Δεν λένε, «ε, ας αφήσουμε τους Ελληνες να ορθοποδήσουν οικονομικά, μη μας κακοχαρακτηρίσουν».
Οποιος βλέπει έστω τους τίτλους των δελτίων ειδήσεων ή τυγχάνει λαθραναγνώστης των εφημερίδων στα περίπτερα ξέρει ότι ο κόσμος παραμένει μια άγρια ζούγκλα.
Πίσω από την «πολιτικά ορθή» διπλωματική γλώσσα και τους διεθνείς οργανισμούς, απόλυτη άρχουσα παραμένει η δύναμη.
Στην Αγκυρα κυβερνούν ισλαμοφασίστες, ιδεολογικοί απόγονοι των γενοκτόνων Ελλήνων και Αρμενίων. Κλέφτες, βιαστές, δουλέμποροι και διεθνείς τραμπούκοι, υποστηρικτές της Αλ Κάιντα και σφαγείς των Κούρδων. Νταήδες, κατέχουν την Κύπρο, απειλούν συνεχώς την Ελλάδα, τα χέρια και το πρόσωπό τους είναι βουτηγμένα στο αίμα των χριστιανών και των αλεβιτών της Συρίας.
Στα Τίρανα είναι ένας κατσαπλιάς μισέλληνας που υποδύεται τον «σοσιαλιστή». Αυτός υποκίνησε μέσω του αλβανικού Ανώτατου Δικαστηρίου την ακύρωση της συμφωνίας για την ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας.
Στα Σκόπια κυβερνά το κόμμα του Μιχαΐλοφ, του φίλου του Αδόλφου και του Χίμλερ, του οργανωτή των τριών βοηθητικών Ταγμάτων των Waffen SS στη Μακεδονία μας. Μετά γύρισαν τη σκούφια τους ανάποδα κι έγιναν ΣΝΟΦ, το «σλαβομακεδονικό» ΕΑΜ. Στον Τρίτο Γύρο συμμετείχαν μαζί με τον ΔΣΕ στην ανταρσία. Είχαν και κατσαπλιά «στρατηγό», ως εκπρόσωπο στο γενικό στρατηγείο. Ναζί κανονικοί κάτω από τα κοστούμια, όχι αστεία. Με αυτούς, το VMRO, χοροπηδάει η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ/Βίλα Αμαλία (Σόρος) στα φεστιβάλ.
Φυσικά και δεν έχουμε κίνδυνο εισβολής, τουλάχιστον από την Αλβανία και τα… Σκόπια. Δεν φτάσαμε σε τέτοια χάλια.
Η Αγκυρα όμως αλωνίζει στα μέρη τους, χώνεται με ιεροδιδασκαλεία, τζαμιά, χρήμα, επιχειρήσεις. Χτίζει επιρροή και όπου μπορεί, σε κάθε είδους θέμα, υποθάλπει τον σοβινισμό τους.
Μερικές φορές όμως, όπως τώρα, υπάρχει κι ενδεχόμενος κίνδυνος από συμμάχους, όπως οι ΗΠΑ, για έναν απλό λόγο. Στους σχεδιασμούς τους για την περιοχή, όταν σε βρουν μπόσικο λόγω αδυναμίας, θα προτιμήσουν να προσφέρουν ως αντάλλαγμα για κάτι, π.χ. στην Τουρκία, κάτι δικό σου κι όχι κάτι δικό τους.
Αυτά που δημοσιοποιούνται για πέρασμα του φυσικού αερίου της Κύπρου και του Ισραήλ μέσα από την τουρκική επικράτεια αντίκεινται στα συμφέροντα και στην εθνική ασφάλεια του Ελληνισμού και του Ισραήλ. Το Τελ Αβίβ ποτέ δεν θα επιτρέψει να έχει εξάρτηση από μια εχθρική χώρα σαν την Τουρκία, η οποία, θυμίζω, μονομερώς κατήγγειλε όλες τις συμφωνίες συνεργασίας με το Ισραήλ.
Ούτε κι εμείς πρέπει ποτέ να δεχτούμε τέτοια πρόσθετη ομηρία της Κύπρου από την Αγκυρα.
Η Αμερική επίσης, διαβάζουμε, επιθυμεί την «επανένωση» της Κύπρου με νεκρανάσταση του ρατσιστικού εις βάρος των Ελλήνων Σχεδίου Ανάν.
Ακόμη κι αν σας είναι αδιάφορη η πολιτική κληρονομιά του Τάσσου Παπαδόπουλου, ακόμη κι αν ο όρος «εθνική αξιοπρέπεια» σας είναι τόσο οικείος όσο τα ανώτερα μαθηματικά σε μαθητή του Κλασικού, σε κάθε περίπτωση, ακόμη κι αν είστε νεοφιλελεύθερο βόδι ή πυροβολημένος διεθνιστής, νομίζω καταλαβαίνετε τον όρο «επιβίωση». Από το διαβόητο Σχέδιο κινδυνεύει η επιβίωση της Μικρής Ελλάδας του Νότου, της Κύπρου. Αν πέσει το τελευταίο προπύργιο του Ελληνισμού στην Ανατολή, το επόμενο επεισόδιο θα είναι κατά δω. Διότι, θυμίζω, το πρωτόγονο θηρίο του τουρκισμού δεν εξημερώνεται όσο κι αν το ταΐζεις. Ή θα σε φοβάται ή θα σε φάει.
Οι Αμερικανοί, σε αντίθεση με τους Αγγλους, είναι ευθείς και πρακτικοί τύποι.
Αν τους πεις καθαρά όχι αλλά τους αποδείξεις ότι τα συμφέροντά τους, τα δικά σου και του Ισραήλ εξυπηρετούνται καλύτερα και σταθερότερα αλλιώς, τότε μπορεί να προβληματιστούν.
Δεν αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί οι ΗΠΑ, αντί να επενδύσουν στην αραβική λαοθάλασσα, από το 1967 πόνταραν στο λιλιπούτειο Ισραήλ; Παρά τους μύθους, το αμερικανοεβραϊκό λόμπι δεν προκάλεσε τη μεγάλη αυτή στροφή της αμερικανικής πολιτικής μετά τον πόλεμο των Εξι Ημερών. Την ακολούθησε.
Η WASP (White Anglο-Saxon Protestant) ελίτ της Ουάσινγκτον εντυπωσιάστηκε άκρα από τον τρίτο συνεχόμενο (1948, 1956, 1967) πολεμικό θρίαμβο του Ισραήλ, τη ρωμαλέα ηγεσία του και τη σταθερότητά του. Επέλεξαν λοιπόν να υποστηρίξουν έναν αξιόπιστο σύμμαχο, τη σταθερή ποιότητα, αντί για την ασταθή και αναξιόπιστη ποσότητα των Αράβων.
Κι όπως η Ιστορία απέδειξε, τα συμφέροντα των ΗΠΑ αλλά και του γενναίου «μαντρόσκυλου» που φυλά άγρυπνα τον λαό του αλληλοεξυπηρετήθηκαν μια χαρά.
Η παρούσα κατάσταση είναι το μεγαλύτερο γεωπολιτικό άνοιγμα που μας έκανε η Ιστορία εδώ και μισό αιώνα.
Στις ΗΠΑ ξεκίνησε ενδιαφέρουσα δημόσια αμφισβήτηση της ιστορικής σχέσης με την Αγκυρα. Στο Τελ Αβίβ έχουν ήδη κατατάξει την Τουρκία ως εχθρική δύναμη.
Εμείς; Κάνουμε πένητες τους αξιωματικούς μας και καθυστερούμε χαρακτηριστικά.
Κι η Ιστορία είναι σαν γυναίκα. Θα συγχωρέσει όποιον εκμεταλλεύτηκε μια ευκαιρία, αλλά ποτέ κάποιον που την έχασε…
Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης δημοκρατία
http://infognomonpolitics.blogspot.gr