Όσο απίστευτο και αν ακούγεται, υπήρξαν τουρκικά εμιράτα (Καραμανιδών, Candaroğlu, Ραμαζάν), που ως κύριο σύμβολό τους είχαν το άστρο του Δαυίδ. Αυτό σε συνδυασμό με διάφορες άλλες συμπτώσεις, όπως αυτή με την εβραϊκή αίρεση των ντονμέδων στην τουρκία (στην οποία άνηκε και ο σφαγέας κεμάλ ατατούρκ), καθώς και την υιοθέτηση του άστρου του Δαυίδ από μεγάλες ιστορικές οθωμανικές προσωπικότητες (όπως ο αιμοσταγής αρχιναύαρχος - τουρκοπειρατής μπαρμπαρόσα), αφήνει πολλά ερωτηματικά για την πραγματική σχέση και επιρροή τούρκων και εβραίων.
Επειδή η ιστορία δεν ξεγράφεται και δεν πρέπει να ξεχνιέται, σάς παρουσιάζουμε αποκαλυπτικούς Μεσαιωνικούς χάρτες, οικόσημα, σημαίες και πληροφορίες με την υιοθέτηση του άστρου του Δαυίδ από τους τούρκους, αλλά και τη σχέση τους με τους εβραίους γενικότερα.
Από όλες τις τούρκικες φυλές (Κουμάνοι, Πετσενέγκοι, Σελτζούκοι, Ογούζοι, οθωμανοί, Χαζάροι) μονάχα οι τελευταίοι ασπάστηκαν τον ιουδαϊσμό... Οι υπόλοιπες τουρκικές φυλές απλώς αντέγραφαν τους γειτονικούς λαούς και φυσικά τους λαούς που κατακτούσαν. Με αυτόν τον τρόπο έχουμε λοιπόν τα τζαμιά τους, που όλα είναι αντίγραφα της Αγιάς Σοφιάς, την ψαλτική τους, που είναι κακέκτυπο της Βυζαντινής, τα περίφημα σιροπιαστά γλυκά τους, που αντέγραψαν από τους προγόνους μας, τις πέντε προσευχές της ημέρας, που αντέγραψαν από τις πέντε καθημερινές ακολουθίες της Ορθόδοξης Εκκλησίας (Μεσονυκτικό, Όρθρος, Θεία Λειτουργία, Εσπερινός, Απόδειπνο) κλπ.
Οι Σελτζούκοι τούρκοι ονόμασαν το κράτος τους "Σουλτανάτο του Ρουμ", δηλαδή χώρα των Ρωμαίων (Βυζαντινών) και ως σύμβολό τους είχαν κάτι που έμοιαζε με δικέφαλο φτερωτό τέρας! Το συγκεκριμένο σύμβολο το υιοθέτησαν από τον αρχαίο λαό των Χετταίων, που οι ίδιοι δεν έχουν καμμία σχέση.
Οι Ρωμαίοι (Βυζαντινοί) πρόγονοί μας και ο Δικέφαλος Αυτοκρατορικός Αετός έχουν ρίζες από τον αετό που έφεραν οι λεγεώνες της Παλαιάς Ρώμης και που η ίδια είχε αντιγράψει από την Αρχαία Ελλάδα (σύμβολο του Δία).
Το άστρο του Δαυίδ, που αναφέραμε πιο πάνω, αποδεικνύει ότι οι διάφορες τουρκικές εθνότητες δεν αντέγραψαν μόνο εμάς.
Στον παραπάνω χάρτη (13ου με 14ου αιώνα) μπορείτε να δείτε τη Μικρά Ασία σε μια εποχή δύσκολη για εμάς, όπου οι τελευταίοι μας Αυτοκράτορες κάνουν μια ύστατη προσπάθεια να περισώσουν ό,τι έχει απομείνει από την άλλοτε ισχυρότερη χώρα του κόσμου.
Φράγκοι και βενετοί δείχνοντας το πραγματικό τους πρόσωπο και μην μπορώντας άλλο πια να αντέξουν τη ζήλια, που ένοιωθαν για την Ρωμανία (Βυζάντιο), κατάφεραν και την διέλυσαν κατακτώντας την Κωνσταντινούπολη.
Ο Μιχαήλ Η' Παλαιολόγος, 57 χρόνια μετά, την πήρε πίσω διώχνοντας τους λατίνους, που με λύσσα είχαν προσπαθήσει να εδραιωθούν στα Ελληνικά χώματα.
Στο διάστημα όμως αυτό των 57 χρόνων η περιπλανόμενη τούρκικη φυλή των σελτζούκων, που πριν δύο αιώνες από την εποχή του Μιχαήλ Η' είχε εμφανιστεί στην Μικρά Ασία, μετά από μια νίκη κατά των Βυζαντινών προγόνων μας (Ματζικέρτ 1071), είχε πλέον γιγαντωθεί και εξαπλωθεί σε ένα τεράστιο κομμάτι της Μικράς Ασίας.
Τώρα πια δεν είναι μόνο βάρβαροι νομάδες, που κλέβουν και σφάζουν... Έμαθαν και να οργανώνονται ως κράτος δημιουργώντας διάφορα εμιράτα.
Στο χάρτη, το βόρειο δυτικό κομμάτι της Μικράς Ασίας (πάνω αριστερά) είναι ακόμα Βυζαντινό και η θρυλική σημαία με τα τέσσερα Β διακρίνεται καθαρά σε δύο σημεία (Κωνσταντινούπολη & Παφλαγωνία).
Νοτιοανατολικά (κάτω δεξιά) και γύρω από το πράσινο πλαίσιο διακρίνεται η Μικρή Κιλικιακή Αρμενία (1199 - 1375) με σημαία το λέοντα σε χρυσό φόντο.
Βορειοανατολικά (πάνω δεξιά) η Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας με το χρυσό δικέφαλο αετό των Κομνηνών σε κόκκινο φόντο (φαίνεται ανάποδα) και άλλη μια σημαία που μοιάζει με της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας (το γνωστό Ποντιακό πουλί) μαζί με της Ιβηρίας (κόκκινος σταυρός σε άσπρο φόντο). Η Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας όφειλε την δημιουργία της στην Ιβηρία (Γεωργία).
Αν τώρα προσέξετε τις σημαίες, που δείχνουν τα δύο βέλη πάνω στο χάρτη, θα διακρίνετε βορειοανατολικά (πάνω δεξιά) και δίπλα από τις σημαίες της Τραπεζούντας την σημαία του εμιράτου του κανταρόγλου με το κόκκινο άστρο του Δαυίδ σε άπρο φόντο...
....και νοτιοδυτικά (κάτω αριστερά) τη σημαία του εμιράτου των Καραμανίδων, που θυμίζει τη σημερινή σημαία του ισραήλ.
Πιθανολογώ, ότι η ανθρώπινη μορφή στο χάρτη (λόγω της στάσης του και γεωγραφικής θέσης) θα είναι ο σουλτάνος των σελτζούκων τούρκων (σουλτανάτο του Ρουμ).
Υπάρχει και δεύτερος χάρτης της ίδιας περίπου περιόδου, όπου διακρίνονται η σημαία της Κιλικιακής Αρμενίας, της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας, καθώς και του Βυζαντίου στην Θεσσαλονίκη.
Στην θέση της Κωνσταντινούπολης διακρίνεται η σημαία της Γένοβας με τον κόκκινο σταυρό του Αγίου Γεωργίου. Αυτό οφείλεται στη συνοικία του Γαλατά (Πέραν), την οποία οι Βυζαντινοί Αυτοκράτορες είχαν παραχωρήσει για διπλωματικούς λόγους. Προφανώς ο χαρτογράφος δεν ήταν Βυζαντινός και παρέλειψε να προσθέσει τη σημαία του Βυζαντίου στην ίδια θέση.
Τέλος, δύο σημαίες με το άστρο του Δαυίδ αποκαλύπτουν ξανά το εμιράτο των Καραμανίδων καθώς και ένα άλλο άγνωστο τουρκικό κρατίδιο στα όρια της αρχαίας Παμφυλίας.
Γιώργος Θαλάσσης