hellas-orthodoxy
Κάποιοι
"υπερχριστιανοί" που μας θέλουν μονίμως στη...λογική του "σφάξε με αγά
μου ν' αγιάσω", κατηγόρησαν όσους αντιδράσαμε δυναμικά στην αληταρία που
εξυβρίζει τον πατέρα Παϊσιο. Κάποιοι άλλοι "προοδευτικοί άθεοι" (εβραιο - ισλαμολάγνοι) είπαν ειρωνικά πως "ο Γέροντας όχι μόνο δεν θα αντιδρούσε, αλλά θα γέλαγε κιόλας" (!!!).
- Γέροντα, όταν μιλούν κατά της Εκκλησίας ή κατά του Μοναχισμού κ.λπ., τι πρέπει να κάνη κανείς;
- Κατ' αρχάς, αν κάποιος μιλάει άσχημα λ.χ. για σένα ως άτομο, δεν
πειράζει. Να σκεφθείς: «Τον Χριστό, που ήταν Χριστός, Τον έβριζαν, και
δεν μιλούσε• εμένα που είμαι αμαρτωλός τι μου αξίζει;». Αν έρχονταν να
βρίσουν εμένα ως άτομο, δεν θα με πείραζε καθόλου. Άλλα, όταν με βρίζουν
ως μοναχό, βρίζουν και όλο τον θεσμό του Μοναχισμού, γιατί ως μοναχός
δεν είμαι ανεξάρτητος, και πρέπει να μιλήσω. Σε τέτοιες περιπτώσεις
πρέπει κανείς να τους αφήσει λίγο να ξεσπάσουν και ύστερα να τους πει
δύο κουβέντες.
Κάποτε στο λεωφορείο μία γυναίκα έβριζε τους παπάδες. Την άφησα να
ξεσπάσει και, όταν σταμάτησε, της είπα: «Έχουμε απαιτήσεις από τους
παπάδες, άλλα και αυτούς δεν τους έρριξε ο Θεός με τα αλεξίπτωτα. Είναι
άνθρωποι και έχουν ανθρώπινες αδυναμίες.
Μπορείς όμως να μου πεις, μία μητέρα σαν εσένα
βαμμένη, με κάτι νύχια σαν το γεράκι, τι παιδί θα γέννηση και πώς θα το
αναθρέψει; Και παπάς και καλόγερος να γίνει, πώς θα είναι;».
Θυμάμαι, μία άλλη φορά, όταν ταξίδευα με το λεωφορείο από την Αθήνα για
τα Γιάννενα, ήταν ένας που δεν σταμάτησε σε όλο τον δρόμο να κατηγορεί
έναν μητροπολίτη που είχε δημιουργήσει τότε κάτι προβλήματα. Του είπα
κανα - δυό κουβέντες και μετά έκανα ευχή. Εκείνος συνέχιζε. Όταν φθάσαμε
στα Γιάννενα και κατεβήκαμε, τον πήρα λίγο παράμερα και του λέω: «Με
γνωρίζεις ποιος είμαι;». «Όχι», μου λέει. «Πώς τότε κάθεσαι και λες
τέτοια πράγματα; Εγώ μπορεί να είμαι πολύ χειρότερος από τον τάδε που
βρίζεις, μπορεί όμως να είμαι και ένας άγιος. Πώς κάθεσαι εσύ και λες
μπροστά μου πράγματα που δεν μπορώ να φανταστώ ότι τα κάνουν ούτε και οι
κοσμικοί άνθρωποι; Κοίταξε να διορθωθείς, γιατί θα φας σκαμπίλι δυνατό
από τον Θεό - για το καλό σου φυσικά». Τον είδα μετά, άρχισε να τρέμει.
Άλλα και οι άλλοι κατάλαβαν, όπως είδα από μία αναταραχή που
δημιουργήθηκε.
Απόσπασμα από το βιβλίο:ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΛΟΓΟΙ Β΄,
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ, ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο
ΘΕΟΛΟΓΟΣ», ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣhttp://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2012/09/blog-post_9562.html