Με τον Σενέρ Λεβέντ
Δεν σας το είπα εγώ; Ο Ταγίπ Ερντογάν θα πιαστεί από την Κύπρο τώρα
ελπίζοντας βοήθεια από αυτήν. Δεν έχει άλλη λύση. Το χρειάζεται αυτό για
να αποκαταστήσει την αξιοπιστία του διεθνώς που έχει πληγεί για τα
καλά. Κατέρρευσε η πολιτική του για τη Συρία. Έχασε και στην Αίγυπτο. Το
τελευταίο πλήγμα το δέχτηκε με τις διαδηλώσεις στο Πάρκο Γκεζί.
Απομονώθηκε στον κόσμο. Δεν έμεινε απολύτως τίποτα από την παλιά του
εικόνα. Έχει απέναντί του τον Τύπο τόσο της Ευρώπης όσο και της
Αμερικής. Κανείς δεν έμεινε πουθενά να γράψει κάτι θετικό γι’ αυτόν.
Βρίσκεται σε πλήρη κατάρρευση. Αλλά ακόμα κρατάει στα χέρια του τον
έλεγχο στην Τουρκία.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι και πάλι θα εξέλθει πρώτο κόμμα από την κάλπη. Είναι σίγουρος για τον εαυτό του. Διότι δεν έχει να αντιμετωπίσει κάποιαν ισχυρή αντιπολίτευση. Αυτό σίγουρα το γνωρίζει και η Δύση. Ακόμα και αν ήθελαν να τον ανατρέψουν, δεν ξέρουν ποιον να βάλουν στη θέση του. Όμως, υπάρχει κάποιος το όνομα του οποίου άρχισε να αναφέρεται αυτές τις μέρες. Ο Μετίν Φεϊζίογλου. Ο πρόεδρος της Ένωσης Δικηγορικών Συλλόγων Τουρκίας. Είναι νέος, δυναμικός και αρκετά χαρισματικός. Είναι άτομο το οποίο και εγώ εμπιστεύομαι και πιστεύω πολύ. Υπάρχει επιθυμία, λέει, να τοποθετηθεί επικεφαλής του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, του CHP. Αν πράγματι γίνει αυτό, τότε το έργο του Ερντογάν είναι δύσκολο. Κατά τη γνώμη μου, αυτός είναι ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να κάνει τον Ερντογάν να αποτελέσει παρελθόν. Νομίζω ότι και η Δύση τον έχει θέσει κάτω από το μικροσκόπιο.
Έστω και αν συνεχίσει το σουλτανάτο του στην Τουρκία, ο Ερντογάν χάρη στα ΜΜΕ και στο δικαστικό σύστημα που αιχμαλώτισε πώς θα διορθώσει την πληγείσα του εικόνα διεθνώς; Επιπλέον αντιλαμβάνεται ότι ούτε η Δύση τον θέλει και πολύ πλέον. Έχει πέσει σε δυσμένεια τόσο ενώπιον του Ομπάμα όσο και ενώπιον των Ευρωπαίων ηγετών. Χρειάζεται να κάνει κάποια σοβαρά πράγματα για να αποδείξει ότι είναι ηγέτης με καλή θέληση και να αποκτήσει ξανά την εύνοιά τους. Πού θα τα κάνει; Στην Κύπρο! Η Κύπρος είναι ο καλύτερος δρόμος. Έκανε ένα βήμα προς την κατεύθυνση της ειρήνευσης με τους Κούρδους, αλλά η διαδικασία δεν προχωράει. Οι Κούρδοι τήρησαν την υπόσχεσή τους, κατέθεσαν τα όπλα τους, κατέβηκαν από τα βουνά. Όμως, ο Ερντογάν δεν τήρησε ακόμα τη δική του υπόσχεση. Επομένως, πρέπει να προστεθεί και η Κύπρος μέσα σε αυτό το «κλίμα ειρήνης». Όπως ακριβώς είχε συμβεί κατά την περίοδο του Σχεδίου Ανάν. Κατά τη διάρκεια αυτής ακριβώς της προβληματικής περιόδου τέθηκε στο τραπέζι το Βαρώσι. Μήπως χωρίς λόγο θυμήθηκε ο Ομπάμα μετά από 39 χρόνια ότι η Κύπρος είναι ακόμα μοιρασμένη; Σε αντίθεση με τον Μπους, ο Ομπάμα ξέρει πού βρίσκεται η Κύπρος στον χάρτη. Αν του πουν να δείξει πού είναι το Βαρώσι, θα το βρει. Δεν υπάρχει τίποτα για να εκπλήττεται κανείς αν τώρα προβαίνει σε παραινέσεις προς τον Ερντογάν, λέγοντας ότι «πρέπει να ανοίξει πλέον η πόλη αυτή και να επιστραφεί στους νόμιμους κατοίκους της».
Νομίζω ότι πρώτη φορά μετά από 39 χρόνια τέθηκε σοβαρά το Βαρώσι στο τραπέζι. Θα ανοίξει χωρίς να περιμένει τη «συνολική λύση», που οι δικοί μας ατζαμήδες πολιτικοί επαναλαμβάνουν συνεχώς σαν παπαγαλάκια. Καλά θα έκαναν αν αντιλαμβάνονταν την κατάσταση και άλλαζαν αυτή την πλάκα. Ειδικά εκείνοι που είναι γνωστοί ως οι αριστεροί μας. Και ειδικότερα ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ. Και το κόμμα του φυσικά. Διότι αν η Άγκυρα ανοίξει το Βαρώσι χωρίς να περιμένει τη συνολική λύση, δεν θα μπορούν να το εξηγήσουν αυτό στην κοινωνία. Δεν θα μπορούν να εξηγήσουν γιατί επέμειναν μέχρι σήμερα στη συνολική λύση. Ή μήπως θα αντιταχθούν στην απόφαση της Άγκυρας και θα πάνε στο Βαρώσι να προτάξουν τα στήθια τους για να μην επιστραφεί στους Ελληνοκύπριους ιδιοκτήτες του;
Σκεφτείτε τα θετικά άρθρα που θα μπορούσαν να δημοσιευτούν στον δυτικό Τύπο για τον Ερντογάν άμα επιστρέψει το Βαρώσι. Ειδικά σκεφτείτε ότι Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι θα διαχειρίζονται από κοινού το λιμάνι της Αμμοχώστου. Ο Τούρκος δικτάτορας μήπως δεν θα μπορέσει να διαχειριστεί ακόμα λίγο την κατάσταση με αυτά; Και ποιος ξέρει, μπορεί να παρατείνει την υπόθεση άλλα είκοσι χρόνια. Σαν τον Χόσνι Μουμπάρακ.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι και πάλι θα εξέλθει πρώτο κόμμα από την κάλπη. Είναι σίγουρος για τον εαυτό του. Διότι δεν έχει να αντιμετωπίσει κάποιαν ισχυρή αντιπολίτευση. Αυτό σίγουρα το γνωρίζει και η Δύση. Ακόμα και αν ήθελαν να τον ανατρέψουν, δεν ξέρουν ποιον να βάλουν στη θέση του. Όμως, υπάρχει κάποιος το όνομα του οποίου άρχισε να αναφέρεται αυτές τις μέρες. Ο Μετίν Φεϊζίογλου. Ο πρόεδρος της Ένωσης Δικηγορικών Συλλόγων Τουρκίας. Είναι νέος, δυναμικός και αρκετά χαρισματικός. Είναι άτομο το οποίο και εγώ εμπιστεύομαι και πιστεύω πολύ. Υπάρχει επιθυμία, λέει, να τοποθετηθεί επικεφαλής του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, του CHP. Αν πράγματι γίνει αυτό, τότε το έργο του Ερντογάν είναι δύσκολο. Κατά τη γνώμη μου, αυτός είναι ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να κάνει τον Ερντογάν να αποτελέσει παρελθόν. Νομίζω ότι και η Δύση τον έχει θέσει κάτω από το μικροσκόπιο.
Έστω και αν συνεχίσει το σουλτανάτο του στην Τουρκία, ο Ερντογάν χάρη στα ΜΜΕ και στο δικαστικό σύστημα που αιχμαλώτισε πώς θα διορθώσει την πληγείσα του εικόνα διεθνώς; Επιπλέον αντιλαμβάνεται ότι ούτε η Δύση τον θέλει και πολύ πλέον. Έχει πέσει σε δυσμένεια τόσο ενώπιον του Ομπάμα όσο και ενώπιον των Ευρωπαίων ηγετών. Χρειάζεται να κάνει κάποια σοβαρά πράγματα για να αποδείξει ότι είναι ηγέτης με καλή θέληση και να αποκτήσει ξανά την εύνοιά τους. Πού θα τα κάνει; Στην Κύπρο! Η Κύπρος είναι ο καλύτερος δρόμος. Έκανε ένα βήμα προς την κατεύθυνση της ειρήνευσης με τους Κούρδους, αλλά η διαδικασία δεν προχωράει. Οι Κούρδοι τήρησαν την υπόσχεσή τους, κατέθεσαν τα όπλα τους, κατέβηκαν από τα βουνά. Όμως, ο Ερντογάν δεν τήρησε ακόμα τη δική του υπόσχεση. Επομένως, πρέπει να προστεθεί και η Κύπρος μέσα σε αυτό το «κλίμα ειρήνης». Όπως ακριβώς είχε συμβεί κατά την περίοδο του Σχεδίου Ανάν. Κατά τη διάρκεια αυτής ακριβώς της προβληματικής περιόδου τέθηκε στο τραπέζι το Βαρώσι. Μήπως χωρίς λόγο θυμήθηκε ο Ομπάμα μετά από 39 χρόνια ότι η Κύπρος είναι ακόμα μοιρασμένη; Σε αντίθεση με τον Μπους, ο Ομπάμα ξέρει πού βρίσκεται η Κύπρος στον χάρτη. Αν του πουν να δείξει πού είναι το Βαρώσι, θα το βρει. Δεν υπάρχει τίποτα για να εκπλήττεται κανείς αν τώρα προβαίνει σε παραινέσεις προς τον Ερντογάν, λέγοντας ότι «πρέπει να ανοίξει πλέον η πόλη αυτή και να επιστραφεί στους νόμιμους κατοίκους της».
Νομίζω ότι πρώτη φορά μετά από 39 χρόνια τέθηκε σοβαρά το Βαρώσι στο τραπέζι. Θα ανοίξει χωρίς να περιμένει τη «συνολική λύση», που οι δικοί μας ατζαμήδες πολιτικοί επαναλαμβάνουν συνεχώς σαν παπαγαλάκια. Καλά θα έκαναν αν αντιλαμβάνονταν την κατάσταση και άλλαζαν αυτή την πλάκα. Ειδικά εκείνοι που είναι γνωστοί ως οι αριστεροί μας. Και ειδικότερα ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ. Και το κόμμα του φυσικά. Διότι αν η Άγκυρα ανοίξει το Βαρώσι χωρίς να περιμένει τη συνολική λύση, δεν θα μπορούν να το εξηγήσουν αυτό στην κοινωνία. Δεν θα μπορούν να εξηγήσουν γιατί επέμειναν μέχρι σήμερα στη συνολική λύση. Ή μήπως θα αντιταχθούν στην απόφαση της Άγκυρας και θα πάνε στο Βαρώσι να προτάξουν τα στήθια τους για να μην επιστραφεί στους Ελληνοκύπριους ιδιοκτήτες του;
Σκεφτείτε τα θετικά άρθρα που θα μπορούσαν να δημοσιευτούν στον δυτικό Τύπο για τον Ερντογάν άμα επιστρέψει το Βαρώσι. Ειδικά σκεφτείτε ότι Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι θα διαχειρίζονται από κοινού το λιμάνι της Αμμοχώστου. Ο Τούρκος δικτάτορας μήπως δεν θα μπορέσει να διαχειριστεί ακόμα λίγο την κατάσταση με αυτά; Και ποιος ξέρει, μπορεί να παρατείνει την υπόθεση άλλα είκοσι χρόνια. Σαν τον Χόσνι Μουμπάρακ.
Πολίτης