Η παρακάτω προσευχή είχε δοθεί σε κάποιο γυναικείο μοναστήρι, που του είχε ζητήσει κάποιο “τυπικό” για την αγρυπνία τους στο κελλί. Είναι από τα τελευταία έτη της ζωής του. Σε αυτό κυριαρχεί η αγάπη του για όλο τον κάσμο.
Μπορεί να χρησιμοποιηθεί και από τον κάθε πιστό , αφού καλύπτει όλες τις περιπτώσεις των ανθρώπων που έχουν ανάγκη από προσευχή. Ακόμα και τα παιδιά την κατανοούν, γιατί είναι γραμμένη με απλά λόγια, και έτσι μπορεί να διαβάζεται κατά την οικογενειακή βραδινή προσευχή.
Την παραθέτουμε σε αυτή την μορφή, ώστε να μπορεί να εκτυπωθεί εύκολα .
(για να εκτυπώσετε την προσευχή, κάνετε “αποθήκευση εικόνας ως…’, στη συνέχεια την επιλέγετε και κάνετε εκτύπωση)
Σχετικά άρθρα:
Επιστράτευση προσευχής (Γ.Παΐσιου)
Ή τύχη τού κόσµου κρέµεται από τα χέρια µερικών, αλλά ακόµη ό Θεός κρατά φρένο.(Γ.Παΐσιος)
.
Από το βιβλίο ΒΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΙΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ,
του Ιερομονάχου Ισαάκ αγιορείτου.(σ.527-532)
εκδ. Ι. Ησυχαστήριο Αγ. Ιωάννης ο Πρόδρομος, Μεταμόρφωση Χαλκιδικής.
.
ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ
“Βίος Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου” από τον Σεβ. Μητροπολίτη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ.κ.Ιερόθεο
“Με
τον τίτλο αυτόν εκδόθηκε ένα καταπληκτικό βιβλίο που περιγράφει τον
βίο και την Πολιτεία του οσίου Γέροντος Παϊσίου, τον οποίο αξιώθηκα από
τον Θεό να γνωρίσω και να ακούσω την θεόσοφη διδασκαλία του.Συγγραφεύς του βιβλίου αυτού είναι ο αείμνηστος Ιερομόναχος Ισαάκ, με την βοήθεια της Συνοδείας του, προ και μετά την κοίμησή του, την δε κεντρική διάθεση την έχει το Ιερό Ησυχαστήριο Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου Μεταμορφώσεως Χαλκιδικής.
Το περιεχόμενο του βιβλίου
Πρόκειται για μια “συστηματική βιογραφία” του Γέροντος Παϊσίου και στην πραγματικότητα για την “αυτοβιογραφία” του, γιατί κύρια πηγή των πληροφοριών είναι ο ίδιος ο Γέροντας Παΐσιος, αφού ο Γέροντας κατηύθυνε τα πνευματικά του παιδιά με την δική του μεγάλη πνευματική πείρα, αποκαλύπτοντας έτσι μερικές πνευματικές πλευρές του εαυτού του. Άλλωστε η ίδια η πνευματική και η μοναχική ζωή είναι στην ουσία πολεμική – στρατιωτική επιστήμη.
Το υλικό που συγκεντρώθηκε, όπως λέγεται στον πρόλογο, ήταν αρκετά μεγάλο, και γι’ αυτό “παραλείφθηκαν η διδασκαλία του Γέροντα, που συμπληρώνει μερικούς τόμους, πλήθος επιστολών του και υπέρ τα διακόσια μαρτυρημένα θαύματά του”.
Η Συνοδεία του Γέροντα Ισαάκ γράφει στον πρόλογο: “Πιο πολύ από τα θαύματά του μας έχουν συγκινήσει η μεγάλη του αυταπάρνηση, οι φιλότιμοι αγώνες για την αγάπη του Χριστού, η μοναχική ακρίβεια και η λεπτή του αίσθηση για την πνευματική ζωή, η σπανία διάκρισή του, η θυσιαστική αγάπη για τον κάθε άνθρωπο και το πατερικό φρόνημα που ανέπαυσε όλους”.
Για τον αείμνηστο π. Παΐσιο έχουν κυκλοφορήσει πολλά βιβλία και έχουμε υπ’ όψη μας κυρίως τον αυθεντικό του λόγο για διάφορα θέματα της πνευματικής ζωής, τα οποία δημοσιεύθηκαν από την Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου Σουρωτής, όπως και μερικά άλλα που παρουσιάζουν συνομιλίες του Γέροντα με διαφόρους προσκυνητάς. Όμως στο βιβλίο αυτό που αναφερόμαστε παρουσιάζεται η υποδομή της διδασκαλίας αυτής που είναι αυτό το ίδιο το πρόσωπο του π. Παϊσίου, αφού περιγράφεται έκδηλα τί έκανε για να φθάση να έχη ένα αυθεντικό θεολογικό λόγο. Χωρίς την υποδομή του βίου ο λόγος είναι κενός.
Το βιβλίο “Βίος και Πολιτεία του Γέροντος π. Παϊσίου του αγιορείτου” διαιρείται σε δύο βασικά μέρη.
Στο πρώτο μέρος περιγράφεται “ο κατά πλάτος βίος” και διαιρείται σε δεκατέσσερα επιμέρους κεφάλαια με τίτλους: “οι κατά σάρκα και κατά πνεύμα πρόγονοι”, “ασκητικά προγυμνάσματα”, “στρατιωτική θητεία”, “αναζητήσεις και προετοιμασία”, “κοινοβιάτης στην Μονή Εσφιγμένου”, “στην ιδιόρρυθμη Μονή Φιλοθέου”, “στην Μονή Στομίου Κονίτσης”, “ερημίτης στο Θεοβάδιστον Όρος Σινά”, “στην Ιβηρική Σκήτη”, “στα ερημικά Κατουνάκια”, “στην καλύβη του Τιμίου Σταυρού”, “στην Παναγούδα”, “ασθένεια και μακαρία κοίμηση”, “θαύματα μετά την κοίμηση”. Πρόκειται για την ιστορική του πορεία και τις παλαίστρες όπου αγωνίσθηκε.
Το δεύτερο μέρος επιγράφεται “βιογραφικά με θεματικές ενότητες” και διαιρείται σε τρία κεφάλαια: το πρώτο έχει τίτλο “αρετές” και υποκεφάλαια: “ξενιτεία ακροτάτη”, “υπακοή”, “πλούτος τοις πένησι”, “εργάτης και κήρυξ μετανοίας”, “ακτημοσύνη”, “ασκήσεως απληστία”, “κοπιών και εργαζόμενος”, “άρωμα ευλαβείας”, “δικαιοσύνην ηγάπησε”, “φιλότιμο”, “εμπιστοσύνη στην θεία πρόνοια”, “άγγελος ειρήνης”, “λύχνος διακρίσεως”, “ησυχίας εραστής”, “νήψη”, “προσευχή – το τυπικό του”, “απάθεια”, “αγάπη αρχοντική”. Το δεύτερο έχει τίτλο “χαρίσματα” και υποκεφάλαια: “υπέρβαση των όρων της φύσεως”, “συμφιλίωση με την κτίση”, “ευχέτης του σύμπαντος κόσμου”, “διδάσκαλος χαρισματούχος”, “χάρισμα παρακλήσεως”, “δαιμόνων αντίπαλος και διώκτης”, “μύρον εκκενωθέν”, “συνεννόηση με ετερογλώσσους”, “παράδοξες μεταβιβάσεις”, “αίσθηση προσευχών και επικλήσεων”, “γνώστης της καταστάσεως των κεκοιμημένων”, “διόραση και προόραση”, “χάρισμα ιάσεων”, “αγιοφάνειες”, “προβολέας του ακτίστου φωτός”. Και το τρίτο κεφάλαιο έχει τίτλο “προσφορά” και υποκεφάλαια: “καθηγητής της ερήμου”, “ιεραποστολή από την έρημο”, “έξοδοι στον κόσμο”, “υπέρμαχος της παραδόσεως”, “προς την μητέρα Εκκλησία”, “υπέρ του γένους και της Πατρίδος”.
Στο τέλος του βιβλίου υπάρχει ένα “επίμετρο” στο οποίο παρουσιάζονται τρία θέματα: “μορφή, χαρακτήρας και φυσικά χαρίσματα του Γέροντος”, “το μήνυμά του” και “η πνευματική διαθήκη του Γέροντα”.
Εάν το πρώτο μέρος του βιβλίου παρουσιάζει “τον κατά πλάτος βίον” του Γέροντος και βλέπουμε την πορεία του και τις πνευματικές του παλαίστρες, το δεύτερο μέρος παρουσιάζει τον “κατά βάθος βίον” του ήτοι εκθέτει συστηματικώς την εξαγιασμένη προσωπικότητά του.
Και τα δύο μέρη έχουν την ιδιαιτερότητά τους. Στο πρώτο μέρος θαυμάζει κανείς τους αγώνες και τις ασκήσεις, αλλά και τις εμπειρίες του Γέροντα, στο δεύτερο μέρος συντρίβεται και ζαλίζεται από το βάθος της αγίας του προσωπικότητος.
Ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής θα γράψη ότι το Άγιον Πνεύμα προξενεί την καθαρότητα σε αυτούς που είναι άξιοι της καθάρσεως, δια του φόβου, της ευσεβείας και της γνώσεως, επίσης προξενεί φωτισμό της γνώσεως των όντων, σε αυτούς που είναι άξιοι του φωτός, δια ισχύος, βουλής και συνέσεως, καθώς επίσης χαρίζει την τελειότητα σε αυτούς που είναι άξιοι της θεώσεως, δια της παμφαούς και απλής και ολοσχερούς σοφίας.
Ο αείμνηστος Γέροντας ήταν άξιος της καθάρσεως, του φωτισμού και της θεώσεως, και ο Θεός του δώρισε όλα τα αγαθά των ευλογημένων αυτών καταστάσεων, οπότε κατέστη ένας πνευματικός πατέρας και βοηθούσε τους ανθρώπους ποικιλοτρόπως, με τον λόγο και την σιωπή, με την προσευχή και τα θαύματα. Γι’ αυτό και όταν κανείς διαβάζει τους λόγους του, τους αισθάνεται ως λόγους σοφίας και συνέσεως, λόγους που δημιουργούν ανακαινίσεις και αναθεωρήσεις της προσωπικής του ζωής.[...]
Μπορείτε να διαβάσετε την υπόλοιπη βιβλιοπαρουσίαση στο:
http://www.parembasis.gr/2004/04_07_15.htm
http://antexoume.wordpress.com/2013/06/20