΠ της χώρας
.
Η Αίγυπτος προσπαθούσε πάρα πολλά χρόνια να λάβει δάνειο από το ΔΝΤ – όπου όμως το «ταμείο» απαιτούσε την υιοθέτηση των γνωστών μέτρων: αύξηση των φόρων, μείωση των επιδομάτων τροφίμων, περιορισμό των δημοσίων δαπανών γενικότερα κοκ.
Η κυβέρνηση Mursi δεν μπορούσε να ανταποκριθεί σε αυτές τις απαιτήσεις,
λόγω της δεινής οικονομικής κατάστασης της χώρας – οπότε δεν έλαβε τα
χρήματα.
Η αύξηση του δημοσίου χρέους της Αιγύπτου θεωρείται ως το κρισιμότερο σφάλμα των «Αδελφών Μουσουλμάνων», οι οποίοι πίστευαν πως θα μπορούσαν να λύσουν τα μεγάλα προβλήματα της χώρας τους με τη βοήθεια δανειακών κεφαλαίων
– έχοντας καταφέρει, μετά την επανάσταση εναντίον του Mubarak, να βρουν
δανειστές, οι οποίοι τους παρείχαν χρήματα χωρίς ουσιαστικά εγγυήσεις.
Μόνο η ΕΕ έδωσε στην Αίγυπτο 1 δις €,
χωρίς να γνωρίζει που χρησιμοποιήθηκαν – αφού οι «Αδελφοί Μουσουλμάνοι»
αρνούνταν να δώσουν εξηγήσεις. Κάτι ανάλογο συνέβη και στη λωρίδα της
Γάζας – όπου η ΕΕ δάνεισε αρκετές εκατοντάδες εκατομμύρια, χωρίς να γνωρίζει που δαπανήθηκαν, αλλά και χωρίς καμία ελπίδα επιστροφής τους.
Ουσιαστικά η Αίγυπτος απόφυγε τη χρεοκοπία, επειδή έλαβε δάνεια τόσο από τις αραβικές χώρες, όσο και από την Τουρκία
– ενώ τα 1,5 δις $ που λαμβάνει ετήσια από τις Η.Π.Α. δαπανώνται σχεδόν
εξ ολοκλήρου για το στρατό. Στο διάγραμμα που ακολουθεί φαίνεται ο
εξωτερικός δανεισμός της χώρας – η αύξηση του οποίου είναι τρομακτική.
.
Εξωτερικό χρέος Αιγύπτου
.
Ολοκληρώνοντας, ο στρατός έχει μία δική
του, εντελώς ξεχωριστή οικονομική υπόσταση, η οποία δεν εξαρτάται από
αυτά που συμβαίνουν στην υπόλοιπη χώρα. Τα όπλα και ο σχετικά μεγάλος αριθμός των στρατιωτών αποτελούν τη μοναδική εγγύηση για τη σταθερότητα του κράτους –
ενώ ο στρατός είναι αγαπητός, επειδή δημιουργεί θέσεις εργασίας, ενώ
απασχολεί πολλές επιχειρήσεις, οι οποίες θα είχαν χρεοκοπήσει χωρίς τη
σύνδεση τους μαζί του.
Οι κυριότερες χώρες εξαγωγής αιγυπτιακών προϊόντων είναι η Ιταλία, η Ισπανία και η Γαλλία – οι οποίες όμως αντιμετωπίζουν μεγάλα προβλήματα. Θεωρείται λοιπόν δεδομένο το ότι, η Αίγυπτος θα παραμείνει σε καθεστώς εμφυλίου πολέμου για πολλά χρόνια – αποτελώντας έναν από τους πολλούς αποσταθεροποιητικούς παράγοντες στην περιοχή, με ανυπολόγιστους κινδύνους για την Ευρώπη.
.
ΟΙ ΔΙΩΓΜΟΙ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ
Οφείλουμε να αναφέρουμε εδώ πως στα
πλαίσια των «θρησκευτικών αντιπαραθέσεων» που παρατηρούνται στην Ασία
και στην Αφρική, ελάχιστοι γνωρίζουν ότι, περί τα 100 εκ. χριστιανοί παγκοσμίως διώκονται (πηγή: Reuters) – ενώ υπολογίζεται πως 100.000 χριστιανοί θανατώνονται
κάθε χρόνο, λόγω του θρησκεύματος τους. Ορισμένοι καίγονται ζωντανοί,
άλλοι αποκεφαλίζονται και σταυρώνονται, ενώ πάρα πολλοί βασανίζονται
μέχρι θανάτου.
Χωρίς να αναφερθούμε σε λεπτομέρειες, αφού υπάρχουν αναλυτικά σε πολλά ΜΜΕ, οι κυριότερες περιοχές διωγμού των χριστιανών είναι η Β. Κορέα,
η Σαουδική Αραβία, το Αφγανιστάν, το Ιράν, η Σομαλία, το Μαλί, το Ιράν,
η Υεμένη, και η Ερυθραία – επίσης η Αίγυπτος, η Συρία, η Λιβύη, η
Τυνησία, η Νιγηρία, η Ακτή του Ελεφαντοστού, η Ινδία, το Πακιστάν, η
Αιθιοπία, κοκ. Διώκτες είναι συνήθως οι μουσουλμάνοι – οι «ισλαμιστές εξτρεμιστές», όπως αποκαλούνται.
.
Η ΤΟΥΡΚΙΑ
Έχουμε αναλύσει την οικονομική κατάσταση της χώρας πολλές φορές στο παρελθόν, προβλέποντας την κατάρρευση της ήδη από το 2011 («Η λεηλασία της Τουρκίας», «Ο Τιτανικός του Βοσπόρου», «Η κατάρρευση της Τουρκίας», «Η λευκή Τουρκία»). Έχουμε αναφερθεί επίσης διεξοδικά στον ενεργειακό πόλεμο που μαίνεται στην περιοχή, με τη Συρία και το Ισραήλ να ευρίσκονται στο επίκεντρο του.
Είναι δε προφανές ότι κάποια στιγμή, οι οικονομικοί και ενεργειακοί πόλεμοι εξελίσσονται σε συμβατικούς
– όσο και αν δεν θέλει να το πιστεύει κανείς, θεωρώντας ότι οι άνθρωποι
έχουν πλέον «ενηλικιωθεί», έχουν πάρει καλύτερα το μάθημα τους, μετά
τις καταστροφικές εμπειρίες των δύο παγκοσμίων πολέμων.
Ειδικά όσον αφορά την Τουρκία, οι
τελευταίες εξελίξεις είναι κάτι παραπάνω από επικίνδυνες – πόσο μάλλον
όταν έχουν φέρει στην επιφάνεια τα τεράστια οικονομικά, πολιτικά,
φυλετικά και κοινωνικά της προβλήματα (κουρδικό, μειονότητες κλπ.).
Ακόμη περισσότερο, έχουν τροφοδοτήσει με πολύ μεγάλες ποσότητες εκρηκτικής ενέργειας τις υφιστάμενες φυγόκεντρες δυνάμεις στην πολιτική της σκηνή,
μία εκ των οποίων είναι η παλαιά «κεμαλική ελίτ» – η οποία, έχοντας
παραγκωνισθεί από τους συνεργάτες του πρωθυπουργού, κατά την ίδια
δικτάτορα και ηγέτη ενός απολυταρχικού καθεστώτος, θα ήθελε να τον
ξεφορτωθεί με κάθε τρόπο.
Το μεγάλο πρόβλημα όμως του πρωθυπουργού είναι η «Κίνηση Gülen» – η οποία, αν και τον βοήθησε να ανέλθει στην εξουσία, «απέσυρε» πριν από μερικά χρόνια τη στήριξη της.
Η ισλαμική εθνικιστική αυτή οργάνωση έχει έδρα την Πενσυλβανία των
Η.Π.Α. και ηγέτη τον «ιεροκήρυκα» F.Gülen, ο οποίος «μετακόμισε» εκεί το
1999 – ενώ διεξάγει εκπαιδευτικά προγράμματα σε ολόκληρο τον πλανήτη,
με τους επικριτές της να ισχυρίζονται πως έχει «θρησκευτικά
απολυταρχικές» προθέσεις.
Η συγκεκριμένη κίνηση ισχυρίζεται πως ανακάλυψε ένα καινούργιο πολιτικό μοντέλο, το οποίο ενώνει τον ισλαμισμό με τη Δημοκρατία –
με το γερμανικό «ίδρυμα επιστήμης και πολιτικής» να θεωρεί πως
πρόκειται για μία οργάνωση με θετικές αρχές (στη Γερμανία λειτουργούν
περίπου 300 όμιλοι που ανήκουν στην «Κίνηση Gülen»
– η οποία διατηρεί επίσης 24 ιδιωτικά σχολεία εγκεκριμένα από το
κράτος, καθώς επίσης περί τα 150 εξωσχολικά φροντιστήρια). Παραρτήματα
της κίνησης, η οποία είναι ισχυρότατη στις Η.Π.Α., υπάρχουν στο Βέλγιο,
στην Ολλανδία, στη Γαλλία και σε πολλά άλλα κράτη – με τον προσηλυτισμό
«αλλόθρησκων» να ευρίσκεται στις πρώτες προτεραιότητες της.
Το μεγαλύτερο μειονέκτημα της οργάνωσης
αυτής είναι η ομιχλώδης λειτουργία της, αφού δεν δημοσιοποιεί τις δομές ή
τα οικονομικά της στοιχεία και δεν ανοίγεται σε εξωτερικούς παρατηρητές
– ενώ δραστηριοποιείται κατά κανόνα με αδιαφάνεια και με αιρετικές διαδικασίες (σέκτα). Στην Τουρκία θεωρείται ως η «μυστική ελίτ» της χώρας, στην οποία ουσιαστικά οφείλεται η άνοδος του σημερινού πρωθυπουργού.
Ο τόπος καταγωγής του ηγέτη της, ο
οποίος γεννήθηκε το 1938, είναι η επαρχία του Erzurum – ενώ ο πατέρας
του ήταν ιμάμης και θρησκευτικός εθνικιστής, όπως και ο ίδιος (συμμετείχε στην ίδρυση της τοπικής οργάνωσης για την καταπολέμηση του κομμουνισμού
– μία εξτρεμιστική, μιλιταριστική, εθνικιστική ομάδα, η οποία την εποχή
του ψυχρού πολέμου χρηματοδοτούταν από τις μυστικές υπηρεσίες της
Τουρκίας και των Η.Π.Α.).
Περαιτέρω, οι πρόσφατες αναφορές του πρωθυπουργού της Τουρκίας, σύμφωνα με τις οποίες «οι εχθροί του είναι πράκτορες των Η.Π.Α., οι οποίοι συνεργάζονται με την ισραηλινή μυστική υπηρεσία (Mossad), ενώ θα κόψει τα χέρια των πρακτόρων που θέλουν να κάνουν κακό στην Τουρκία»,
έχουν πιθανότατα σχέση με την «κίνηση Gülen» – η οποία του απάντησε με
τον ίδιο εριστικό τρόπο, με ένα βίντεο-μήνυμα μέσω του επίσημου οργάνου
της, της Zaman, τα εξής: «Σε εκείνους, οι οποίοι δεν βλέπουν τον
κλέφτη, αλλά καταδιώκουν αυτούς, οι οποίοι προσπαθούν να πιάσουν τον
κλέφτη, ο Θεός θα ρίξει φωτιά και θα κάψει τα σπίτια τους».
Συνεχίζοντας, ο πρωθυπουργός της Τουρκίας εξέπληξε πολύ συχνά στο πρόσφατο παρελθόν τους Αμερικανούς, εξοργίζοντας τους
– μεταξύ άλλων ανακοινώνοντας πως θα αγοράσει πολεμικούς πυραύλους από
την Κίνα, γεγονός που σημαίνει ότι θα έχαναν πολύ σημαντικές παραγγελίες
αφενός μεν οι Η.Π.Α. (Lockheed), αφετέρου ο Ιταλό-Γαλλικός όμιλος
Eurosam.
Αμέσως μετά η αμερικανική Βουλή αποφάσισε να απαγορεύσει στους Τούρκους τη διάθεση των χρημάτων που δίνει στη χώρα για στρατιωτικούς σκοπούς,
για την αγορά των παραπάνω πυραύλων – χωρίς την οποία οι Τούρκοι δεν
μπορούν να αγοράσουν τα πανάκριβα αυτά όπλα, κόστους περίπου 4 δις $
Στα πλαίσια τώρα της πρόσφατης υπόθεσης διαφθοράς (οφείλουμε να αναφέρουμε εδώ πως η «κίνηση Gülen» έχει ισχυρές προσβάσεις στην αστυνομία, καθώς επίσης στη δικαστική εξουσία,
ενώ το βασικό «χαρτί» του πρωθυπουργού είναι η μυστική υπηρεσία της
χώρας), οι Αμερικανοί έμαθαν ότι, η Τουρκία διεξήγαγε ευρέως συναλλαγές
χρυσού με το Ιράν, παρά το εμπάργκο – με τους Τούρκους να ισχυρίζονται
πως οι διαδικασίες που ακολουθήθηκαν ήταν νόμιμες.
Σύμφωνα τώρα με έρευνες του FBI και της
CIA (πληροφορίες της ιδιωτικής μυστικής υπηρεσίας Stratfor, οι οποίες
δόθηκαν στη δημοσιότητα από τα Wikileaks), δεν βρέθηκε τίποτα που να ενοχοποιεί την «κίνηση Gülen»
– χωρίς βέβαια να γνωρίζει κανείς εάν υπάρχει στενή συνεργασία μεταξύ
τους, όπως συνηθίζουν πάντοτε οι μυστικές υπηρεσίες, όταν σχεδιάζουν την
αποσταθεροποίηση μίας χώρας.
Μία επόμενη έκπληξη εκ μέρους του πρωθυπουργού της Τουρκίας ήταν η αντισημιτική του προπαγάνδα, όταν αναφέρθηκε στη «Μαφία των τοκογλύφων»
– γεγονός που προβλημάτισε σε μεγάλο βαθμό τις διεθνείς χρηματαγορές. Ο
πρωθυπουργός ανανέωσε πρόσφατα τις καταγγελίες του, ισχυριζόμενος πως
οι έρευνες που αφορούν την ενδεχόμενη διαφθορά στην κρατική τράπεζα
«Halkbank», είναι μία ακόμη επίθεση της «Μαφίας των τοκογλύφων» –
εναντίον του τελευταίου, ανεξάρτητου χρηματοπιστωτικού «προπυργίου» της
χώρας.
Εν τούτοις, όλοι γνωρίζουν πως τα τουρκικά νοικοκυριά είναι δραματικά υπερχρεωμένα, ενώ τα μεγάλα χρέη του νεαρού πληθυσμού της χώρας δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια της παρούσας κυβέρνησης
– οπότε, κατά τους αναλυτές, δεν μπορεί να ενοχοποιεί κανείς τους
«Εβραίους τοκογλύφους», λέγοντας ότι αυτοί έχουν προκαλέσει την
κατάρρευση της οικονομίας της Τουρκίας. Στο διάγραμμα που ακολουθεί
φαίνεται η ραγδαία άνοδος του δανεισμού στην Τουρκία.
.
Δανεισμός στον ιδιωτικό τομέα της Τουρκίας κατ’ετος
.
Από την άλλη πλευρά, η «κίνηση Gülen»
φοβάται ένα στρατιωτικό πραξικόπημα, το οποίο θα επεφύλασσε στη
θρησκευτική οργάνωση μία παρόμοια μοίρα, με τους «Αδελφούς
Μουσουλμάνους» στην Αίγυπτο – οι οποίοι «κατηγοριοποιήθηκαν» ως μία «τρομοκρατική οργάνωση»,
με αποτέλεσμα να είναι αναμενόμενος ο ολοκληρωτικός «διαμελισμός» και η
διάλυση τους (κάτι ανάλογο με αυτά που αντιμετωπίζει η χρυσή αυγή στην
Ελλάδα).
Για να αποφύγει το μοιραίο, η κίνηση προσπαθεί να προωθήσει το σημερινό πρόεδρο της Τουρκίας (A.Gül), ως διάδοχο του πρωθυπουργού.
Δυστυχώς όμως για την ίδια, οι «κοσμικές δυνάμεις» στην Τουρκία, οι
ελεύθεροι πολίτες δηλαδή που βγήκαν και συνεχίζουν να βγαίνουν στους
δρόμους, δεν στηρίζουν ούτε το σημερινό πρωθυπουργό, ούτε τον πρόεδρο.
Μετά την «αιμοβόρες» επιχειρήσεις της
αστυνομίας εναντίον των διαδηλωτών του πάρκου «Gezi», περιμένουν την
ευκαιρία να κηρύξουν τον πόλεμο εναντίον του, κατά τη γνώμη τους, «κατασταλτικού θρησκευτικού νεοφιλελεύθερου συστήματος» που έχει επιβληθεί στην πατρίδα τους.
Όλες αυτές οι εσωτερικές πολιτικές «διεργασίες» διαδραματίζονται στο σκηνικό μίας γιγαντιαίας φούσκας χρέους και ακινήτων,
καθώς επίσης μίας οικονομίας που ευρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης
– με τη ραγδαία πτώση του νομίσματος να απειλεί να οδηγήσει τη χώρα στο
απόλυτο χάος (το ευρώ ξεπέρασε τις τρεις λίρες).
Πολύ περισσότερο, όταν μετά την εισβολή του ΔΝΤ, πολλές ξένες τράπεζες και επιχειρήσεις
λεηλάτησαν, στα πλαίσια ενός άνευ προηγουμένου «αρπαχτικού
καπιταλισμού» τόσο τα ιδιωτικά, όσο και τα δημόσια περιουσιακά στοιχεία
της χώρας – ενώ όλες οι εξαγορές και οι ξένες επενδύσεις που έγιναν
μετά το 2005 ήταν σχεδόν εξ ολοκλήρου με δανεικά χρήματα (όπως, για
παράδειγμα στη χώρα μας, η εξαγορά του ΟΠΑΠ).
Ο συνδυασμός πάντως της πολιτικής κρίσης
με το σπάσιμο της πιστωτικής φούσκας, δεν θα δημιουργήσει τρομακτικά
προβλήματα μόνο στον σημερινό πρωθυπουργό – ενώ δεν θα έχει ανάλογα
αποτελέσματα, με αυτά που έχουν συμβεί σε άλλες χώρες, στις οποίες
εισέβαλλε κατά καιρούς το ΔΝΤ. Κατά τη άποψη πολλών, η Τουρκία απειλείται αφενός μεν με τριχοτόμηση, αφετέρου με την επιστροφή της σε έναν οικονομικό και πολιτικό μεσαίωνα – σε μία «οπισθοδρόμηση» τουλάχιστον 500 ετών.
.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Η κατάσταση στην περιοχή μας είναι κάτι περισσότερο από εκρηκτική – ενώ δυστυχώς δεν δίνεται η απαιτούμενη σημασία από τη Δύση, στα κοινωνικά και πολιτικά επακόλουθα της κρίσης.
Ειδικότερα, όταν οι άνθρωποι απογοητεύονται από τις εθνικές κυβερνήσεις τους, βιώνοντας παράλληλα οικονομικά προβλήματα, τα οποία επιδεινώνουν ραγδαία το βιοτικό τους επίπεδο, οδηγούνται σχεδόν νομοτελειακά σε ακραίες επιλογές – από τις οποίες ενισχύονται εθνικιστικά, μιλιταριστικά και θρησκευτικά κινήματα κάθε είδους και κάθε μορφής.
Στα πλαίσια αυτά, το ενδεχόμενο
κατάρρευσης της Τουρκίας θα είχε ανυπολόγιστες συνέπειες για την
ευρύτερη περιοχή – επίσης, για την ισορροπία της Ασίας με την Ευρώπη, η
οποία θα απειλούταν από την εισβολή πεινασμένων και θρησκευτικά φανατικών μαζών που θα μπορούσαν να καταστρέψουν τα πάντα στο πέρασμα τους.
Οι κίνδυνοι για την Ελλάδα είναι
προφανώς αμεσότεροι και μεγαλύτεροι – κυρίως επειδή εκείνα τα καθεστώτα,
τα οποία απειλούνται να καταρρεύσουν παταγωδώς, επιλέγουν να μεταφέρουν τα προβλήματα τους προς τα έξω – κηρύσσοντας τον πόλεμο σε άλλους λαούς, χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένη αιτία.
Απαιτείται λοιπόν, όσο σε καμία άλλη προηγούμενη χρονική περίοδο της ιστορίας μας, η διατήρηση της πολιτικής ομαλότητας, της εσωτερικής ειρήνης και της κοινωνικής συνοχής
– κάτι που προϋποθέτει τη ριζική αλλαγή πορείας εκ μέρους της
κυβέρνησης, σε συνεργασία με την αντιπολίτευση, έτσι ώστε να αποφύγουμε
την τεράστια καταιγίδα που πλησιάζει γρηγορότερα και εντονότερη, από όσο υποθέτουμε.
Ο κ. Βασίλης Βιλιάρδος
είναι ένας σύγχρονος οικονομολόγος, πτυχιούχος της ΑΣΟΕΕ Αθηνών, με
μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου – όπου και
δραστηριοποιήθηκε επαγγελματικά για αρκετά χρόνια, με ιδιόκτητες
επιχειρήσεις.
Έχει γράψει το βιβλίο “Υπέρβαση Εξουσίας”,
το οποίο αναφέρεται στο φορολογικό μηχανισμό της Γερμανίας, ενώ έχει
εκδώσει τρία βιβλία αναφορικά με την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση,
με τον τίτλο “Η κρίση των κρίσεων”.
Έχει ασχοληθεί με σημαντικές έρευνες
και αναλύσεις επί του αντικειμένου του (μακροοικονομία), επί διεθνούς
επιπέδου, οι οποίες φιλοξενούνται τακτικά σε ημερήσιες εφημερίδες,
περιοδικά και ηλεκτρονικές ιστοσελίδες.