- Έχω
παρατηρήσει ότι σήμερα μικροί-μεγάλοι όλα τα δικαιολογούν με έναν λογισμό
σατανικό. Όλα ο διάβολος τούς τα ερμηνεύει με τον δικό του τρόπο, και έτσι
βρίσκονται έξω από την πραγματικότητα. Η δικαιολογία είναι σατανική ερμηνεία.
-
Και πώς γίνεται, Γέροντα, μερικοί σε κάθε λόγο να βρίσκουν αντίλογο;
-
Ω, είναι φοβερό να συζητάς με έναν άνθρωπο που συνήθισε να δικαιολογήται! Είναι
σαν να μιλάς με έναν δαιμονισμένο! Όσοι δικαιολογούνται –ο Θεός να με συγχωρέση–
έχουν γέροντα τον διάβολο. Είναι βασανισμένοι άνθρωποι. Δεν έχουν μέσα τους
ειρήνη. Το έχουν κάνει επιστήμη αυτό. Δηλαδή, όπως ένας κλέφτης δεν κοιμάται
όλη νύχτα και σκέφτεται πώς θα τα καταφέρη για να κλέψη, έτσι και αυτοί
συνέχεια σκέφτονται πώς να δικαιολογήσουν το ένα ή το άλλο σφάλμα τους. Ή, όπως
κάποιος σκέφτεται πώς να βρη ευκαιρία να κάνη ένα καλό ή πώς να ταπεινωθή,
αυτοί αντίθετα σκέφτονται πώς να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Δικηγόροι
γίνονται! Δεν μπορείς να τα βγάλης πέρα μαζί τους. Είναι σαν να μιλάς με τον
ίδιο τον διάβολο.
Τί
έχω πάθει με κάποιον! Ενώ του λέω: «εκείνο που κάνεις είναι στραβό, το άλλο
πρέπει να το προσέξης, δεν πας καλά, πρέπει να κάνης αυτό κι αυτό…», κι εκείνος
για το καθετί βρίσκει δικαιολογίες, στο τέλος μου λέει: «Δεν μου είπες τί να
κάνω»! «Βρε χρυσέ μου άνθρωπε, τόσες ώρες τί λέμε; Λέμε τα σφάλματά σου, ότι
δεν πας καλά, κι εσύ συνέχεια δικαιολογείσαι. Τρεις ώρες τώρα με έσκασες, με
έλειωσες! Πώς δεν σου είπα;». Να του λες παραδείγματα, για να του δώσης να
καταλάβη ότι είναι σατανικός εγωισμός έτσι όπως αντιμετωπίζει τα πράγματα, ότι
δέχεται δαιμονικές επιδράσεις και, αν δεν αλλάξη, χάθηκε, και τελικά να λέη:
«Δεν μου είπες τί να κάνω»! Αλήθεια, είναι να μη σκάσης;
(…)
Είναι
σατανικός εγωισμός αυτός, δεν είναι ανθρώπινος. Ανθρώπινο εγωισμό έχει εκείνος
που δεν θα ταπεινωθή να πη «ευλόγησον», αλλά τουλάχιστον δεν θα μιλήση, για να
δικαιολογηθή. Όποιος δικαιολογεί τον εαυτό του, όταν σφάλλη, μεταβάλλει την
καρδιά του σε δαιμονικό καταφύγιο. Αν δεν συντρίψη το εγώ του, θα συνεχίζη να
σφάλλη περισσότερο και θα συντρίβεται ανώφελα από τον εγωισμό του. Και όταν δεν
ξέρη κανείς πόσο κακό είναι η δικαιολογία, έχει ελαφρυντικά. Αλλά, όταν ξέρη ή
του το λένε οι άλλοι, τότε δεν έχει ελαφρυντικά.
Θέλει
πολλή προσοχή, όταν πας να βοηθήσης κάποιον που έχει μάθει να δικαιολογήται,
γιατί μερικές φορές γίνεται το εξής: Αφού δικαιολογείται, σημαίνει ότι έχει
πολύ εγωισμό, οπότε, όταν του πης ότι αυτό που έκανε δεν είναι σωστό, θα πη και
άλλα ψέματα και άλλες δικαιολογίες, ώσπου να σου αποδείξη κι εκείνο και το
άλλο, για να μη θιχτή. Έτσι όμως γίνεσαι αιτία εσύ, που πήγες να του αποδείξης
ότι σφάλλει, να γίνη πιο εγωιστής, πιο ψεύτης. Από την στιγμή που θα δης ότι
συνεχίζει τις δικαιολογίες, δεν χρειάζεται να του αποδείξης τίποτε. Κάνε
προσευχή να τον φωτίση ο Θεός.
(…)
- Γέροντα, είναι φυσιολογικό ένας νέος να πιστεύη στον λογισμό του;
- Ένας νέος, αν πιστεύη στον λογισμό του, έχει πολύ εγωισμό.
- Πώς θα το καταλάβη;
- Αν λ.χ. θυμηθή μερικά περιστατικά από την παιδική του ηλικία που δείχνουν τί δόση εγωισμού είχε από μικρός, θα το καταλάβη.
Παρατηρούσα δύο παιδάκια. Το ένα πήρε ένα μαξιλάρι από αφρολέξ και το σήκωσε φυσιολογικά. Πήγε και το άλλο να το σηκώση και έκανε σαν να σήκωνε ένα σακκί τσιμέντο. Αυτό έχει εγωισμό. Όταν όμως λίγο μεγαλώση και καταλάβη ότι εκείνη η ενέργειά του ξεκινούσε από τον εγωισμό και το πη στην εξομολόγηση, έρχεται η Χάρις του Θεού, λυτρώνεται και βοηθιέται. Αλλοίμονο, ο Θεός δεν είναι άδικος!
(Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι Γ’, Πνευματικός Αγώνας,
σελ. 89-91, 51)
yiorgosthalassis.blogspot.com