Όπως δεν σώζονται και τα κεφάλια των γιών του. Χαρακτηριστικά είναι όσα γράφει το 1934 ο Χρήστος Χρηστοβασίλης: "Το 1912, που ζούσα στην Κωνσταντινούπολη, αρότρυνα κάποιους φίλους μου Αλβανούς να υπεξαιρέσουν το κεφάλι του Αλή-πασά και των υιών του από τον τάφο, που βρίσκονταν στην πόλη της Σηλυβρίας, πριν η περιοχή του νεκροταφείου πουληθεί σε αγρότες, αλλά αυτοί φοβήθηκαν μη κατηγορηθούν για φιλοαλβανισμό και βλάψουν τα συμφέροντά τους και έτσι χάθηκαν τα μεγάλης σημασίας αλβανικά αυτά κεφάλια". Βέβαια, η κίνηση των Αλβανών να αναζητήσουν το κεφάλι του έχει καθαρά εθνικιστικό περιεχόμενο. Αποσκοπούν να διεκδικήσουν τους τόπους που ο Αλή πασάς διαφέντευε.