Η κεφαλή της ελληνικής εκκλησίας έχει βαριά ευθύνη για την όλη στάση της τα τελευταία χρόνια καθώς, όπως έδειξε, το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να έχει καλές σχέσεις με την προδοτική κλίκα που κατέστρεφε την χώρα, να συνάπτει δεσμούς και μάλιστα να βραβεύει επιχειρηματίες απατεώνες που κατάκλεψαν το ελληνικό κράτος και να ζητά, (ακούστε το εξωφρενικό ), οικονομική βοήθεια από… τους μουσουλμάνους σεΐχηδες του περσικού κόλπου.
Που είναι η ελληνική εκκλησιαστική ιεραρχία σε όλα τα καυτά προβλήματα που έχουν ανακύψει όχι μόνο εξ αιτίας της οικονομικής κρίσης αλλά και της λυσσαλέος επίθεσης που δέχεται το ελληνορθόδοξο φρόνημα των Ελλήνων, αυτό το φρόνημα που επέζησε επί τόσους αιώνες σαν ότι πιο πολύτιμο έχει να επιδείξει ο ελληνισμός ; Η μήπως νομίζουν ότι με λίγα πιάτα φαγητό έχουν εκπληρώσει το καθήκον τους. Απατώνται οικτρά και ενώ οι ευθύνες τους είναι πολύ μεγάλες καθώς υποτίθεται ότι ηγούνται ενός μεγάλου ποιμνίου, ποιούν την νύσσα.
Το παράδειγμα της Κύπρου είναι πραγματικά κόλαφος για την ελληνική εκκλησιαστική ιεραρχία που μόνο υποκρισία και υπεκφυγή έχει να επιδείξει σε όλη αυτή την εθνική συμφορά που έχει ενσκήψει πάνω από τον ελληνισμό.
Η στάση του αρχιεπισκόπου της Κύπρου, το κύρος του οποίου είναι σεβαστό από όλες τις πολιτικές μερίδες της Κύπρου όχι γιατί ξέρει να κάνει γλοιώδεις δημόσιες σχέσεις με πολιτικούς απατεώνες και να ευλογεί άθεους πολιτικούς, αλλά γιατί έχει φωνή άτεγκτη και σθεναρά υπέρ των εθνικών συμφερόντων της νήσου και του κυπριακού λαού.
Αντίθετα η κεφαλή της ελληνικής ορθοδοξίας το μόνο που έχει να επιδείξει τα τρία τελευταία χρόνια που η χώρα βυθίστηκε στο χάος και η ελληνική κοινωνία καταστρέφεται ανεπανόρθωτα, είναι μερικά πιάτα φαγητό και λίγα σεντς ελεημοσύνη για τους φτωχούς. Ούτε καν μια πανελλαδική δέηση δεν είναι ικανή να συγκαλέσει για να προσευχηθεί το ποίμνιο για την σωτηρία της χώρας.
Πρόσφατα ένας γνωστός πνευματικός της βόρειας Ελλάδας και καθηγούμενος μιας από τις πιο γνωστές μονές, στην ερώτημα μου γιατί η ιεραρχία δεν κάνει τίποτα για να αντιδράσει στην εθνοκτόνο πολιτική που ακολουθείται, μου απάντησε ότι δυστυχώς η κεφαλή της ιεραρχίας δεν είναι εκλεγμένη αλλά διορισμένη από ένα παρασκήνιο που ούτε λίγο ούτε πολύ δεν το συνέφερε να υπάρχει στην αρχιεπισκοπή ένας αρχιεπίσκοπος που θα αντιδρούσε στην καταστροφή της χώρας.
Τραγική αντίθεση με την Κύπρο όπου στην κεφαλή της ιεραρχία της βρίσκεται ένας πραγματικός ιεράρχης που αποτελεί φωτεινό παράδειγμα αλλά και κόλαφος για την ελληνική εκκλησιαστική ιεραρχία.
http://anavaseis.blogspot.gr/2013/03/blog-post_1336.html