Ρωμανού Ξενοφάνουc Ανδρούτσου*
Το θεμέλιο της ορθόδοξης ψυχοθεραπευτικής αγωγής
«(...) Πρέπει να τονισθή ότι οι προφήται και οι απόστολοι δεν διακρίνουν απλώς τας εν τη ιστορία ενεργείας ή πράξεις του Θεού, ως διατείνοντες σήμερον τινές των ασχολουμένων με την Βίβλον ερμηνευτών, αλλά βλέπουν και ακούουν και συνομιλούν με τας ακτίστους ενεργείας του Θεού, δηλαδή την δόξαν, φωτεινήν νεφέλην, στήλην πυρός, θεότητα, βασιλείαν και χάριν του Θεού και δι’ αυτών με τον εν αυταίς Θεόν, δι’ οράσεως υπέρ την όρασιν, δι’ ακούσματος υπέρ την ακοήν, δι’ οσφρήσεως υπέρ την όσφρησην, διά γνώσεως υπέρ την γνώσιν, διά νοήσεως υπέρ την νόησιν, δηλαδή ακούουν “άρρητα ρήματα” (...)».
Τότε και μόνον τότε, οι αποκαθαίροντες τον «κρυπτόν της καρδίας άνθρωπον» (Ά Πέτρ., γ΄4), θα ζήσουν τα θαυμαστά αποτελέσματα της μετανοίας και της ακτίστου φωτίσεως, ώστε να δύνανται να ελέγχουν αποφασιστικά και μετά διακρίσεως τις τυχόν παρεκλίσεις σε θέματα ορθής πίστεως, χωρίς ζηλωτισμούς και ακρότητες. Αλλά πολύ περισσότερο, θα δύνανται να προσεύχονται μετά καρδιακών δακρύων υπέρ της φωτίσεως του εκάστοτε μη ορθοτομούντα τον Λόγο της Αλήθειας, Επισκόπου, αλλά και για τον κάθε εκκλησιομάχο, αιρετικό ή άθεο πολιτικό άρχοντα που επιχειρεί να απαξιώσει την μόνην Ελπίδα της Οικουμένης, την Αγίαν Σώζουσαν Πίστιν που «όρη μεθιστάνειν» (Ά Κορ., ιγ΄2).
*Από το υπό έκδοση βιβλίο του:
ΦΡΑΓΚΟCΥΝΗ←«ΜΝΗΜΟΝΙΟ»→ΡΩΜΗΟCΥΝΗ