Όταν προ μηνών ο κ. Α. Σαμαράς ανήγγειλε πως η Ελλάδα καταθέτει στον ΟΗΕ την πρότασή της για την ΑΟΖ, η στήλη δεν έκρυψε την επιφυλακτικότητά της για το εγχείρημα, θεωρώντας το μάλλον επικοινωνιακό ή αποστολή μηνύματος προς τις Η.Π.Α., ότι ο προσανατολισμός της Ελλάδας είναι...
προς την Ευρώπη.
Και τούτο διότι ο κ. Σαμαράς «τζόγαρε», μιλώντας από το βήμα του Συνεδρίου του Μηχανισμού για την Ευρωμεσογειακή Συνεργασία και τις Επενδύσεις, για «ευρωπαϊκά κοιτάσματα και ευρωπαϊκή ΑΟΖ». Τονίσαμε τότε σε σχετικό σημείωμά μας, ότι ναι μεν η Γερμανία αποτελεί έναν από τους βραχίονες του συστήματος, με όριο ευθύνης την Ευρώπη, αλλά τα ενεργειακά κοιτάσματα βρίσκονται στην Μεσόγειο, όπου τον πρώτο λόγο έχουν οι Η.Π.Α.
Βέβαια, κατά το ίδιο διάστημα η ελληνική κυβέρνηση -μέσω του δήθεν επιχειρηματικού ταξιδίου στο Κατάρ- φάνηκε ευεπίφορη στα αμερικανικά αιτήματα (αμέσως υπογράφηκε η συμφωνία τον ΤΑΡ, παρόλο που είχαμε σοβαρούς λόγους να την καθυστερούμε επί διετία) και κάναμε έμμεσα αναφορά παρόμοια μ’ αυτήν του κ. Σημίτη, πως και η Τουρκία έχει συμφέροντα στην περιοχή.
Προφανώς, ο κ. Σαμαράς δεν έκανε τυχαία λόγο για «ευρωπαϊκή ΑΟΖ». Σίγουρα προηγήθηκαν παρασκηνιακές επαφές και συζητήσεις με την Γερμανία. Όμως, πλην του ότι στην Ανατ. Μεσόγειο κυριαρχούν οι Η.Π.Α., υπάρχει και το γεγονός ότι η Γερμανία είναι εξαρτημένη ενεργειακά από την Ρωσία. Να δύο λόγοι, που κάνουν τις Η.Π.Α. να δυσανασχετούν. Και δεν θα μας ενδιέφερε καθόλου αυτό, αν η Γερμανία ήταν σε θέση να προστατέψει συνολικά τα συμφέροντά μας, όπως φερ’ ειπείν στις διαφορές μας με την Τουρκία, όπου η θέση της αφενός είναι μονίμως φιλοτουρκική (από την εποχή των Νεότουρκων) και αφετέρου στρατιωτικά βρίσκεται σε αδυναμία να αντιπαρατεθεί με τις Η.Π.Α.
Δεν είναι άγνωστο πως ο Πρωθυπουργός έχει εισπράξει ένα ιδιαίτερα αρνητικό κλίμα από την αμερικανική πλευρά που θεωρεί ότι έχει προσδέσει την Ελλάδα στο άρμα της Γερμανίας. Οι Αμερικανοί έχουν μάλιστα στείλει και τα δικά τους μηνύματα στο Μαξίμου, με αποκορύφωμα το ”φλερτ” της Ουάσιγκτον με τον κ. Τσίπρα, όπως προσφυώς γράφηκε. Είναι άγνωστο φυσικά, τι ακριβώς διαμείφθηκε μεταξύ κ.κ. Ομπάμα και Σαμαρά. Αν καταφέρουμε να βγούμε αλώβητοι από την σύγκρουση ΗΠΑ και Γερμανίας, όπου μας παίζουν σαν μπαλάκι, ανάλογα με το ποιος είναι στην κυβέρνηση, θα πρόκειται για κατόρθωμα.
Αν εξακολουθεί να ισχύει -μετά την επίσκεψη στις ΗΠΑ- η δήλωση του κ. Σαμαρά περί «ευρωπαϊκών κοιτασμάτων», τότε τι συμβαίνει εδώ και μήνες, και το θέμα της ΑΟΖ δεν προχώρησε; Ήταν απλώς ένα επικοινωνιακό πυροτέχνημα, ήταν ξεκάθαρο μήνυμα περί γερμανικού προσανατολισμού ή συνέβησαν γεγονότα που οδήγησαν στην αναβολή «ες αόριστον» το θέμα της ανακήρυξης της ΑΟΖ.
Πολλές φορές αναφερθήκαμε στο θέμα αυτό, και δεν χρειάζεται να τα επαναλάβουμε. Αρκεί να πούμε ότι πρέπει να σοβαρευτούμε και να καταλάβουμε ποιοι είμαστε, πού είμαστε και πού θέλουμε να πάμε. Μακριά από τους επικίνδυνους λαϊκισμούς και τα επικοινωνιακά παιχνίδια. Δυστυχώς, ο πολιτικός μας κόσμος παίζει το παιχνίδι -συνειδητά ή όχι, είναι δευτερεύον- είτε της μιας είτε της άλλης περιφερειακής δύναμης. Αυτό μπορεί να φέρει πρόσκαιρα εκλογικά οφέλη, αλλά δημιουργεί προβλήματα στον τόπο.
Η ανακήρυξη της ΑΟΖ δεν είναι θέμα για πολιτικό παιχνίδι. Πρέπει να γίνει αντιληπτό, ότι δεν είναι μόνον οι Τούρκοι που αντιδρούν. Απλώς χρησιμοποιούνται οι Τούρκοι. Όπως στο θέμα της υφαλοκρηπίδας. Ούτε οι Η.Π.Α., ούτε η Ρωσία συμφωνούν να καταστεί το Αιγαίο κλειστή ελληνική θάλασσα, με αύξηση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια. Το ίδιο και με την ΑΟΖ. Ποια χώρα θα πάρει το μέρος μας, και θα βρεθεί απέναντι από την Τουρκία; Το ξαναλέμε. Έχει σημασία για τις Η.Π.Α. ή την Γερμανία αν θα εκμεταλλευτούν το αέριο από την Ελλάδα ή την Τουρκία; Εκτός κι αν οι παραχωρήσεις μας είναι πολύ μεγάλες. Αλλά τότε, ποιο το όφελος για τον λαό;
Αν πράγματι υπήρχε ενδιαφέρον για την ΑΟΖ, θα έπρεπε σύμπαν το ΥΠΕΞ να βρίσκεται στο Κάιρο. Η λύση για την ελληνική ΑΟΖ, δεν είναι ούτε η Γερμανία ούτε οι Η.Π.Α. σ’ αυτήν την φάση. Είναι η Αίγυπτος.
Ο Μακεδών / voria.gr
krasodad.blogspot.gr