«Ἐπιτέλους,
μεγάλωσες. Δὲν εἶσαι παιδάκι. Ἔλα στὴν παρέα μας. Πᾶμε στὸ μπάρ, στὸ κλάμπ… Ἔλα
νὰ κάνεις παρέα μὲ τὶς φίλες καὶ τοὺς φίλους μας. Δοκίμασε καὶ τὸ τσιγάρο. Ἄφησε
πιὰ τούς… παπάδες καὶ τοὺς Ἁγίους. Δοκίμασε μόνο μία φορά. ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΦΟΡΑ. Κι ἔπειτα
μὴ ἔρχεσαι πάλι…».
Τὴν προσέξατε τὴν… «συμβουλὴ» τοῦ «φίλου»; Μόνο μία φορά, λέει. Κι ὄχι ἄλλο! Ἀλλὰ πόσο ἑλκυστικὸ εἶναι αὐτὸ τὸ ἐπιχείρημα! Ἀληθινὸ δόλωμα. Ἀλλὰ κι ἐμεῖς, πόσες φορὲς ἀπὸ μόνοι μας, δὲν ἐπαναλαμβάνουμε αὐτὴ τὴ φράση στὸ νοῦ μας καὶ πολλὲς φορὲς μάλιστα; Ἔρχεται σὰν πειρασμός. Λέμε γιὰ παράδειγμα: «Τί ἆραγε ἔχω νὰ πάθω ἂν πάω, ἂν δοκιμάσω μία φορά; Ἀφοῦ τὸ ‘χω πάρει ἀπόφαση. Δὲν πρόκειται νὰ τὸ ἐπαναλάβω. Ἔπειτα, θὰ ᾽χω καὶ μία σχετικὴ πεῖρα. Δὲν θὰ μπορεῖ νὰ μοῦ μιλήσει κανείς. Γιατί θὰ τὰ ἔχω δοκιμάσει ὅλα. Δηλαδή, ἡ δοκιμὴ ποὺ γίνεται μόνο μία φορά, εἶναι ἀκίνδυνη καὶ μᾶλλον ὠφέλιμη»!
Τὴν προσέξατε τὴν… «συμβουλὴ» τοῦ «φίλου»; Μόνο μία φορά, λέει. Κι ὄχι ἄλλο! Ἀλλὰ πόσο ἑλκυστικὸ εἶναι αὐτὸ τὸ ἐπιχείρημα! Ἀληθινὸ δόλωμα. Ἀλλὰ κι ἐμεῖς, πόσες φορὲς ἀπὸ μόνοι μας, δὲν ἐπαναλαμβάνουμε αὐτὴ τὴ φράση στὸ νοῦ μας καὶ πολλὲς φορὲς μάλιστα; Ἔρχεται σὰν πειρασμός. Λέμε γιὰ παράδειγμα: «Τί ἆραγε ἔχω νὰ πάθω ἂν πάω, ἂν δοκιμάσω μία φορά; Ἀφοῦ τὸ ‘χω πάρει ἀπόφαση. Δὲν πρόκειται νὰ τὸ ἐπαναλάβω. Ἔπειτα, θὰ ᾽χω καὶ μία σχετικὴ πεῖρα. Δὲν θὰ μπορεῖ νὰ μοῦ μιλήσει κανείς. Γιατί θὰ τὰ ἔχω δοκιμάσει ὅλα. Δηλαδή, ἡ δοκιμὴ ποὺ γίνεται μόνο μία φορά, εἶναι ἀκίνδυνη καὶ μᾶλλον ὠφέλιμη»!
*
* *
Εἶναι
ἆραγε τὰ πράγματα ἔτσι; Λοιπόν, τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ «φίλος» προβάλλει αὐτὸ σὰν ἐπιχείρημα
– δόλωμα, πρέπει νὰ μᾶς προβληματίσει. Γιατί ἆραγε τὸ λέει αὐτό; Ἂν εἶναι ἀκίνδυνο,
γιατί τὸ προβάλλει μὲ τόση ἔμφαση; Γιατί ἐπιστρατεύει τόσα ἐπιχειρήματα; Γιατί ἐπιμένει;
Κι ἔπειτα, γιατί μᾶς ἀναστατώνει μία τέτοια σκέψη, ὅποτε κι ἂν ἔρχεται αὐτὴ στὸ
νοῦ μας;
Ἄρα τὸ πράγμα δὲν εἶναι ἁπλό, πρέπει τουλάχιστον νὰ μᾶς προβληματίσει, νὰ μᾶς ἀπασχολήσει στὴν προσευχή μας, νὰ τὸ ποῦμε σαφῶς καὶ στὸν πνευματικό μας. Δὲν πρέπει νὰ κάνουμε βῆμα χωρὶς μία τέτοια ἀντιμετώπιση.
Ἄρα τὸ πράγμα δὲν εἶναι ἁπλό, πρέπει τουλάχιστον νὰ μᾶς προβληματίσει, νὰ μᾶς ἀπασχολήσει στὴν προσευχή μας, νὰ τὸ ποῦμε σαφῶς καὶ στὸν πνευματικό μας. Δὲν πρέπει νὰ κάνουμε βῆμα χωρὶς μία τέτοια ἀντιμετώπιση.
Ὑπερβολές;
Τότε ἂς δοῦμε τὰ ἑξῆς ἁπλὰ παραδείγματα ποὺ μιλοῦν ἀπὸ μόνα τους.
Πρῶτο παράδειγμα.
Ὁ Ἀδὰμ καὶ ἡ Εὔα ἐκεῖ στὸν Παράδεισο, «μία φορὰ» καὶ μόνον δὲν παράκουσαν τὴν ἐντολὴ
τοῦ Θεοῦ καὶ ἁμάρτησαν;
Κι ὅμως, ἀπὸ τότε ὁλόκληρη ἡ ἀνθρωπότητα καὶ οἱ ἴδιοι βυθίστηκαν στὴν ἁμαρτία. Κι αὐτοὶ τὸν ἴδιο πειρασμὸ δέχθηκαν, αὐτὸν τῆς «μίας φορᾶς» γιὰ κάτι ποὺ δὲν ἦταν σωστό, ποὺ ἦταν ἀπαγορευμένο. Ἀπ’ τὸ «φιλικὸ» φίδι εἰπώθηκε στὴν Εὔα καὶ ἀπ’ τὴν σύντροφο τῆς ζωῆς του τὸ ἄκουσε αὐτὸ (γιὰ πρώτη φορά!) ὁ Ἀδάμ!
Κι ὅμως, ἀπὸ τότε ὁλόκληρη ἡ ἀνθρωπότητα καὶ οἱ ἴδιοι βυθίστηκαν στὴν ἁμαρτία. Κι αὐτοὶ τὸν ἴδιο πειρασμὸ δέχθηκαν, αὐτὸν τῆς «μίας φορᾶς» γιὰ κάτι ποὺ δὲν ἦταν σωστό, ποὺ ἦταν ἀπαγορευμένο. Ἀπ’ τὸ «φιλικὸ» φίδι εἰπώθηκε στὴν Εὔα καὶ ἀπ’ τὴν σύντροφο τῆς ζωῆς του τὸ ἄκουσε αὐτὸ (γιὰ πρώτη φορά!) ὁ Ἀδάμ!
Δεύτερο παράδειγμα.
Γνωρίζετε κανένα ἀλκοολικό, καπνιστή, ναρκομανῆ, κ.λπ. πού νὰ ἔχει γεννηθεῖ ἔτσι;
Ὄχι βέβαια. Λοιπόν, πῶς ἔχουν φθάσει σ’ αὐτὸ τὸ τρομερὸ σημεῖο; Πίνοντας «μία
φορὰ» ἕνα ποτήρι στὴν ταβέρνα μὲ τοὺς φίλους, πού ᾽φερε δύο, τρία… καὶ τράβηξε ἔπειτα
μία ὁλόκληρη ἁλυσίδα ἀπὸ ποτήρια. Ἔτσι ἔγινε ἀλκοολικὸς αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος.
Τὸ ἴδιο ἀκριβῶς ἔγινε καὶ μὲ τοὺς ἄλλους.
Τὸ ἴδιο ἀκριβῶς ἔγινε καὶ μὲ τοὺς ἄλλους.
Τρίτο παράδειγμα. Ἔχετε
ἀκούσει πῶς ὁδηγοῦν τὰ ζῶα στὴ σφαγή; Τοὺς δίνουν καὶ δοκιμάζουν «μία φορὰ»
λίγο ἀπ’ τὴν ἀγαπημένη τους τροφή. Ἔπειτα ἀκολουθοῦν τυφλὰ αὐτὸν ποὺ τὴ
βαστάζει, μέχρι τὸ σφαγεῖο!…
Τέταρτο παράδειγμα.
Οἱ τεράστιες χιονοστιβάδες, τὰ παγόβουνα, πῶς νομίζετε ὅτι ἔχουν γίνει; Ἀπὸ ἕνα
πολὺ μικρὸ κομμάτι χιονιοῦ, ποὺ φύσηξε «μία φορὰ» ὁ ἄνεμος καὶ μεγάλωσε καθὼς
κυλοῦσε στὶς ἀπότομες κορφὲς τῶν βουνῶν, παρασύροντας ὁ,τιδήποτε, καὶ ξύλα καὶ
πέτρες καὶ δέντρα ἀκόμη. Ναί, δὲν ἔπεσαν σὰν μετεωρίτες ἀπὸ τὸν οὐρανό!
Πέμπτο παράδειγμα.
Καὶ στὴν Κωνσταντινούπολη, «μία φορὰ» μπῆκαν οἱ ἐχθροί, καὶ μάλιστα ἀπὸ μία
μικρὴ κερκόπορτα κι ἀκολούθησε ὄχι μόνον ἡ πτώση της, ἀλλὰ καὶ ἡ πτώση μιᾶς ὁλόκληρης
χιλιόχρονης αὐτοκρατορίας!
Ναί,
ἡ πιὸ μικρὴ ἁμαρτωλὴ πράξη, ἡ πιὸ μικροσκοπική, ἂν γίνει μία φορά, γίνεται
δέκα, ἑκατό, χίλιες! Γίνεται πάντα! Κι ἀναδεικνύεται τότε σὲ φοβερὸ πάθος, ποὺ
σέρνει τὸν ἄνθρωπο ἀνελέητα καὶ τοῦ ἐξαφανίζει τὴν ἐλευθερία.
Ποιὸς μπορεῖ νὰ ἰσχυριστεῖ, ὅτι ὁποιαδήποτε κακὴ συνήθεια ἢ πάθος πού ἔχει, δὲν τὸ ἀπέκτησε κάνοντάς το μόνο «μία φορά»; Ποιὸς μπορεῖ νὰ ἰσχυριστεῖ ὅτι ἡ ὁποιαδήποτε ὑποχώρηση, ἔστω καὶ γιὰ «μία φορὰ» μόνο σ’ ὅ,τι ἁμαρτωλό, δὲν ὁδήγησε σὲ τεράστια λάθη καὶ φοβερὲς, κι ἴσως ἀνεκδιήγητες, ἁμαρτίες; Ναί, εἶναι πολὺ πονηρὸς ὁ ἐχθρός.
Ποιὸς μπορεῖ νὰ ἰσχυριστεῖ, ὅτι ὁποιαδήποτε κακὴ συνήθεια ἢ πάθος πού ἔχει, δὲν τὸ ἀπέκτησε κάνοντάς το μόνο «μία φορά»; Ποιὸς μπορεῖ νὰ ἰσχυριστεῖ ὅτι ἡ ὁποιαδήποτε ὑποχώρηση, ἔστω καὶ γιὰ «μία φορὰ» μόνο σ’ ὅ,τι ἁμαρτωλό, δὲν ὁδήγησε σὲ τεράστια λάθη καὶ φοβερὲς, κι ἴσως ἀνεκδιήγητες, ἁμαρτίες; Ναί, εἶναι πολὺ πονηρὸς ὁ ἐχθρός.
Ἡ
ὁποιαδήποτε κίνησή του εἶναι καλὰ μελετημένη καὶ τέλεια καταστροφική. Καὶ
προπάντων αὐτό: Τὸ «δοκίμασε μόνο μία φορὰ», ποὺ βρίσκει τόση ἀπήχηση στοὺς
νέους εἰδικά. «Ἡ ἁμαρτία, λέει σοφὰ ὁ Τοth, στὴν ἀρχὴ ἔρχεται σὰν ταξιδιώτης τῆς
νύχτας. Ἔπειτα γίνεται ἐπισκέπτης καὶ τελικὰ οἰκοδεσπότης». Ἀρκεῖ, λοιπόν, νὰ τῆς
ἀνοίξεις μία φορά. Φθάνει αὐτό! Τὸ ὀχυρό σου ἤδη καταλήφθηκε...
*
* *
Ἀλλ’
ἂς τὸ δοῦμε κι ἀλλιῶς. Στὸν «φίλο» ποὺ μᾶς ἀπευθύνει αὐτὸ τὸ δελεαστικὸ (ἀλλὰ
καὶ πειρασμικό, ὅπως εἴπαμε) «μία φορά», ἂς ἐπιχειρήσουμε νὰ κάνουμε κι ἐμεῖς τὸ
ἴδιο. Δηλαδή, νὰ τοῦ ποῦμε: Ἔλα κι ἐσὺ «μία φορὰ» νὰ ἐκκλησιαστεῖς! Ἔλα νὰ πᾶμε
«μία φορὰ» μαζὶ στὸ κατηχητικὸ ἢ τὴν ὁμάδα ἢ τὴν κατασκήνωσή μας!
Ἔλα
«μία φορὰ» νὰ δεῖς τὸν πνευματικό μου, νὰ ἐξομολογηθεῖς ἢ ἔστω νὰ πάρεις τὴν εὐχή
του! Διάβασε «μία φορὰ» μονάχα, τοῦτο τὸ βιβλίο ἢ τὸ περιοδικὸ κ.λπ. Τί
νομίζετε ὅτι θὰ γίνει; Ἀμέσως θὰ σᾶς εἰρωνευτεῖ, θὰ τὸ ἀπορρίψει εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς
χωρὶς πολὺ συζήτηση!
Δοκιμάστε
το καὶ θὰ δεῖτε… Ἆραγε γιατί αὐτὸς δὲν θέλει νὰ ἀποκτήσει μία ἄλλη ἐμπειρία καὶ
μάλιστα τοῦ καλοῦ, τοῦ ἁγίου, τοῦ ἐναρέτου; Λοιπόν, πῶς φαίνεται καθαρὰ ὅτι αὐτὸ
τὸ «μία φορὰ» εἶναι ὄντως πειρασμικὸ καὶ γιὰ νὰ τό ποῦμε ἔξω ἀπὸ τὰ δόντια,
διαβολικό;
*
* *
Προσοχή,
λοιπόν, καλοί μου φίλοι. Προσοχὴ στὶς κερκόπορτες καὶ τοὺς ἐπισκέπτες τοῦ
κάστρου τῆς ψυχῆς μας. Ἀπαιτεῖται νὰ ἀποκρούουμε μὲ γενναιότητα τὴν ἁμαρτία. Νὰ
εἴμαστε ἔξυπνοι στὰ τεχνάσματά της. Καὶ τότε σαφῶς ἡ νίκη θὰ εἶναι δική μας,
γιατί ὁπωσδήποτε ὁ Χριστὸς εἶναι δίπλα μας. Κι αὐτὸ ἐπειδὴ ὅταν ἀντιστεκόμαστε,
ὁ ἐχθρὸς ἀπομακρύνεται, καθ’ ὅσον ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ μᾶς προστατεύει, μᾶς ἐνδυναμώνει
κι εἶναι ἐκείνη ποὺ τὸν κατατροπώνει. Ὅταν ὅμως πηγαίνουμε πρὸς συνάντηση τῶν
πειρασμῶν, ἔστω καὶ γιὰ «μία φορὰ» ὅπως μᾶς λένε, τότε ἡ Θεία χάρη μᾶς ἐγκαταλείπει…
Κ.
Γ. Παπαδημητρακόπουλος
Ορθόδοξος Τύπος, 25/10/2013
http://aktines.blogspot.gr/2013/10/blog-post_3942.html