Ήταν ανερυθρίαστα αντικληρικαλιστικό και απόλυτα αφοριστικό σε βαθμό γραφικης υστερίας. Για την ακρίβεια παρουσίαζε όλο τον ιερό κλήρο της χώρας, σαν εσμό φιλάργυρων και παιδοφίλων.Σε μια ένδειξη μεγαλοψυχίας χαλάλιζε τον τίτλο του άξιου θρησκευτικού λειτουργού(μια και η λέξη ιερέας είναι αναθεματισμένη τη σήμερον) σε πολύ λίγους.
Η συντάκτης ή μάλλον πιό ορθά και
δίκαια , οι απαιτούντες ένα τέτοιο άρθρο διάλεξαν την εποχή. Είναι
σύνηθες και σχεδόν εθιμικό, σαν τις χριστουγεννιάτικες μπάλες του
δέντρου ή τα λαμπροκούλουρα, κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα, να γράφεται
κάτι "δυνατό" και "αποκαλυπτικό" για την ... σάπια ηθική και την
προκλητική πολιτεία ημών των ιερέων. Το μόνιμο σκάνδαλο της
εκκλησιαστικής περιουσίας, πού την διαχειριζόμαστε σαν στυγνοί Αλ Καπόνε
και φυσικά η αυτόματη μετάλλαξη μας σε σεξουαλικά τέρατα μόλις
φορέσουμε το ράσο.
Δεν θέλω να μπώ σε διαδικασία
απολογητικής για το ποιόν των ιερέων ή το έργο της Εκκλησίας , πού είναι
εγνωσμένα και τα δύο σε αυτούς πού δεν ζούν μέσα από πάνελ μισθωτών
παπαγαλακίων και μανιφέστα γεροντοκοριασμένων ψυχών, αλλά στην
πραγματική οδυνηρή ζωή. Η καλύτερη απόδειξη και τα πιστοποιητικά μας σαν
Εκκλησία ή σαν ιερέων, σαν προσώπων και θεσμών τελικά, βρίσκεται στα
χέρια και τις καρδιές, του απλού κοινού μέσου πολίτη του μόχθου και της
ζωηρής πραγματικότητας. Γράφονται πολλά εις μάτην για την υπεράσπιση
μας. Την αφήνω σιωπηρά και με εμπιστοσύνη σε εκείνους πού ξέρουν.Άλλωστε
η περιπτωσιολογία και το ψιλολόγι είτε μας ευνοεί είτε στρέφεται
εναντίον μας υπόκειται στον ψεύτη νόμο της στυγνής σχετικότητας πού δεν
αποδεικνύει αλήθεια ή αλήθειες.
Όμως δεν διστάζω να πώ και αυτό είναι
τραγική αλήθεια και ορθό ψηλαφητό συμπέρασμα, πώς όλες αυτές οι
κινήσεις, όλα αυτά τα ψόφια ψελλίσματα ταπεινής και μοχθηρής μίσθαρνης
δημοσιογραφίας δεν είναι παρά μικρές ομολογιακές πράξεις απόταξης του
ιδίου του Χριστού. Η λάσπη στους ιερείς αφορά στο πρόσωπο του Χριστού.
Καμία τάξη ή κάστα δεν πολεμήθηκε τόσο όσο αυτή των ιερέων, των
ορθόδοξων ιερέων δηλαδή. Γιατί ο Χριστός δεν βολεύει. Ο Χριστός θέτει
ηθικά διλήμματα αιματηρά και μια στάση ζωής σταυρώσιμης και επώδυνης για
γενναίες και όχι τυχάρπαστες ψυχές. Ο συντάκτης και ο πανελίστας
καλούνται να δώσουν όρκο πίστης και απόταξης, μικρά ομολογιακά κείμενα
πείρας(δοκιμασίας), υπογραφές σε δηλώσεις, δηλωσίες πού επιζητούν
ανέλιξη και αναγνώριση στην θρησκεία της επαγγελματικής και κοινωνικής
ανέλιξης, στρατιωτάκια του στάτους.
Ποτέ δεν κατάλαβα πώς είναι να ζείς
συνειδητά τρώγοντας σάπιο και πουλημένο ψωμί. Ποτέ δεν κατάλαβα την
μικροψυχολογία του συκοφάντη υπαλληλίσκου, την αναξιοπρέπεια της
στρατευμένης πένας, το να ζείς υπό τον ήλιο με φιλοδοξίες ψιχίων,
πιπτόντων από της τραπέζης επιτήδειων προαγωγών(λαϊκά νταβατζήδες) και
να καμαρώνεις για την συστράτευση σου με τις δυνάμεις προπαγάνδας και
επιβολής.
Έρχεται κάποια στιγμή η ώρα για τον
καθένα να ξεπληρώσει ενώπιον του εαυτού του ακριβά τιμήματα, λέξεις πού
δύσκολα αναθιβάλονται και είναι δυσπρόφερτες μέσα στον ζόφο του
συνειδελέγχου.
Εύχομαι για περισσότερο φώς και ελευθερία σε όλους τους δαιμονισμένους...