Για την συλλογή των συγκεκριμένων απορριμμάτων δεν χρειάζεται πολυέξοδη καμπάνια, αλλά ψυχή και θέληση.
Δεν χρειάζονται εθελοντές, αλλά γνήσιοι λεβέντες και λεβέντισσες... πατριώτες.
Η λεβεντιά σήμερα είναι η αξιοπρέπεια της καθημερινής βιωτής ημών και των οικογενειών μας που δέχεται τον πιο ύπουλο και ανηλεή πόλεμο από συστάσεως Ελληνικού Κράτους.
ΝΑΙ λοιπόν στην καθαριότητα της πολιτικής και πνευματικής ζωής του τόπου μας. Αυτό που ζούμε σήμερα φαντάζει σαν μία συνεχόμενη απεργία των μέσων καθαριότητας, με αποτέλεσμα να στοιβάζονται στις γωνίες της προσωπικής μας ζωής, δίχως φυσικά να το επιθυμούμε, δυσώδεις σωροί από τα πάσης φύσεως σκάνδαλα, κακουργηματικές παρανομίες απάτες, απιστίες, διαπλοκές, προδοσίες κ.α που ξεδιάντροπα ξεδιπλώνονται έμπροσθέν μας και με περισσή θρασύτητα γράφονται και ακούγονται. Και να ήταν μόνο αυτό, όταν όλο αυτό το σκουπιδαριό έγινε η αιτία να μας στριμώξει η Σκύλλα και Χάρυβδη των τοκογλυφικών αγορών και όχι μόνο.
Αλλοίμονο γιατί με τα σκουπίδια αυτά θα φρακάρουν οι χωματερές και τα ΧΥΤΑ της πατρίδας μας. Το σίγουρο είναι και το ξέρουμε όλοι, εδώ και καιρό ότι στα παραπάνω σκουπίδια δεν θα χρειασθούν μέθοδοι διαλογής και ανακύκλωσης γιατί απαιτούμε το μέλλον μας να μην έχει καμία σχέση με αυτά.
Ας μην γίνουμε λοιπόν ήρωες, αλλά τουλάχιστον να συμπεριφερθούμε σαν ΤΙΜΙΟΙ Οδοκαθαριστές που θα ανοίξουμε τα μονοπάτια της ζωής μας που τα έκαναν αδιέξοδα με τα αγκάθια των απάνθρωπων αποφάσεων και τα τριβόλια των εκβιασμών τους.
Δεν θα έγραφα για σκουπίδια και απορρίμματα αν δεν είχα μπροστά μου την αιτία των παρακάτω γεγονότων.
Eχθές βοηθούσα μια ηλικιωμένη γειτόνισσα να διεκπεραιώσει μια υποχρέωση της σε μία δημόσια υπηρεσία και έτσι βρέθηκα εγκλωβισμένος σε μια ατέλειωτη ουρά ατόμων της τρίτης ηλικίας που καρτερικά περίμεναν την σειρά τους. Αυτό έγινε την πρώτη ώρα γιατί στην συνέχεια τα πράγματα αγρίεψαν ανάμεσα στους ηλικιωμένους που εξαντλήθηκαν χρονικά. Το θλιβερό αυτό σκηνικό είχε και δημόσια εξομολόγηση από τους εξαντλημένους πολίτες που στόλιζαν με τα καλύτερα επίθετα τους πολιτικούς άρχοντες. Όμως μία φράση μου έκανε εντύπωση και την συγκράτησα γιατί ακούσθηκε αυθόρμητα «αυτά τα πολιτικά σκουπίδια μας ξεγέλασαν και πέταξαν τα γεράματα μας στα σκουπίδια». Δεν μπόρεσα αλλά συμπλήρωσα και εγώ ότι «και η νεολαία μας εξ αιτίας των επιλογών των μεγαλυτέρων βρέθηκε ακούσια στον ίδιο σκουπιδοτενεκέ». Θυμήθηκα τότε το προεκλογικό σκηνικό των εκβιασμών που στήθηκε και των ανέφικτων υποσχέσεων που δόθηκαν στις αρχές του καλοκαιριού και μας οδήγησαν αυτόματα στην σημερινή οικονομική παγωνιά. Και μόνο η θύμηση εκείνων των ημερών μού ανέβασε την αρτηριακή πίεση.
Φεύγοντας από την υπηρεσία η ηλικιωμένη γειτόνισσα που ήταν από παλιά προβληματισμένη με τα τεκταινόμενα για να καθησυχάσει και την δική μου ένταση, μου εκμυστηρεύθηκε ότι τις προάλλες ο Αγιορείτης Μοναχός γιός της, είπε σε αυτήν τα εξής «μητέρα μην στενοχωρίεσαι με αυτά που γίνονται, η ΠΑΝΑΓΙΑ μας ήδη έχει πάρει την σκούπα και καθαρίζει».
Τα λεγόμενα της μου έδωσαν την αφορμή να αφηγηθώ σε αυτήν μια πραγματική ιστορία που μάθαμε από τον Γέροντα Παΐσιο. Στα χρόνια της Επανάστασης του 1821 στο ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ κατέλυσε Τουρκικός στρατός, οι μοναχοί με τις Ιερές Εικόνες και τα Άγια Λείψανα κατέφυγαν στα γειτονικά μέρη. Στην Ιερά Μονή των Ιβήρων έμεινε ένας Μοναχός που πήγαινε να ανάψει τα Καντήλια. Μία μέρα πήρε την σκούπα και άρχισε να καθαρίζει τα σκουπίδια των Τούρκων στρατιωτών. Ξαφνικά μπροστά του βρέθηκε μια Πανώρια Γυναίκα, δεν συνειδητοποίησε εκείνη την στιγμή πως βρέθηκε εκεί, γιατί του πήρε την σκούπα από τα χέρια και του είπε «ΕΓΩ ΞΕΡΩ ΝΑ ΣΚΟΥΠΙΖΩ ΚΑΛΥΤΕΡΑ»... ήταν η ΠΑΝΑΓΙΑ μας... και συνέχιζε ο γέροντας Παΐσιος ...σε λίγες ημέρες οι Τούρκοι έφυγαν από το ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ.
Σε εμένα όμως προσωπικά πέρασε και ένα άλλο μήνυμα το οποίο και μοιράζομαι γιατί πιστεύω ότι οι περισσότεροι καλοπροαίρετα συγκινηθήκαμε και πήραμε ψυχικό κουράγιο από το γεγονός αυτής της συγκυρίας ότι «Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΠΟΡΤΑΪΤΙΣΣΑ ΤΩΝ ΙΒΗΡΩΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ και ότι έχει πάρει ήδη την σκούπα και καθαρίζει με επιμέλεια».
Μήπως όμως πρέπει και εμείς να ΤΗΝ μιμηθούμε; Μήπως πρέπει επιτέλους να αποφασίσουμε να κάνουμε μια γενική καθαριότητα μέσα μας, δηλ.στην προσωπική ζωή για να μπορέσουμε να παραμερίσουμε και τα (μπάζα) της άθλιας πολιτικής ζωής που μας περιβάλουν;
Αυτές τις σκέψεις τις μετέφερα στον (κολλητό) πνευματικό φίλο μου Ηλία που με την απλότητα της οξυδέρκειας του πήγε ένα βήμα παρακάτω και συμφώνησα με αυτά που μου είπε :
« η Παναγία των Ιβήρων ήρθε στο Άγιον Όρος δια της θαλάσσης από την καθ' ημάς Ανατολή στα χρόνια της εικονομαχίας... οι Πατέρες την παρέλαβαν με θαυματουργικό τρόπο μέσα από την θάλασσα... φέτος με το ΣΗΜΕΙΟ ΤΗΣ αυτό ανήμερα των ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ πρωτοστατεί στον καθαγιασμό των Αιγαιοπελαγίτικων υδάτων πάνω στα οποία έφτασε στο ΠΕΡΙΒΟΛΗ ΤΗΣ στον Άθωνα. Άρα δεν δίνει μόνο μήνυμα σε εμάς, αλλά και στους εξ' ανατολών γείτονες να ξεχάσουν τις επιθετικές συμπεριφορές τους στο Αρχιπέλαγος του Αιγαίου, γιατί τους τα έχει "μαζεμένα" από τα παλιά και τα πρόσφατα εγκλήματα τους».
Μόλις τελείωσε ο πνευματικός αδελφός συμπλήρωσα με το παρακάτω ψαλμικό «αθέων αγαρηνών τα βέλη σύντριψον Δέσποινα και πάσαν επιβουλήν δαιμόνων ματαίωσον , λαόν ΧΡΙΣΤΕΠΩΝΥΜΟΝ σκέπε και φύλαττε , ίνα πόθω ΣΕ δοξάζομεν».
ΚΑΛΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΣΚΟΥΠΙΣΜΑ...
ΔΡ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΑΡΔΑΚΑΣ