Εκεί στην πόρτα της εκκλησιάς στο προαύλιο του ΑΓ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ στο Μακροχωρι της πόλης μια όψη ανθρώπινη που θύμιζε ποιο πολλή φάντασμα και οντότητα από άλλη διάσταση.
Όρθια με το κεφάλι σκυφτό στην γη με ένα παλτό μπαλωμένο και κάτι παπούτσια κουρελιασμένα χωρίς να λέει ούτε μια λέξη παρά μόνο κάτι δάκρυα της να ποτίζουν την γη περίμενε την Μεγάλη Εβδομάδα την ευσπλαχνία των πιστών για κάποια βοήθεια στην μοίρα της ζωής της .Ποιος ξέρει αν είχε σπίτι και σε τι συνθήκες καιρικές αν έμενε σε κανένα κατάλυμα . μια όψη που σε προκαλούσε δέος όπως την θυμάμαι και φόβο από την τρομακτική εικόνα της αλλά και θλίψη και πόνο ψυχής από την ανέχεια της . Και εμείς μικρά παιδιά μετά την απόλυση με τα γιορτινά μας ρούχα τα καινούργια μας παπούτσια μια αντίθεση στην εικόνα του συνόλου λέγαμε μητέρα δεν θα δώσετε λεφτά για βοήθεια της Ρωξάνης !!!
Και εκείνη μας έλεγε ΟΧΙ λεφτά εγώ δεν θα δώσω στην Ρωξάνη αλλά θα τα δώσω σε εσάς
Για να την ελεήσετε εσείς και για να μάθετε να αγαπάτε και να βοηθάτε τους φτωχούς . Αυτό γινόταν από όλους τους γονείς όλη την Μεγάλη εβδομάδα . Δεν ξέρω τι έγινε και ποιο ήταν το τέλος της Ρωξάνης όταν και εμείς εγκαταλείψαμε την Πόλη μας όμως ποτέ δεν θα την ξεχάσω ακόμη και τώρα που την θυμάμαι δακρύζω ,καλή ανάπαυση να έχει όπου και αν είναι και παρηγορούμαι μήπως η Ρωξάνη και η κάθε Ρωξάνη είναι στην ζωή μας πάντα μπροστά μας για να κριθούμε θετικά η αρνητικά από τον ΒΑΣΙΛΕΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ κάποτε για την ζωή μας εδώ στην γη !!!!! ΑΔΕΛΦΙΑ πέρα από τα τραγούδια και τα φαγοπότια και τα ξεφαντώματα που ο ΘΕΟΣ μας δεν μας είπε με αυτόν τον τρόπο να εορτάζουμε και είναι λάθος ας σκεφτούμε πόσες πιθανόν σαν την ΡΩΞΑΝΗ άνθρωποι της διπλανής μας πόρτας να υποφέρουν αυτές τις μέρες . Ας τους κάνουμε την ζωή τους λιγότερο δύσκολη και να τους δώσουμε λίγη χαρά στα μέτρα που μπορούμε ως ένδειξη αγάπης και προσφοράς προς ΕΚΕΙΝΟΝ που θυσιάστηκε για εμάς τους ανάξιους
Χάρης Καρολίδης
yiorgosthalassis.blogspot.com