Του Μιχαήλ Βασλείου
Ο Γκιουλέν δεν είναι μετριοπαθής ισλαμιστής. Όψιμα επιχειρεί να πείσει έχοντας αλλάξει σημαντικά τα κηρύγματα στους πολλές χιλιάδες – αν όχι εκατομμύρια – των οπαδών του. Λίγη έρευνα στο διαδίκτυο αποκαλύπτει, ότι ο Γκιουλέν κρύβει πολλά και έχει τη δική του συγκεκαλυμμένη ατζέντα.
Κι επειδή είναι ένας πολύ έξυπνος άνθρωπος, το μοναδικό που… σώζει ίσως την περιοχή της νοτιοανατολικής Ευρώπης από μια «άλλη» ισλαμιστική Τουρκία που θα απολάμβανε την απόλυτη στήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών, δεν είναι άλλο από την προχωρημένη του ηλικία και την σύμφωνα με κάποιες πηγές όχι και πολύ καλή κατάσταση της υγείας του.
Μπορεί βέβαια πάντα να ελπίζει, ότι τα πρόσωπα που δεν γνωρίζουμε αλλά ο ίδιος έχει επιλέξει να τον διαδεχθούν, θα είναι και καλοί διπλωμάτες, εκτός από καλοί… φανατικοί ισλαμιστές. Στόχος είναι να «πουλήσουν» στο διεθνές ακροατήριο, ένα άλλο πρόσωπο του ισλαμισμού, όχι αυτό που προκαλεί δικαιολογημένα από απλή απέχθεια έως τρόμο στη Δύση. Τελικός στόχος παραμένει ο ίδιος. Η σταδιακή «άλωση» του δυτικού κόσμου από το Ισλάμ, με όπλο τους ρυθμούς γεννήσεων…
Ποιο είναι όμως το επόμενο στάδιο στη σύγκρουση στο εσωτερικό της Τουρκίας; Τι μπορεί να κάνει η πλευρά Ερντογάν και ποια δείχνει να είναι η στρατηγική της; Η πίεση που ασκείται με όπλο τις – πραγματικές – υποθέσεις διαφθοράς είναι ασφυκτική, ενώ οι φωνές που επικρίνουν τον Ερντογάν μέσα από το κόμμα του, το AKP, αυξάνονται.
Πέραν του υπουργού που αντικαταστάθηκε αφού πρώτα παραιτήθηκε ζητώντας την παραίτηση και του πρωθυπουργού, αφού ούτε λίγο ούτε πολύ υποστήριξε ότι εκτελούσε τις εντολές του, κάτι απόλυτα φυσιολογικό και πειστικό ακόμη κι αν δεν συνυπολογιστεί το «σατραπικό» στιλ διακυβέρνησης Ερντογάν, ισχυρή κριτική ασκήθηκε και από τον Ερτουγκρούλ Γκιουνάι.
Πρόκειται για έναν ακόμα βουλευτή της κυβερνητικής πλειοψηφίας που εκλέγεται στην περιοχή της Σμύρνης. Και δεν είναι ο μοναδικός. Η κοινοβουλευτική ομάδα του AKP «βράζει». Πόσο σύντομα άραγε θα ακολουθήσουν κι άλλοι τον δρόμο του πρώην ποδοσφαιριστή και βουλευτή του κόμματος, Χακάν Σουκούρ, ο οποίος ανεξαρτητοποιήθηκε, με το αιτιολογικό ότι δεν επιθυμούν να ταυτιστούν με τις υποθέσεις διαφθοράς για τις οποίες η αντίδραση της κυβέρνησης δεν είναι αυτή που θα επιθυμούσαν;
Πόσους βουλευτές άραγε του AKP ελέγχει ο Γκιουλέν; Μήπως περιμένουν νέα στοιχεία που θα εμπλέκουν προσωπικά τον Ερντογάν για να κινηθούν, με τις δηλώσεις του Γκουνάι να αποτελούν τον προάγγελο;
Στις 22 Νοεμβρίου, όταν η κρίση που σοβούσε άρχισε να λαμβάνει διαστάσεις και να κλιμακώνεται συνεχώς, είχαμε υπαινιχθεί ότι το AKP ίσως δε συνεχίσει ενωμένο (βλ. http://www.defence-point.gr/news/?p=89713). Στις 10 Νοεμβρίου δεν διατηρούσαμε καμία αμφιβολία για το που οδηγούνται τα πράγματα, δημοσιεύοντας ανάλυση με τίτλο «Το σχέδιο ανατροπής του Ερντογάν δεν μπορεί πια να κρυφτεί» (βλ. http://www.defence-point.gr/news/?p=88777).
Στις 20 Αυγούστου είχαμε εντοπίσει συνέντευξη του Γκιουλέν (με τον οποίο ελάχιστοι ασχολούνταν τότε…) στο αμερικανικό περιοδικό «The Atlantic» όπου ασκούσε «ευγενική και διπλωματική» κριτική στον Ερντογάν, την οποία δεν είχαμε θεωρήσει τυχαία, ορθώς όπως αποδεικνύεται και αξίζει κανείς να δει ξανά εκείνη την ανάρτηση (βλ. http://www.defence-point.gr/news/?p=82475).
Όλα δείχνουν ότι το σενάριο της διάσπασης του AKP θα μας απασχολήσει σύντομα. Ο Ερντογάν βρίσκεται σε δεινή θέση. Δεν μπορεί κανείς να μην παρατηρήσει, ότι η αντικατάσταση περισσοτέρων υπουργών από αυτούς που κατηγορήθηκαν, ίσως συμπεριέλαβε στελέχη της κυβέρνησής του για τα οποία έχει ενημερωθεί από το πρωτοπαλίκαρό του, τον διοικητή της ΜΙΤ, Δρ. Χακάν Φιντάν, ότι υπάρχουν στοιχεία για εμπλοκή τους σε υποθέσεις διαφθοράς.
Ακόμα κι αν δεν ισχύει αυτό και πρόκειται απλώς με την ευκαιρία για έναν σαρωτικό ανασχηματισμό, με στόχο μια νέα αρχή, δικαιούται κανείς να το υποθέτει. «Κοντός ψαλμός αλληλούια» που λένε, σύντομα θα διαπιστωθεί τι ισχύει και τι όχι, αφού οι εξελίξεις στην Τουρκία ίσως πάρουν σύντομα μορφή χιονοστιβάδας… προς το παρόν, η στρατηγική Ερντογάν είναι μάλλον λίγο «παλιομοδίτικη».
Από
τη μία προσπαθεί να κινητοποιήσει προς όφελός του κλασικά σύνδρομα
καταδίωξης της τουρκικής κοινωνίας που είναι… ιδιαζόντως αντιαμερικανική
και από την άλλη να κλείσει άρον-άρον τα μέτωπα με τους Ισραηλινούς,
«κλείνοντάς τους το μάτι» και υπονοώντας ότι όλα θα αλλάξουν και οι δυο
πλευρές θα «(συν)δεθούν» για πάντα με τον αγωγό που θα στέλνει το φυσικό
αέριο της ανατολικής Μεσογείου στις δυτικές αγορές…