Επί 30 έτη o μεγαλοφυής Εβραίος ερευνητής Joseph Isaac
Jahuda συνέκρινε τις γλώσσες Εβραϊκή και Αραβική προς την
Ελληνική Ομηρική.
Εξέδωσε το 1982 στο Λονδίνο ένα βιβλίο 680 σελίδων με τίτλο Hebrew is Greek (Τα Εβραϊκά είναι Ελληνικά). Σ’ αυτό αποδεικνύει με πολλά παραδείγματα ότι τα Εβραϊκά και Αραβικά είναι στην πραγματικότητα καμουφλαρισμένα Ελληνικά!
Εξέδωσε το 1982 στο Λονδίνο ένα βιβλίο 680 σελίδων με τίτλο Hebrew is Greek (Τα Εβραϊκά είναι Ελληνικά). Σ’ αυτό αποδεικνύει με πολλά παραδείγματα ότι τα Εβραϊκά και Αραβικά είναι στην πραγματικότητα καμουφλαρισμένα Ελληνικά!
Μετά την επαφή του με τις Ελληνικές λέξεις
αποφάσισε να κάνει συγκριτική έρευνα των συγγενών γλωσσών
Εβραϊκής και Αραβικής προς την Ελληνική Ομηρική, που έμαθε
κατόπιν. Επί 30 έτη ό μεγαλοφυής ερευνητής συνέκρινε τις 3
γλώσσες, ώσπου εξέδωσε το 1982 στο Λονδίνο (Becket
Publications Oxford, 1982, ISBN 0-7289-0013-0) ένα βιβλίο
680 σελίδων με τίτλο HEBREW IS GREEK (Τα
Εβραϊκά είναι Ελληνικά) ως και τα Αραβικά, που δεν
συμπεριέλαβε στον τίτλο. Το βιβλίο προλογίζει ο Εβραίος
καθηγητής Αρχαίων Γλωσσών στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης
(από 1962) Saul Levin.
Ο συγγραφέας J. Yahuda, υποστηρίζει, ότι
«Overwhelming evidence proves conclusively that Biblical
Hebrew is camouflaged Greek in grammar as well as
vocabulary» Δηλ. Αναντίρρητη απόδειξη επιβεβαιώνει
τελικώς ότι τα Βιβλικά Εβραϊκά είναι καλυμμένα Ελληνικά
τόσον στη γραμματική όσον και στο λεξιλόγιο και ότι
«...the difference between them is a matter of
pronunciation. So much that Hebrew cannot be properly
understood except through Greek» δηλ. γενικώς η
διαφορά μεταξύ τους είναι θέμα προφοράς. Τόσο πολύ ώστε
τα Εβραϊκά δεν δύνανται να καταστούν
εντελώς αντιληπτά παρά μόνο μέσω των Ελληνικών!
Παραθέτει δε σε όλες τις σελίδες του βιβλίου του
απειράριθμες λέξεις ελληνικές, γραμματικούς τύπους και
εκφράσεις που είναι όμοιες με τις Εβραϊκές (χρησιμοποιώντας
ως ενδιάμεση επεξηγηματική γλώσσα την Αγγλική) και
καταλήγει: «Τhe Jewish, Christian and Islamic cultures the
triple pillars of modern civilization have a common Hellenic
foundation» δηλ. Ο Εβραϊκός, ο
Χριστιανικός και Ισλαμικός πολιτισμός οι τρεις στύλοι του
σύγχρονου πολιτισμού έχουν ένα κοινό Ελληνικό θεμέλιο.
Από τα πολύ ενδιαφέροντα
συμπεράσματα του ερευνητού είναι
ότι πολύ πριν την εποχή
του Μεγάλου Αλεξάνδρου (πάνω από 1000 χρόνια πριν)
υπήρχαν Έλληνες κυβερνήτες από τη Μαύρη θάλασσα ως
τον Ινδικό Ωκεανό.
Στο παρακάτω απόσπασμα από το κείμενο (της σελ.
132)υποστηρίζεται ότι ο σώφρων
Ιωσήφ, γιος του Ιακώβ που πουλήθηκε από τους αδελφούς του
στην Αίγυπτο, και φυλακίσθηκε άδικα κατηγορηθείς από τη γυναίκα
του Πετεφρή, ελευθερώθηκε
και τιμήθηκε από τον
τότε Φαραώ που ήταν Έλληνας
κατά τον Yahuda!
Και ότι ήταν Έλληνας
ο Φαραώ, είναι φανερό από τον τίτλο που έδωσε ο ίδιος στον
Ιωσήφ: δαφνηφάγος.
Αλλά με δάφνες προφήτευαν οι μάντεις στα
Ελληνικά μαντεία, ενώ επίσης η δάφνη είναι σύμβολο νίκης.
Δηλ. ο Φαραώ
αποκάλεσε τον Ιωσήφ «Θεόπνευστο», γιατί του απεκάλυψε
το νόημα των ονείρων του, αλλά τον απεκάλεσε με τρόπο...
Ελληνικό!
«Ήταν ένας
Έλληνας Φαραώ που διοικούσε την
Αίγυπτο μέσω ντόπιων αξιωματούχων, όχι ένας Ασιάτης
ηπειρωτικός Έλληνας, αλλά ένας Έλληνας από τα αυτοκρατορικά
νησιά της Κρήτης ή της Κύπρου. Μεταγενέστερα οι Αιγύπτιοι
επαναστάτησαν και έδιωξαν τους Έλληνες, με καταστροφικές
συνέπειες για τους Εβραίους: Ανέστη δε βασιλεύς άλλος στην
Αίγυπτο, ο οποίος δεν εγνώριζε τον Ιωσήφ» (Έξ.
1,8).
Κατά τον ερευνητή, οι Εβραίοι πέρναγαν
καλά μόνο με τον Έλληνα Φαραώ, ενώ μετά θεωρήθηκαν κι αυτοί
σαν Έλληνες και υπέφεραν γι' αυτό:
«...
οι Ισραηλίτες υπέφεραν στην Αίγυπτο διότι ήσαν Έλληνες»!
Από megadoxatoTheo okman