Οι
μέρες περνούν καθώς εισερχόμαστε στον Σεπτέμβριο και αυτό το φθινόπωρο μοιάζει
πιο αβέβαιο από ποτέ. Οι εξελίξεις ραγδαίες στα γεωπολιτικά μέτωπα της Μ.
Ανατολής και Μεσογείου και τις οικονομικές εξελίξεις να δείχνουν ότι μια
παγκόσμια κατάρρευση είναι περισσότερο από βέβαιη.
Οι λαοί όλοι δείχνουν να
εξοπλίζονται και να προετοιμάζονται για ένα ξεκαθάρισμα, για το ποιος θα είναι
ο κυρίαρχος του παιχνιδιού τις επόμενες γενιές.
Οι αμερικανοί
«δείχνουν»
ανίκητοι, οι ρώσοι «ξύπνησαν», οι ισραηλινοί «βέβαιοι» για την
επικείμενη νίκη τους
κόντρα στο Ιράν, οι Ιρανοί «σίγουροι» για την καταστροφή του «άξονα του
κακού»
Ισραήλ και των Σιωνιστών, οι Τούρκοι... «υπερδύναμη» του εαυτού τους με
ανοιχτά
πολλά μέτωπα, η Αίγυπτος έχει ισλαμική πλέον κυβέρνηση και δεν βλέπει
κανέναν
γύρω της, οι Κούρδοι θέλουν το κράτος τους, οι Αρμένιοι το ίδιο, οι
Αλβανοί την
μεγάλη Αλβανία με λίγο από Ελλάδα και οι Σκοπιανοί το ίδιο με λίγο
ιστορία
ελληνική στο πακέτο, η Γερμανία κάνει ότι μπορεί να αναβιώσει τον
Ευρωπαϊκό
εθνικισμό, η Γαλλία αφού βομβάρδισε τη Λιβύη ανυπομονεί να κάνει το ίδιο
και
στον Άσσαντ, με τον τελευταίο να επιμένει να αυτοκαταστρέφει τη Συρία
και τους αντάρτες
να σφάζουν σαν αρνιά τους συμπολίτες τους για μια κυβέρνηση, την Αγγλία
χαμένη
μεταξύ Ολυμπιακών αγώνων και βέβαιης συμμετοχής σε ότι μυρίζει πόλεμο,
με
Πακιστάν –Κορέα-Ινδονησία να κάνουν ότι μπορούν από εξοπλισμούς σε μια
κούρσα
με νικητή τον κανένα, την Κίνα να έχει ετοιμάσει στρατό πιο πολύ και από
τα
μυρμήγκια, την Σαχάρια και υποσαχάρια αφρική να ακροβατεί μεταξύ
εμφυλίων, λιμών και λοιμών και στο τέλος αυτής της ιστορίας η Ελλάδα να
ασθμαίνει πεθαίνοντας,
παρακολουθώντας ως τελευταίος μαραθωνοδρόμος την πιο μεγάλη κούρσα του
πλανήτη.
Όλοι οι λαοί πλην της Ελλάδας νιώθουν πιο βέβαιοι από ποτέ για την επερχόμενη
επικράτησή τους και εμείς οι Έλληνες νιώθουμε οι πιο φτωχοί συγγενείς και «κακομοίρηδες»
της ιστορίας. Πείνα, φτώχεια, ανέχεια
εξαθλίωση, οικονομικά προβλήματα, αυτοκτονίες, διάλυση κοινωνικού ιστού.
Όλα τα
παραπάνω τα βλέπει κάποιος που έχει βγάλει το Χριστό από τη ζωή του.
Θέλει προσεκτική
και φωτισμένη σκέψη για να καταλάβουμε ότι
όλο αυτό που συμβαίνει είναι ευλογία του Θεού για την Ελλάδα. Το αντιλήφθηκε ο Γέρων
Παΐσιος: Θα είναι μεγάλη ευλογία για την
Ελλάδα που δε θα πάρει μέρος. Γιατί , όποιος πάρει μέρος σ΄ αυτόν τον πόλεμο,
καταστράφηκε, είπε. Πέρασαν κοντά 20 χρόνια από τότε. Ο Θεός επισκέπτεται την
Ελλάδα με μια δυνατή κρίση στην οποία θα θελήσουν όλοι οι «ισχυροί» να
συγκρουστούν. Εμείς εκ των πραγμάτων είμαστε εκτός παιχνιδιού αλλά αυτό είναι η
μεγάλη ευλογία για μας. Το θέμα όμως είναι τι κάνουμε εμείς για να αξίζουμε αυτή την ευλογία. Αυτό
είναι το μεγάλο ερώτημα και η μεγάλη απάντηση σε όσους ονειρεύονται χρυσά
κουτάλια και μεγαλεία.
Αν ο Θεός μας σώσει και παραχωρήσει να ζήσουμε και ότι
άλλο παραχωρήσει για εμάς στο μέλλον, θα το κάνει όχι γιατί είμαστε άξιοι, αλλά
προς δόξα Θεού. Εναπόκειται στη στάση τη δική μας, την τοποθέτηση μας, το τι
κάναμε τις κρίσιμες ώρες για τον τόπο και τον αδελφό και πόσο υπηρετήσαμε αυτή
την εν Χριστώ ενότητα. Ο Θεός θέλει καρδιά και ψυχή και όχι τύπους και παχιά
λόγια. Θέλει Μακκαβαίους με θέληση για μάχη και όχι μόνο ευχολόγια και
διαπιστώσεις. Αν θέλουμε να συνεχίσουμε να έχουμε αυτή την ευλογία που ο ίδιος ο
Κύριος μας έδωσε απλόχερα θα πρέπει να πολεμήσουμε εώς τέλους και να πάψουμε να
είμαστε χλιαροί.
Αποκάλυψη
Ιωάννου κεφ.3:15
«οὕτως
ὅτι χλιαρὸς εἶ, καὶ οὔτε ζεστὸς οὔτε ψυχρός, μέλλω σε ἐμέσαι ἐκ τοῦ στόματός
μου».
Κωστούλας Βασίλειος