Κάποια στιγμή ο Γέροντας, βλέποντάς τον να φεύγει απ' τον κόσμο...
αυτόν με εύθυμη και χαρούμενη διάθεση κι επειδή ήθελε να οικοδομήσει τους άλλους αδελφούς του λέει:
"Συγχώρα με, αδελφέ, όλοι γνωρίζουμε ότι στην άσκηση δεν ήσουν πολύ επιμελής. Πως λοιπόν με τόση προθυμία φεύγεις τώρα για την άλλη ζωή;"
Ο αδελφός απάντησε:
"Έτσι είναι, πάτερ, την αλήθεια είπες. Όμως ξέρω ότι από τη στιγμή που έγινα μοναχός δεν έκρινα κανέναν άνθρωπο. Αν συνέβη καμιά φορά με κάποιον κάτι, αμέσως την ίδια μέρα συμφιλιώθηκα μαζί του. Και τώρα θέλω να πω στον Θεό: Κύριε, Εσύ είπες "μην κρίνετε και δεν θα κριθείτε" (Ματθ.7,1) και "να συγχωρείτε τους άλλους και θα σας συγχωρεθούν τα δικά σας αμαρτήματα" (Ματθ.6,15).
Του λέει ο Γέροντας:
"Ειρήνη να έχεις, παιδί μου, γιατί σώθηκες και δίχως κόπο μάλιστα".
Πηγή / yiorgosthalassis.blogspot.com
Μέγα Γεροντικό Α' σελ. 343