Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ δεν σε
πολεμάει εξαρχής. Σε αφήνει να μπεις στην Εκκλησία, να προχωρήσεις και κατόπιν
ξεκινά τον πόλεμό του. Δεν βιάζεται. Είναι πονηρός. Πρώτα σε αφήνει να
ξεθαρρέψεις. Κινείται όπως οι Τούρκοι στην Μικρασιατική καταστροφή. Οι Τούρκοι
άφησαν τους Έλληνες να προχωρήσουν μέχρι το Εσκί- Σεχίρ- Αφιόν- Καραχισάρ και
κατόπιν τους αποδεκάτισαν. Η υπακοή των στρατιωτών Ελλήνων στους αξιωματικούς
τους τους κατέστρεψε. Έλεγε ο Κεμάλ Ατατούρκ: «Κρίμα τέτοιος ελληνικός
στρατός να πάει χαμένος». Αν έμεναν
μέχρι την Σμύρνη, δεν θα πάθαιναν τίποτε. Όμως, όποιος απλώνεται πολύ γρήγορα
μαζώνεται. Όποιος πάει για τα πολλά χάνει και τα λίγα. Χρειάζεται σύνεση και
στρατηγική για να νικήσεις τον εχθρό, αλλά και ένας απλανής οδηγός . Έλεγε ο
π.Π : «Αν κάνεις υπακοή σε πλανεμένο Γέροντα, κινδυνεύεις να πλανηθείς». Εκτός
κι αν είσαι πολύ ανιδιοτελής , άκακος και αφελής κι έχεις αγαθή διάθεση, τότε
ο Θεός σε προστατεύει. Αυτά όμως είναι
οι εξαιρέσεις στην εκκλησιαστική μας ιστορία.
Από το βιβλίο: «Από
το χάος στο φως
Στα ίχνη ενός
σπουδαίου ανθρώπου του Θεού»
ΑΡΧΙΜ. ΑΡΣΕΝΙΟΣ
ΚΩΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
ΑΘΗΝΑ 2012
http://talantoblog.blogspot.gr/2013/08/blog-post_7286.html