Δεν θέλουμε την Κωνσταντινούπολη μόνο...
Μας λένε... εσείς δεν έχετε να φάτε και θέλετε και την Κωνσταντινούπολη;
Κι εμείς τους λέμε ΟΧΙ! Δεν θέλουμε την Κωνσταντινούπολη μόνο...
Θέλουμε και τον Πόντο και την Μικρασία και την Θράκη ολόκληρη, και την
Κύπρο και την Βόρειο Ήπειρο και την Ανατολική Ρωμυλία και την Βόρειο
Μακεδονία...
Και τους θυμίζουμε πως...
μπορεί να μας λείπουν πράγματα και μπορεί να μας λείψουν ακόμη περισσότερα. αλλ
ά σίγουρα είμαστε λιγότερο νηστικοί απ' ότι ήταν οι προγονοί μας, το 1821, το 12-13, το 1940...
Μας λένε ότι δεν γίνονται έτσι πια οι πόλεμοι...
Κι εμείς τους λέμε ΛΑΘΟΣ! Και έτσι γίνονται, ακόμη και σήμερα, και με
λιγότερα μέσα από αυτά που διαθέτουμε. Χωρίς Ναυτικό κι Αεροπορία,
υποδεέστερες δυνάμεις με λιανοντούφεκα, κρατάνε καθηλωμένη μιά ολόκληρη
αυτοκρατορία και τους συμμάχους της στις εσχατιές της Μέσης Ανατολής.
Κι εμείς ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ -κι ας έφαγε τον αχόρταγο το καθεστώς- και Ναυτικό
έχουμε και Αεροπορία ικανά να ανοίξουν κάθε δρόμο και να κλείσουν κάθε
διάβαση...
Μας λένε τρελούς κι ονειροπόλους κι ότι δεν πάμε καλά!
Είδαμε κι αυτούς που πάνε καλά, πως τον κατάντησαν τον τόπο. Σ' αυτούς
δεν λέμε τίποτα αλλά μεταξύ μας ξέρουμε πως ότι ξεκίνησε πάνω σ΄ αυτόν
τον πλανήτη ξεκίνησε από ένα όνειρο από μιά ιδέα από την ικανότητα των
ελεύθερων ανθρώπων να σκέφτονται, να σχεδιάζουν να ονειροπολούν.
Κι εμείς που δεν γίναμε κιμάς στην μηχανή της Νέας Τάξης έχουμε όνειρα
κι ελπίδες να τα κάνουμε πραγματικότητα. Κι είναι τα ίδια όνειρα με των
παππούδων μας και των γιαγιάδων μας. Όνειρα ΤΡΕΛΑ κι ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ...
Ας μην ανησυχούν κάποιοι... Δεν πρόκειται να ξεκινήσουμε κάποιον
πόλεμο... Ούτε καν χρειάζεται να το προτείνουμε! Και δεν χρειάζεται
γιατί είναι νομοτέλεια πως η Τουρκία θα μας επιτεθεί! Αργά ή γρήγορα!
Και θα το είχε κάνει ήδη αν δεν γνώριζε πως η απάντηση που θα πάρει θα
είναι καταστροφική. Όπου και όπως το επιχειρήσει.
Στην Θράκη από την οποία έχω καταγωγή εδώ και δεκαετίες η Τουρκία
διενεργεί προπαρασκευαστικές πολέμου. Τους εγκάθετους της τους
παρακολουθούμε και τους καταγράφουμε συστηματικά... Κι από τώρα ξέρουν
ότι απέναντι τους δεν θα βρουν απλούς πεζικάριους αλλά λυσσασμένους
Λοκατζήδες. Στο Αιγαίο και στην Κύπρο, σε στεριά και θάλασσα θα πήξει ο
τόπος από τα κατεστραμμένα κουφάρια της πολεμικής τους μηχανής. Αυτό
είναι το μόνο σίγουρο κι αυτό που η Τουρκία δεν μπορεί να αντέξει....
Γι αυτό καθυστερεί. Δεν μας αγαπά, δεν μας συμπονά, δεν μας λυπάται...
ΟΥΤΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΒΕΒΑΙΑ!
Μην μας ρωτήσετε πότε... Δεν ξέρουμε να σας πούμε! Ούτε πότε μπορούν να
γίνουν οι πόθοι του Γένους πραγματικότητα. Μπορεί αυτή η γενιά να μην
καταφέρει τίποτα. Μπορεί ούτε η επόμενη. ίσως περάσουν πολλές γενιές
ακόμη μέχρι να βρεθεί εκείνη που θ' αδράξει την ευκαιρία...
Εμείς όμως... ποιοι είμαστε; Ποιοι είμαστε εμείς αλήθεια; Ποια γενιά
και με ποιο δικαίωμα που θα στερήσουμε από το Γένος το ΟΝΕΙΡΟ και την
ελπίδα; Ποιοι είμαστε εμείς που θα επιτρέψουμε να σπάσει η αλυσίδα της
μνημοσύνης; Που θα σταματήσουμε την μεταλαμπάδευση του Πόθου μας και
του Πόθου των προγόνων μας; Γι αυτό είμαστε σήμερα εδώ... Είμαστε ο
κρίκος μιας αλυσίδας που έρχεται αιώνες πριν να δέσει το παρελθόν με το
μέλλον.
Να διατηρήσει τις μνήμες και να τις σπρώξει με φόρα στους επόμενους
αιώνες και για όσο χρειαστεί. Είμαστε ένας δυνατός κρίκος αυτής της
αλυσίδας. Είμαστε Ελληνόψυχοι κι έχουμε όση ακριβώς τρέλα χρειάζεται
για ονειρευόμαστε και να ποθούμε αυτά που φαντάζουν αδύνατα! ΑΛΛΑ ΔΕΝ
ΕΙΝΑΙ!
