Γράφει ὁ μοναχὸς Μωυσής, Ἁγιορείτης
Ἡ ἐποχὴ ποὺ διανύουμε δὲν πάσχει μόνο ἀπὸ σοβαρὴ οἰκονομικὴ κρίση ἀλλὰ καὶ ἀπὸ κρίση ἀξιῶν. Ἀμφισβητοῦνται ἱστορικές, παραδοσιακὲς καὶ θεμελιώδεις ἀρχές.
Ἀρκετοὶ ἐνοχλοῦνται ἀπὸ τὴ σιωπὴ τῶν πνευματικῶν ἀνθρώπων. Δὲν ὑπάρχει θαρρετὴ ὁμολογία, ὑπεύθυνη ἀντίσταση, λόγος ζωηρὸς καὶ βαθύς, ποὺ θὰ ἀναπαύσει ὅσους δακρύζουν, γιὰ τὸ ξεθεμελίωμα τῆς ἀγαπητῆς πατρίδος, τὸν εὐτελισμὸ τῆς Ἐκκλησίας, τὸ ξερίζωμα τῆς Παραδόσεως. Ἡ λήθη τοῦ παρελθόντος νοσεῖ τὸ παρόν.
Μοσχοθυμίαμα δὲν ὀσφραίνεται, τὸ εὐαγγέλιο ἀργεῖ, ἡ εὐλάβεια εἰρωνεύεται, οἱ γιαγιάδες δὲν λένε παραμύθια καὶ συναξάρια στὰ ἐγγονάκια τους, ἀλλὰ παρακολουθοῦν ἐναγώνια τουρκικὰ σίριαλ στὴν ἔγχρωμη τηλεόραση. Ἡ Ἁγιὰ Σοφιὰ ἔφυγε ἀπὸ τοὺς τοίχους, ποὺ γέμισαν ἀπὸ ἡμίγυμνους, ἁλυσοδεμένους τραγουδιστές. Οἱ Μικρασιάτες λησμόνησαν καὶ λησμονήθηκαν. Οἱ Πόντιοι χορεύουν στὰ πανηγύρια καὶ οἱ Κρητικοὶ μὲ τοὺς Κύπριους βαστοῦν μία λύρα. Ἡ εὐμάρεια, ἡ ἐκκοσμίκευση, ἡ καλοπέραση, ὁ εὐδαιμονισμὸς ἐπηρέασαν τοὺς πάντες καὶ ἔφεραν ὀλέθρια ἀποτελέσματα. Βάλανε πολλοὶ τακούνια καὶ νόμισαν ὅτι ψήλωσαν. Φόρεσαν μάσκες καὶ θεώρησαν ὅτι ὀμόρφυναν. Ὁ πλοῦτος, ἡ νεότητα, ἡ ὀμορφιὰ πουλᾶ σήμερα. Οἱ κουλτουριάρηδες ὑποστήριξαν τὴν....
Ἡ ἐποχὴ ποὺ διανύουμε δὲν πάσχει μόνο ἀπὸ σοβαρὴ οἰκονομικὴ κρίση ἀλλὰ καὶ ἀπὸ κρίση ἀξιῶν. Ἀμφισβητοῦνται ἱστορικές, παραδοσιακὲς καὶ θεμελιώδεις ἀρχές.
Ἀρκετοὶ ἐνοχλοῦνται ἀπὸ τὴ σιωπὴ τῶν πνευματικῶν ἀνθρώπων. Δὲν ὑπάρχει θαρρετὴ ὁμολογία, ὑπεύθυνη ἀντίσταση, λόγος ζωηρὸς καὶ βαθύς, ποὺ θὰ ἀναπαύσει ὅσους δακρύζουν, γιὰ τὸ ξεθεμελίωμα τῆς ἀγαπητῆς πατρίδος, τὸν εὐτελισμὸ τῆς Ἐκκλησίας, τὸ ξερίζωμα τῆς Παραδόσεως. Ἡ λήθη τοῦ παρελθόντος νοσεῖ τὸ παρόν.
Μοσχοθυμίαμα δὲν ὀσφραίνεται, τὸ εὐαγγέλιο ἀργεῖ, ἡ εὐλάβεια εἰρωνεύεται, οἱ γιαγιάδες δὲν λένε παραμύθια καὶ συναξάρια στὰ ἐγγονάκια τους, ἀλλὰ παρακολουθοῦν ἐναγώνια τουρκικὰ σίριαλ στὴν ἔγχρωμη τηλεόραση. Ἡ Ἁγιὰ Σοφιὰ ἔφυγε ἀπὸ τοὺς τοίχους, ποὺ γέμισαν ἀπὸ ἡμίγυμνους, ἁλυσοδεμένους τραγουδιστές. Οἱ Μικρασιάτες λησμόνησαν καὶ λησμονήθηκαν. Οἱ Πόντιοι χορεύουν στὰ πανηγύρια καὶ οἱ Κρητικοὶ μὲ τοὺς Κύπριους βαστοῦν μία λύρα. Ἡ εὐμάρεια, ἡ ἐκκοσμίκευση, ἡ καλοπέραση, ὁ εὐδαιμονισμὸς ἐπηρέασαν τοὺς πάντες καὶ ἔφεραν ὀλέθρια ἀποτελέσματα. Βάλανε πολλοὶ τακούνια καὶ νόμισαν ὅτι ψήλωσαν. Φόρεσαν μάσκες καὶ θεώρησαν ὅτι ὀμόρφυναν. Ὁ πλοῦτος, ἡ νεότητα, ἡ ὀμορφιὰ πουλᾶ σήμερα. Οἱ κουλτουριάρηδες ὑποστήριξαν τὴν....
ἀριστερά, τὴν ὁμοφυλοφιλία καὶ τὴν ἀντιεκκλησιαστικότητα.
Εἶναι καιρὸς γιὰ ἐπιστροφή, γιὰ μετάνοια, γιὰ βάθεμα, γιὰ αὐτοκριτικὴ καὶ ξαναζωντάνεμα τῆς πίστης. Ἀναθέρμανση τῶν ἱερῶν παραδόσεων, τῆς ἀγάπης στὴν πατρίδα, τῆς τιμιότητας, τῆς ἀλήθειας, τῆς σοβαρότητας καὶ τοῦ ἤθους. Ἡ παράδοση εἶναι ζωοδόχος πηγή, κολυμβήθρα Σιλωάμ, Ἰορδάνης ποταμός. Φυλάει ἀξίες, ἀρχές, τὰ τίμια καὶ τὰ ἱερά. Θεοποιήθηκαν ἡ οἰκονομία, ἡ ἐπιστήμη, ἡ τεχνολογία, ἡ τέχνη, ὁ πολιτισμός, ἡ πολιτική. Ὅποιος ἀντιστέκεται καὶ δὲν ὑποτάσσεται στὴν προσκύνηση αὐτῶν τῶν θεοτήτων κακοχαρακτηρίζεται καὶ κυνηγιέται. Ἡ εἰδωλολατρία στὸ νεοελληνικὸ βίο ἔλαβε κυρίαρχη θέση καὶ ἰδοὺ τὰ καθημερινὰ ἀποτελέσματα. Ἡ ἀξιοπρέπεια τοῦ ἐλεύθερου ἀνθρώπου δὲν πρέπει ἐπ’ οὐδενὶ νὰ δέχεται κάθε καταπίεση. Ἡ σιωπὴ καὶ τὸ βόλεμα δὲν ἐπιτρέπεται νὰ ἐπικρατήσουν. Ἕνα δυνατὸ κατεστημένο παρακινεῖ καὶ προκαλεῖ σὲ συνεχεῖς ἐκπτώσεις. Τίποτε ὅμως δὲν εἶναι ἀξεπέραστο.
Γνωρίζουμε καλὰ τὴν ἀδυναμία τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὸν εὔκολο παρασυρμό του. Ὅμως πρέπει νὰ ἐπαναλάβουμε τὴ διαπίστωση πὼς ἡ ἀληθινὴ χαρὰ δὲν κρύβεται στὰ πολλὰ κτήματα καὶ τὰ χρήματα. Ἡ χαρὰ πηγάζει ἀπὸ τὴν ἀληθινὴ ἀγάπη καὶ ταπείνωση, τὴ συγχώρηση καὶ τὴ μετάνοια. Οἱ θεοποιήσεις τοῦ κόσμου δὲν ἐλευθερώνουν, δὲν ἀναπαύουν καὶ δὲν λυτρώνουν, δὲν θερμαίνουν καὶ δὲν ἀνασταίνουν τὸν πεσμένο ἄνθρωπο. Δὲν χρειάζεται συνεχῶς νὰ λέμε τὰ ἴδια καὶ τὰ ἴδια καὶ νὰ κουράζουμε. Ὅμως κάποιες ἐπαναλαμβανόμενες διαπιστώσεις χρειάζονται. Ἡ πατρίδα μας ἀπὸ καιρὸ πάσχει. Ἐλπίζουμε καὶ εὐχόμαστε τὴ σύντομη θεραπεία καὶ ἔγερσή της. Φαίνεται ὅτι πληρώνει τὸν κανόνα τῆς ἀποστασίας της. Ὅταν ἤμασταν καλὰ οἰκονομικά, δὲν ἤμασταν πνευματικά. Μᾶλλον δὲν ἤμασταν καλὰ καὶ ὅταν ἤμασταν καλά...
Εἶναι καιρὸς γιὰ ἐπιστροφή, γιὰ μετάνοια, γιὰ βάθεμα, γιὰ αὐτοκριτικὴ καὶ ξαναζωντάνεμα τῆς πίστης. Ἀναθέρμανση τῶν ἱερῶν παραδόσεων, τῆς ἀγάπης στὴν πατρίδα, τῆς τιμιότητας, τῆς ἀλήθειας, τῆς σοβαρότητας καὶ τοῦ ἤθους. Ἡ παράδοση εἶναι ζωοδόχος πηγή, κολυμβήθρα Σιλωάμ, Ἰορδάνης ποταμός. Φυλάει ἀξίες, ἀρχές, τὰ τίμια καὶ τὰ ἱερά. Θεοποιήθηκαν ἡ οἰκονομία, ἡ ἐπιστήμη, ἡ τεχνολογία, ἡ τέχνη, ὁ πολιτισμός, ἡ πολιτική. Ὅποιος ἀντιστέκεται καὶ δὲν ὑποτάσσεται στὴν προσκύνηση αὐτῶν τῶν θεοτήτων κακοχαρακτηρίζεται καὶ κυνηγιέται. Ἡ εἰδωλολατρία στὸ νεοελληνικὸ βίο ἔλαβε κυρίαρχη θέση καὶ ἰδοὺ τὰ καθημερινὰ ἀποτελέσματα. Ἡ ἀξιοπρέπεια τοῦ ἐλεύθερου ἀνθρώπου δὲν πρέπει ἐπ’ οὐδενὶ νὰ δέχεται κάθε καταπίεση. Ἡ σιωπὴ καὶ τὸ βόλεμα δὲν ἐπιτρέπεται νὰ ἐπικρατήσουν. Ἕνα δυνατὸ κατεστημένο παρακινεῖ καὶ προκαλεῖ σὲ συνεχεῖς ἐκπτώσεις. Τίποτε ὅμως δὲν εἶναι ἀξεπέραστο.
Γνωρίζουμε καλὰ τὴν ἀδυναμία τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὸν εὔκολο παρασυρμό του. Ὅμως πρέπει νὰ ἐπαναλάβουμε τὴ διαπίστωση πὼς ἡ ἀληθινὴ χαρὰ δὲν κρύβεται στὰ πολλὰ κτήματα καὶ τὰ χρήματα. Ἡ χαρὰ πηγάζει ἀπὸ τὴν ἀληθινὴ ἀγάπη καὶ ταπείνωση, τὴ συγχώρηση καὶ τὴ μετάνοια. Οἱ θεοποιήσεις τοῦ κόσμου δὲν ἐλευθερώνουν, δὲν ἀναπαύουν καὶ δὲν λυτρώνουν, δὲν θερμαίνουν καὶ δὲν ἀνασταίνουν τὸν πεσμένο ἄνθρωπο. Δὲν χρειάζεται συνεχῶς νὰ λέμε τὰ ἴδια καὶ τὰ ἴδια καὶ νὰ κουράζουμε. Ὅμως κάποιες ἐπαναλαμβανόμενες διαπιστώσεις χρειάζονται. Ἡ πατρίδα μας ἀπὸ καιρὸ πάσχει. Ἐλπίζουμε καὶ εὐχόμαστε τὴ σύντομη θεραπεία καὶ ἔγερσή της. Φαίνεται ὅτι πληρώνει τὸν κανόνα τῆς ἀποστασίας της. Ὅταν ἤμασταν καλὰ οἰκονομικά, δὲν ἤμασταν πνευματικά. Μᾶλλον δὲν ἤμασταν καλὰ καὶ ὅταν ἤμασταν καλά...