παραμείνει στην εξουσία στη Συρία, έστειλαν στη συνέντευξη Τύπου ο απερχόμενος υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ, Λίον Πανέτα και ο αρχηγός του μικτού επιτελείου των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων, στρατηγός Μάρτιν Ντέμπσεϊ.
Του Μιχαήλ Βασιλείου
Απέρριψαν κάθε ενδεχόμενο χρήσης αμερικανικών χερσαίων δυνάμεων στη Συρία και έστειλαν ένα μήνυμα με διπλή ανάγνωση στον Άσαντ: Ότι εάν αποφύγει τη χρήση χημικών όπλων, τότε θα αυξήσει τις πιθανότητες παραμονής του στην εξουσία, αφού σε διαφορετική περίπτωση θα επέμβει η διεθνής κοινότητα…
Η μία ανάγνωση είναι ότι χρήση των χημικών θα έχει επιπτώσεις, αν και είναι πραγματικά δύσκολο να αντιληφθεί κανείς τι ακριβώς μορφή θα λάβουν εάν δεν συμμετέχουν οι ΗΠΑ. Κι αν θεωρηθεί ότι δεν αποκλείεται η χρήση της αεροπορικής ισχύος κάτι επίσης προβληματικό αφού ουδείς στη Δύση έχει κρύψει ότι τα ρωσικής προέλευσης αντιαεροπορικά του καθεστώτος αποτελούν φόβητρο, πως ακριβώς θα «τιμωρηθεί» ο Άσαντ δεν είναι σαφές…
Υπάρχει όμως και η αντίστροφη ανάγνωση που θα μπορούσαν τα λόγια του Πανέτα και του Ντέμπσεϊ να θεωρηθούν ως μήνυμα προς τον Άσαντ, αλλά ακόμη και το Ιράν, τη Ρωσία και την Κίνα: «Μην χρησιμοποιήσεις τα χημικά και δεν θα σε ενοχλήσει κανείς, οπότε όσο και να αντιτίθενται άλλοι στην πολιτική διευθέτηση που επιδιώκεις, εκεί θα καταλήξουμε στο τέλος».
Η ανάδειξη μάλιστα στη θέση του υπουργού Άμυνας του Τσακ Χάγκελ και σε αυτή του υπουργού Εξωτερικών του Τζον Κέρι, έχουν τη δική τους σημασία. Αμφότεροι έχουν βαθιά επηρεαστεί από την εμπειρία τους στο Βιετνάμ και αντιλαμβάνονται αλλιώς από ορισμένα νεόκοπα «γεράκια» στην Ουάσιγκτον τη χρήση του στρατιωτικού εργαλείου για την επίτευξη πολιτικών στόχων…
Πόσο πιθανό είναι οι χώρες της περιοχής και οι υπόλοιπες του Κόλπου που χρηματοδοτούν και εξοπλίζουν τους αντικαθεστωτικούς να συναινέσουν στην ανάγκη στρατιωτικής επέμβασης; Όσον αφορά στο Ισραήλ, το έχουμε ξαναγράψει: Είναι εξαιρετικά αμφίβολο εάν τα συμφέροντά του εξυπηρετούνται από την απομάκρυνση του Άσαντ από την εξουσία, αφού θα αναδειχθεί ένα σουνιτικό καθεστώς με βάση τη Μουσουλμανική Αδελφότητα που τόσα προβλήματα έχει ήδη προκαλέσει στην Αίγυπτο, ενώ νομοτελειακά θα οδηγήσει σε κατάρρευση και το καθεστώς στην Ιορδανία.
Με απλά λόγια θα έχουν δημιουργηθεί συνθήκες που κάποτε οδήγησαν σε αιματηρούς πολέμους…
Μήπως η παραμονή του Άσαντ στην εξουσία και μάλιστα αποδυναμωμένου,
εξυπηρετεί καλύτερα την ισραηλινή εθνική ασφάλεια; Μήπως δημιουργεί ένα
κενό ισχύος που θα οδηγήσει σε συνεννόηση τις χώρες της περιοχής για την
αποφυγή διάχυσης της αποσταθεροποίησης; Κοινώς, θα αποκατασταθεί
οριστικά η επικοινωνία με την Άγκυρα, ενώ η αστάθεια θα περάσει στο Ιράκ (η Ιορδανία έστω και δύσκολα θα ελεγχθεί),
όπου στις εκλογές σε ένα χρόνο θα συγκρουστούν οι σιίτες που κυβερνούν
σήμερα με τους σουνίτες που είναι εξοργισμένοι με τον Αλ Μάλικι και το
Ιράν να μη διαθέτει δυνατότητα να διαμορφώσει κατάσταση απολύτως συμβατή
προς τα συμφέροντά του (να κάνουν κουμάντο οι σιίτες).Κάποια στιγμή στο πρόσφατο σχετικά παρελθόν είχαμε αναφέρει σε ανάλυση για το θέμα της Συρίας, ότι και ένας αδιέξοδος πόλεμος και γενικευμένη αναταραχή στη χώρα θα μπορούσε να αποτελεί στρατηγική μεσοπρόθεσμη για τις ΗΠΑ, με τη λογική που εξηγήσαμε παραπάνω, ότι αποδυναμώνεται ένας ζωτικός κρίκος της αλυσίδας που οδηγεί στην προβολή ισχύος του Ιράν στην Ανατολική Μεσόγειο. Εάν η αστάθεια περάσει στο Ιράκ το οποίο «λοξοκοιτάει» προς τη Μόσχα η «τράπουλα» θα έχει ανακατευτεί περαιτέρω…
Άρα, θα μπορούσε κανείς να εικάσει, η
παρουσία μετριοπαθών Αμερικανών στο Πεντάγωνο και το υπουργείο
Εξωτερικών ανοίγει το δρόμο σε πολιτικές συμφωνίες και διαρρυθμίσεις
κορυφής με τη Ρωσία και την Κίνα (δείχνουν ικανοποιημένες από
τα νέα αφεντικά στα κρίσιμα υπουργεία…), ώστε να μοιραστεί η «τράπουλα»
εκ νέου, με απώτερο στόχο να δοθούν ανταλλάγματα στους μουλάδες του Ιράν
για να εγκαταλείψουν το πυρηνικό τους πρόγραμμα και να επανέλθουν
σταδιακά στη διεθνή κοινότητα…Οι Σαουδάραβες για παράδειγμα, σύμμαχοι των Αμερικανών, είναι λιγότερο φανατικοί και περισσότερο δημοκράτες από τους Ιρανούς; Κι όταν θα «πλημμυρίσει» η ανθρωπότητα από πετρέλαιο και φυσικό αέριο από άλλες πηγές, βοηθούντος και του σχιστολιθικού αερίου που διαθέτουν άφθονο οι ΗΠΑ, μήπως θα δημιουργήσει ευνοϊκότερες συνθήκες για τις ΗΠΑ τόσο σε περιφερειακό επίπεδο όσο και σε παγκόσμιο; Πολλές «ζυμώσεις» βρίσκονται σε εξέλιξη στο παρασκήνιο της διεθνούς πολιτικής και πολλά θα δούμε να ξετυλίγονται. Ας κρατήσουμε στη σκέψη μας της παραπάνω παρατηρήσεις. Θα μας χρειαστούν…
πηγή