στ' Άγιον Όρος ο Θεός τον έβαλε μπροστάρη.
Είχε μεγάλες αρετές, ήταν χαριτωμένος
μα από πολύ ταπείνωση ήταν προσγειωμένος.
Δεν ήθελε τον έπαινο γι' αυτό κατηγορούσε
τον εαυτό του κι άκουγε κανείς και απορούσε.
Για ν' ασπαστείς το χέρι του, να πάρεις την ευχή του
ήτανε πολύ δύσκολο, μ' αυτή ήταν η αρχή του.
Όταν τον πρωτογνώρισα τ' Αυγούστου μια ημέρα
εδυσκολεύτηκα πολύ μα έβγαλά τα πέρα.
Είκοσι χρόνια πέρσαν και πάνε εικοσιένα
μα είναι σαν να 'ναι σήμερα, δεν τα 'χω ξεχασμένα.
Επάνω στην βουνοπλαγιά προς του Σταυρονικήτα
το θησαυρό που έψαχνα στο δρόμο τον εβρήκα.
Του Γέροντα Παΐσιου πάντα τιμώ τη μνήμη
γιατί αυτός με ημέρωσε, που 'μουνε σαν τ' αγρίμι.
Εκείνος μου 'μαθε πολλά, μ' έκαμε να νιώσω
πώς θα μπορέσω εύκολα τ' αγρίμι να μερώσω.
Ο Γέροντας μ' ωφέλησε, πολλά από κείνον πήρα
και είπα ωσάν τον Φίλιππο πως βρήκα το Σωτήρα.
Σωτήρας μου ο Γέροντας ήταν και ωφέλησέ με
γιατί σε θέματα πολλά εκατατόπισέ με.
Που εσυναντηθήκαμε ποτέ δεν θα ξεχάσω
με τον μεγάλο Γέροντα των ασκητών τον άσσο.
Όταν για το Παΐσιο ερώτηση έκαμά του
εκείνος με ταπείνωση μου 'κρυψε τ' όνομά του.
Και είπε μου πήγαινε να βρείς αν θες άλλο κανένα
και άστον αυτόν για να μην παν' τα ζάλα σου χαμένα.
Με τέτοιο τρόπο μίλιε μου να με παραπλανήσει
μα γρήγορα άλλαξε σκοπό για να μην με λυπήσει,
γιατί και η αγάπη του ήταν πολύ μεγάλη
θυσία εγινότανε να ωφελούνται οι άλλοι.
Δεν άφηνε τον άνθρωπο να φύγει λυπημένος
όσο και αν ήταν άπιστος έφευγε ωφελημένος.
Η πρώτη γνωριμία μου με τον άγιο Πατέρα
ήτανε καθοριστική τ' Αυγούστου μιαν ημέρα.
Αρνητική η στάση του ήτανε κατά πρώτο
γιατί ωσάν καλός γιατρός εγνώριζε τον τρόπο.
Πολλών λογιώ προσπάθησε να με παραπλανήσει
δοκιμασία μου 'κανε για να με ωφελήσει.
Μόνος του στον Παΐσιο κατηγορίες κάνει
και εγώ του είπα Γέροντα είν' αρκετά και φτάνει.
Σε γνώρισα απ' τα λόγια σου αγαπητέ Πατέρα
και φαίνεταί μου αλλιώτικη πως είν' αυτή η μέρα.
Επέρασε σιγά-σιγά αυτή η δοκιμασία
και ύστερα ο Γέροντας εγίνηκε θυσία.
Έξω απ' το δρόμο βγήκαμε και λίγο παραπάνω
σ' ό,τι μου λέει ο Γέροντας υπακοή θα κάνω.
Ήτανε θέλημα Θεού και πρέπει να το πούμε
κι άλλαξε την πορεία του για να συναντηθούμε.
Όπως μου είπε μια φωνή στο εσωτερικό του
άλλαξε την πορεία του και τον προορισμό του.
Κι ήρθε και ανταμωθήκαμε και χάρηκε η ψυχή μου
και δόξα να 'χει ο Θεός λέω στην προσευχή μου.
Αντάμωσα το Γέροντα που από καιρό ποθούσα
μα ήταν εμπόδια πολλά για εκείνο δεν μπορούσα.
Υπήρχανε εμπόδια μα εξεπέρασά τα
κι ήρθα στο Όρος κι ηύρηκα το θησαυρό στη στράτα.
Κάτω από τον ίσκιο ενός δενδρού φούργια το καλοκαίρι
εδρόσισέ μου την ψυχή το μυρωμένο αγέρι.
Στον ίσκιο εκαθήσαμε κατάχαμα στο χώμα
χρόνια πολλά περάσανε μα το θυμούμαι ακόμα.
Του Γέροντα εξέθεσα όλους τους λογισμούς μου
από τα βάθη της ψυχής να διώξει τους εχθρούς μου.
Από το βιβλίο του Αντωνίου Σαριδάκη "Σταυρός και Ανάσταση"
Επιμέλεια Έκτακτο Παράρτημα
yiorgosthalassis.blogspot.com
σχόλιο Γ.Θ : Ο κ. Αντώνιος Σαριδάκης είναι συγγενής του μακαριστού Πατέρα Ευμένιου Σαριδάκη.