Στα
παλιά μας τα παπούτσια για το αν θα μας αποκαλέσουν «εθνικιστές» ή
«έξαλλους», ή «υπερπατριώτες». Το τι είναι ο καθένας φαίνεται από τις
πράξεις και τα λόγια του, γραπτά ή προφορικά.
Του Μιχαήλ Βασιλείου
Δεν μπορούμε παρά να αναφέρουμε ότι αυτή η εκδίωξη με συνοπτικές διαδικασίες του Τούρκου πρεσβευτή από το Κάιρο
της Αιγύπτου μας συντάραξε. Όχι διότι απειλείται η περιφερειακή ειρήνη
και σταθερότητα, όχι διότι οι διμερείς σχέσεις χωρών στην άμεση
γεωπολιτική περιφέρεια της χώρας μας κλιμακώνονται επικίνδυνα. Όχι.
Αισθανθήκαμε
άβολα είναι η αλήθεια, διότι συνειρμικά μας ήρθε στο μυαλό ο Τούρκος
πρόξενος στη Θράκη. Το «μαγαζί» του, το προξενείο της Τουρκίας, άντρο
και γιάφκα πρακτόρων της τουρκικής μυστικής υπηρεσίας (δεν θέλουν να
ξέρουν οι φίλοι μας πόσα τεκμήρια διαθέτει επ’ αυτού η ΕΥΠ και φυσικά τα
γνωρίζει το πολιτικό σύστημα), που δρα επί δεκαετίες ανενόχλητο,
υπονομεύοντας συστηματικά την ελληνική ασφάλεια και την εδαφική
ακεραιτότητα, την ίδια την ελληνική κυριαρχία…
Τον
εκάστοτε κύριο επικεφαλής και τις ορντινάτσες τους δεν τους ενοχλεί
κανείς. Τι κι αν τους έχουν εντοπίσει οι… αρμόδιοι να παραβιάζουν μαζικά
και κατ’ επανάληψη τα διπλωματικώς ειωθότα , τι κι αν ούτε οι ίδιοι
κρύβουν τους σκοπούς τους, με διάφορους εγκάθετους να δηλώνουν
απερίφραστα σε δημόσιες συζητήσεις τους, ότι σε λίγα χρόνια αυτή η
περιοχή «δεν θα είναι Ελλάδα», δεν ιδρώνει το αυτί κανενός.
Ούτε
της κυβέρνησης,
παρότι στους κόλπους της έχει στοιχεία που έχουν κατά κόρον
επιχειρηματολογήσει και στο παρελθόν , αλλά και πιο πρόσφατα, περί της
ανάγκης να ελεγχθεί η δράση των πρακτόρων της ΜΙΤ στη Θράκη,
κατακεραυνώνοντας μάλιστα την πολιτική «κατευνασμού» που ακολουθούσαν
άλλοι κυβερνώντες….
Ούτε της αντιπολίτευσης, που έτσι κι αλλιώς στα θέματα αυτά έχει μειωμένα
αντανακλαστικά, όχι επειδή θα τους πούμε εμείς «λιγότερο πατριώτες» από
τους υπόλοιπους, αλλά κυρίως λόγω των ιδεοληψιών των οποίων είναι
φορείς, που δεν τους επιτρέπουν να δουν την κατάσταση μέσα από
τα «γυαλιά» που χρησιμοποιεί η Τουρκία και να αντιληφθούν το επείγον της
κατάστασης.
Θα
αναρωτηθούν οι φίλοι μας: Και τι προτείνετε; Να τον πετάξουμε έξω με
τις κλωτσιές και να γίνει μετά χωρίς λόγο και αιτία μπάχαλο με την
Τουρκία; Την
απάντηση την έχουμε ήδη δώσει, έστω και συγκεκαλυμμένα. Ας γίνουμε
λοιπόν πιο σαφείς, ώστε να μην μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι δεν είδε
και δεν άκουσε…
Όπως
με το επιχείρημα που είχε προβληθεί στο παρελθόν, ότι αν η Ελλάδα είχε
δείξει μεγαλύτερη αποφασιστικότητα, η κατάσταση στο Αιγαίο σήμερα θα
ήταν διαφορετική.
Τι θα μπορούσε δηλαδή να σου κάνει η Τουρκία εάν μαχητικό της που
παραβίαζε τον εναέριο χώρο σου καταρριπτόταν και βούταγε να κάνει παρέα
στα ψάρια εντός ελληνικών χωρικών υδάτων;
Να σε απειλήσει με πόλεμο; Αν το επιθυμούσε ας τον έκανε.
Γνωστός θρασύδειλος εξάλλου ο γείτονας, το έδειξε και στην περίπτωση με
την κατάρριψη του RF-4E από τη συριακή αεράμυνα… υπερωρίες
δούλευε η τουρκική κλωστοϋφαντουργία για να καλύψει τη ζήτηση για…
καλσόν, από τα τόσα που χάλασαν οι Τούρκοι με την αντίδρασή τους, την
οποία αιτιολόγησαν ως «στρατηγική ψυχραιμία».
Ούτε
μια κίνηση δεν τόλμησαν να κάνουν, έτσι για τα μάτια του κόσμου. Όπου
δεν τους παίρνει ξεχνούν τα αντριλίκια που κάνουν στο Αιγαίο. Η εκδίκησή
τους μάλιστα ήταν ακόμα πιο άθλια. Έστειλαν δύο μαχητικά για να κάνουν
τσαμπουκά καταρρίπτοντας ένα ελικόπτερο… Για τέτοιον «αντρισμό» μιλάμε. Η
αποτροπή βέβαια θα είχε και άλλα, πολύ περισσότερα αποτελέσματα…
Ίσως
και να μην είχαν γίνει ποτέ Ίμια, διότι η Τουρκία θα έκανε
διαφορετικούς υπολογισμούς για την ενδεχόμενη πορεία μιας κρίσης από
θερμό επεισόδιο σε σύρραξη. Έτσι και τώρα με τη Θράκη, το μυστικό είναι
ότι ντοκουμέντα για την ΠΑΡΑΝΟΜΗ δράση πρακτόρων και πρακτορίσκων της
Άγκυρας υπάρχουν πολλά και κάθε μέρα που περνάει προκύπτουν και
περισσότερα…
Θεωρούμε δηλαδή ότι δεν υπήρξε ποτέ περιστατικό που θα
δικαιολογούσε τη σύλληψη δέκα «περίεργων» πέριξ του προξενείου οι οποίοι
με βραχιολάκια στα χεράκια να περάσουν μια βόλτα από τον εισαγγελέα και
στη συνέχεια να απελαθούν για πάντα;
Σας διαβεβαιώνουμε, ότι
τέτοια περιστατικά έχουν υπάρξει. Απλά, είναι θέμα πολιτικής βούλησης το
πώς θα τα χειριστείς. Και τέτοιο πράγμα, βούληση, ουδέποτε υπήρξε από ελληνικής πλευράς. Δυστυχώς.
Γι’ αυτό είναι ανεξέλεγκτοι. Όλοι ξέρουν εκ των αρμοδίων όσα κάνουν, οι
άλλοι όμως αρμόδιοι για την αξιοποίηση όσων μαθαίνουμε δεν κουνιούνται,
όντας μια χαρά βολεμένοι…
Δεν
μπορούμε να μην μας μπαίνουν πικρές σκέψεις στο μυαλό όταν βλέπουμε
κάποιοι να πατούν πόδι στο επίδοξο νεοθωμανό δυνάστη, που
αυτοδιαφημίζεται ως «σύγχρονος και ανοιχτόμυαλος». Και ποια ήταν η
τουρκική απάντηση;
Δεν
υπήρχε Αιγύπτιος πρεσβευτής για να διώξουν, τον είχαν ανακαλέσει για
διαβουλεύσεις από πριν! Τι να κάνουν λοιπόν, το κήρυξαν… «persona non
grata», δηλαδή μη επιθυμητό πρόσωπο, ενώ υποβάθμισαν τις διπλωματικές
σχέσεις σε επίπεδο επιτετραμμένων!
Το
κορυφαίο βέβαια ήταν η δήλωση του προέδρου Γκιουλ, ο οποίος διατύπωνε
την ίδια ώρα την ευχή οι σχέσεις να επανέλθουν και να εξομαλυνθούν… Κι
εάν ακόμα δεν το… πιάσαμε το υπονοούμενο, η
Τουρκία κουνιέται όταν θεωρήσει ότι έχει περιθώρια, καθότι γνωρίζει ότι
το παραμικρό λάθος που θα οδηγήσει σε στρατιωτικές περιπέτειες, θα το
πληρώσει χρυσάφι στο εσωτερικό…
Στη
σημερινή όμως συγκυρία που όλοι έχουν βγει στην περιοχή διεκδικώντας,
είναι τεράστιο λάθος που έχει αφεθεί στην Άγκυρα η πρωτοβουλία των
κινήσεων, στέλνει πολύ λανθασμένα μηνύματα,
τα οποία σε επίπεδο εθνικής στρατιωτικής – και όχι μόνο – αποτροπής,
μόνο ως αποσταθεροποιητικά θα μπορούσες να τα αξιολογήσεις αν ξέρεις τα
στοιχειώδη περί της στρατηγικής και των διεθνών σχέσεων.
Αφήνεις
τον εαυτό σου εκτεθειμένο, αφού όταν είσαι ο μοναδικός που
ενώ έχεις πολλαπλά πραγματικά προβλήματα από την αναθεωρητική
συμπεριφορά του γείτονά σου, αλλά τον αφήνεις να συνεχίζει -στη
συγκεκριμένη μάλιστα συγκυρία- ανενόχλητος να αμφισβητεί την κυριαρχία
σου σε όλα τα επίπεδα, θεωρώντας
δικά σου χώματα, ουρανό και θάλασσα ως βιλαέτι δικό του, στέλνεις το
πιο αυτοκαταστροφικό μήνυμα προς κάποιους με τους οποίους εάν συνδύαζες
την ισχύ σου (διότι κάτι θα είχες να προσφέρεις, ή μάλλον για την
ακρίβεια να έδειχνες ότι έχεις τη βούληση να το κάνεις) η Τουρκία θα
είχε το παιχνίδι χαμένο «από τα αποδυτήρια».
Αυτή τη στιγμή, η Ελλάδα που ήταν όμηρος μεγάλων συμφερόντων
που λυμαίνονταν τον τομέα της ενέργειας και δεν επέτρεψαν επί δεκαετίες
την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων της χώρας, σκορπώντας λεφτά
γενναιόδωρα και… στοχευμένα, ενώ ακόμα και σήμερα η επιρροή τους είναι
από ιδιαίτερα σημαντική ως καταλυτική, προσπαθεί να κάνει το μεγάλο βήμα
μπροστά. Το ξαναγράψαμε:
Με
τη στάση που τηρούν ορισμένοι και τη γενικότερη αφασία που επικρατεί στη
χώρα, το «χρύσωμα του χαπιού» της πανταχόθεν βαλλόμενης Τουρκίας θα
έρθει από τη δική μας πλευρά, είτε είναι στο Κυπριακό, είτε στο
Καστελόριζο, είτε σε κάποιο άλλο σημείο. Η Τουρκία έχει πειστεί ότι η
τακτική της στρατιωτικής πίεσης και των απειλών φέρνει αποτελέσματα.
Αισθανόμενη ασφάλεια το συνεχίζει και ξέρει ότι η αποζημίωσή της θα
προέλθει από τους άνευρους των Αθηνών.
Προς το παρόν, ο αποχαυνωμένος Έλληνας μετράει μόνο τα λεφτά
στην τσέπη του είτε βρίζοντας τον Σαμαρά είτε ευλογώντας τον Τσίπρα,
είτε και τα δύο, χωρίς να καταλαβαίνει ότι το πραγματικό παιχνίδι
παίζεται σε άλλο επίπεδο, όπου η εν γένει συμπεριφορά σου
ενίοτε καθορίζει το πόσα θα απολαύσεις και στο επίπεδο της
καθημερινότητας της κοινωνίας σου. Αυτά όμως είναι ψιλά γράμματα.