 |
| Άγιος Στέφανος Κωνσταντινουπόλεως |
Έχω καταγωγή από την μητέρα μου από τους Επιβάτες Ανατολικής Θράκης, που μετά δημιούργησαν τους Νέους Επιβάτες στον Θερμαϊκό κόλπο Θεσσαλονίκης. Η γιαγιά μου, Αικατερίνη Χαραλαμπίδου, ήταν απόγονος του Σαράντη Αρχιγένη, ο δε θείος της ιατρός στον Οθωμανικό στρατό συνετέλεσε στα μέγιστα με τις πληροφορίες του, που έστελνε στους Ρώσσους, για την νίκη τους επί των τούρκων. Ως αποτέλεσμα ήταν η κάθοδος των Ρώσων μέχρι τον ΑΓΙΟ ΣΤΕΦΑΝΟ, προάστειο της Κωνσταντινούπολης. Αυτός λοιπόν ο ιατρός, όταν απεσύρθει στους Επιβάτες Ανατολικής Θράκης, παρείχε υπηρεσίες στους κατοίκους της και όταν αυτοί του έλεγαν "δεν έχουμε λεφτά να σε πληρώσουμε..." και έφευγε, μετά από λίγο οι ασθενείς έβλεπαν ότι τους άφηνε λεφτά κάτω από το προσκέφαλό τους για να πάρουν τα φάρμακά τους.
Θα επανέλθω όμως στον Σαράντη Αρχιγένη τον μέγα αυτόν Έλληνα και ευεργέτη του Έθνους. Συγκατοικούσα μέχρι το τέλος της ζωής τους με την μητέρα μου και τις δύο αδελφές της. Κάθε βράδυ πριν τον ύπνο έκαναν προσευχή και μετά λέγανε το τραγούδι για τον Σαράντη Αρχιγένη μέχρι και το τελευταίο βράδυ της ζωής τους με βουρκωμένα μάτια. Όταν πριν δύο χρόνια ήμουν στην Αδριανούπολη δίπλα στον Έβρο, θαύμασα τα σχολικά κτίρια τα ελληνικά του Σαράντη Αρχιγένη, που τα χρησιμοποιούν σήμερα οι τούρκοι καθώς και το πτωχοκομείο, το ορφανοτροφείο, τα Ελληνικά σχολικά κτίρια στους Επιβάτες Ανατολικής Θράκης και στην Αδριανούπολη. Όταν ο αγώνας της Επανάστασης του 1821 έσβηνε κάποια στιγμή λόγω έλλειψης χρηματοδότησης, τότε ο Σαράντης Αρχιγένης τον χρηματοδότησε για να μην σβήσει η σπίθα της Επανάστασης. Σήμερα έξω από την κοινότητα Νέων Επιβατών υπάρχουν οι προτομές του Σαράντη Αρχιγένη και της συζύγου του, που δεν σταμάτησε τις αγαθοεργίες και μετά τον θάνατό του.
(...)Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Κωνσταντινούπολη, έζησα στο ιστορικό Μακροχώρι, το αποκαλούμενο Έβδομον επί Βυζαντίου, καθόσον απείχε επτά στάδια απο τα χερσαία τείχη της Πόλης, όπου ήταν εκεί τα θερινά ανάκτορα του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Μετά εγκατασταθήκαμε στον Άγιο Στέφανο (YESILKOY), όπου κατά θαυματουργό τρόπο αναγκάστηκε η Αγία Ελένη να εγκαταστήσει εκεί τα ιερά λείψανα του Αγίου Στεφάνου, όπου και η Εκκλησία του.
 |
| ο Άγιος Στέφανος σήμερα |
(...)Πριν τρία χρόνια βρέθηκα μόνος στον Άγιο Στέφανο, ήταν απόγευμα. Πήγαινα να ανάψω ένα κεράκι στην εκκλησία του, αλλά τι έκπληξη, κόσμος πολύς, με δυσκολία μπήκα στην εκκλησία. Ήταν η κηδεία της μητέρας ενός ιατρού από το νοσοκομείο το Ελληνικό του Βαλουκλί. Μέσα ήταν και ο Έλλην Πρόξενος. Στο παγκάρι η νεολαία μας, αυτή που η ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ την έχει ξεχασμένη και κρατά Θερμοπύλες, είχαν ανοίξει λογαριασμό για οικονομική ενίσχυση του νοσοκομείου, άφησα ένα χαρτονόμισμα και μπήκα στην εκκλησία. Σε λίγο έρχεται μια κοπέλλα και με λέει: "Ελάτε έξω, δεν πήρατε την απόδειξη... γράψτε και το όνομά σας". Συμορφώθηκα και έγραψα το όνομά μου στην απόδειξη, ξαναμπαίνω στην εκκλησία και ώ του ΘΑΥΜΑΤΟΣ ΔΟΞΑ ΣΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟΔΥΝΑΜΟ ξαναεισέρχεται ένας κύριος και με λέει: "Εσύ είσαι αυτός που έγραψες το όνομά σου στην απόδειξη;" Τον λέω δυνατά: "Ναι! αλλά όλο κάτι γίνεται και με διακόπτετε...". Τότε με αγκαλιάζει και αρχίζει να κλαίει. Ο καλός μου φίλος και συμαθητής Δημητρός με αναγνώρισε από την απόδειξη. Είχα να τον δω τριάντα χρόνια και ποτέ δεν ήρθε ούτε μία φορά στην ζωή του στην Ελλάδα. Εμείς οι Έλληνες από την Πόλη πάντα είχαμε την Ελλάδα μέσα στην καρδιά και την σκέψη μας, αλλά όταν ήρθαμε στην Ελλάδα, αυτή η ΕΛΛΑΔΑ που βλέπουμε σήμερα δεν έχει καμιά σχέση με την Ελλάδα που είχαμε στην ψυχή μας, όταν ζούσαμε στην Πόλη.
Σε λίγο νύχτωσε. Ανέβηκα στον σταθμό του μετρό Αγίου Στεφάνου για να γυρίσω πίσω στο ξενοδοχείο στο Ταξίμ. Να, ήρθε και το μετρό... σε λίγο ήρθε και το πέμπτο μετρό, μετά και το όγδοο μετρό και 'γω εκεί αγκαλιασμένος στο παγκάκι να κλαίω μέσα στην νύχτα μόνος... Ήταν το παγκάκι, που κάποτε μικρός εκεί καθόμουν με την μάννα μου και με έπιανε το χέρι μου μέχρι να 'ρθει το μετρό, τώρα ας είναι ευτυχισμένη εκεί στα Ουράνια που είναι.
Με εκτίμηση
ΧΑΡΗΣ ΚΑΡΟΛΙΔΗΣ
yiorgosthalassis.blogspot.com