Πρωτ.
Βασίλειος Α. Γεωργόπουλος, Λέκτορας Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ. Ὁ Τίμιος Σταυρός τοῦ
Κυρίου ἀποτελεῖ γιά κάθε χριστιανό, ἔκφραση ἀστείρευτης ἀγάπης τοῦ Θεοῦ γιά τό
πλάσμα του (Ἰωαν 3, 14-15. 12, 32-33 . Κολ 1, 20), καύχημα τῆς κατά Χριστόν
ἀθλήσεως του (Γαλ 6, 14) καί ἀνίκητο ὅπλο κατά τῶν διαβολικῶν
ἐπιβουλῶν.
Ἀναφέρει μέ τή
χαρακτηριστική του σαφήνεια και ἀκρίβεια ὁ ἅγ.
Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός ὅτι: «Πᾶσα μέν οὖν πρᾶξις καί θαυματουργία Χριστοῦ
μεγίστη καί θεία και θαυμαστή, ἀλλά πάντων ἐστί θαυμαστότερον ὁ τίμιος αὐτοῦ
σταυρός».(Ἐκδοσις Ἀκριβής 4, 11, PG 94,1128D).
Καί ὁ Μέγας Φώτιος συμπληρώνει:
«Τρόπαιον ἐστιν ὁ σταυρός τοῦ Χριστοῦ κατά τοῦ διαβόλου ἱστάμενον· καί τροπαίων
τό λαμπρότατον ».( Ἀμφιλόχια. Ἐρώτησις 24, 9, PG 101, 185 D).
Ἀντίθετοι ὅμως στήν
ἐν Ἁγίω Πνεύματι διδασκαλία καί πρακτική τῆς Ἐκκλησίας μας, εἶναι οἱ ἐχθροί τοῦ
Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ (Φιλιπ. 3, 18). Σ’αὐτούς συγκαταλέγονται καί οἱ “Mάρτυρες
τοῦ Ἰεχωβᾶ“. Δέν ὑπάρχει αἵρεση στόν κόσμο πού νά δείχνει τέτοια δαιμονική
περιφρόνηση καί ἀπέχθεια πρός τόν Τίμιο καί ζωοποιό Σταυρό ἀπό τούς " Μάρτυρες
τοῦ Ἰεχωβᾶ". Στά ἔντυπά τους κατά τρόπο αὐθαίρετο, ἀνιστόρητο καί διαστρεβλωτικό
ἀρνοῦνται τόν χαρακτήρα καί τήν παραδεδομένη μορφή τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καί τόν
ἐξεικονίζουν ὡς ἕνα κάθετο δοκάρι πάνω στό ὁποῖο κρεμάστηκε ὁ Χριστός.
Ἀναφερόμενοι στό Σταυρό τόν χαρακτηρίζουν ὡς «πάσσαλο» καί «ξύλο βασανισμοῦ» ἤ
«ξύλο ἐκτέλεσης».
Εἶναι, μάλιστα ,
τέτοια ἡ ἀποστροφή τους πού δέ δίστασαν νά ἀντικαταστήσουν τήν λέξη Σταυρός μέ
τή φράση «ξύλο τοῦ βασανισμοῦ», καί τό ρῆμα σταύρωσαν μέ τό «κρέμασαν» καί
σ'αὐτή τή χιλιαστική Μετάφραση Νέου Κόσμου τῆς Ἁγ. Γραφῆς πού δημιούργησε ἡ
ἑταιρεία "Σκοπιά". Ἡ Μετάφραση Νέου Κόσμου, ἄς σημειωθεῖ, ὅτι ἀποτελεῖ
κυριολεκτικῶς τήν πλέον βάναυση καί χείριστη ἀλλοίωση τοῦ κειμένου τῆς Ἁγ.
Γραφῆς πού ἔχει ὑπάρξει στήν παγκόσμια ἱστορία.
Ἐπιπλέον, γιά τούς
χιλιαστές ἡ χρήση τοῦ σταυροῦ στή λατρεία θεωρεῖται εἰδωλολατρία. Αὐτές οἱ
χιλιαστικές πλάνες ἀνήκουν στήν πνευματική τροφή, μέ τήν ὁποία ὁ Ἰεχωβᾶ
προμηθεύει ἀποκλειστικά μόνο μέσω τῆς ὁρατῆς ὀργάνωσής του, τῆς "Σκοπιᾶς", τούς
λάτρεις του, τούς ἄμισθους πλασιέ δηλαδή τῶν ἐντύπων τῆς μετοχικῆς ἑταιρείας
"Σκοπιά".
Ἡ παλαιότερη ὅμως
ἱστορία, πρακτική καί διδασκαλία τῆς "Σκοπιᾶς" εἶναι καί γιά τό θέμα τοῦ Τιμίου
Σταυροῦ μιά ἀτράνταχτη ἀπόδειξη, ὅτι ἡ χιλιαστική ἑταιρεία ψεύδεται,
παραπληροφορεῖ καί ἀλλάζει κατά καιρούς τίς διδασκαλίες της. Τοῦτο μαρτυρεῖται
μέ ἐξαιρετική σαφήνεια ἀπό τό γεγονός ὅτι ὁ Τίμιος Σταυρός μέ τήν ἱστορική
παραδοσιακή του μορφή ἐντός στέμματος ἀποτελοῦσε τό σῆμα ἀναγνώρισης τῶν
χιλιαστῶν μέχρι τό 1931 καί εὑρίσκετο στό ἐξώφυλλο τοῦ περιοδικοῦ Σκοπιά. ( Βλ.
Πρωτ. Ἀντ. Ἀλεβιζοπούλου, "Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ" καί Ὀρθοδοξία, τόμος Γ΄, Ἀθῆναι
1995, σσ. 102 -103 ).
Ἐπιπλέον ἡ ἀντίφαση,
ἡ παραπληροφόρηση καί ἡ ἀλλαγή τῶν θέσεων τῆς "Σκοπιᾶς" μαρτυρεῖται καί ἀπό τό
βιβλίο πού εἶχε γράψει ὁ δεύτερος πρόεδρος τῆς ἑταιρείας καί διάδοχος τοῦ Κ.
Ρῶσσελ, ὁ Ἰωσήφ Ρόδερφορδ (1869-1942) καί ἔχει τίτλο "Ἡ Κιθάρα τοῦ Θεοῦ", 1925.
Στό ἐν λόγω χιλιαστικό βιβλίο ὑπάρχει ὁ Ἐσταυρωμένος πάνω σέ σταυρό στή
παραδοσιακή του μορφή (βλ. σ. 124).
Στό ἴδιο βιβλίο
ἀναφέρει χαρακτηριστικά ὁ Ἰ. Ρόδερφορδ « Ἡ ἀπολυτρωτική τιμή ἐπρομηθεύθη ἐπί τοῦ
σταυροῦ. Ὁ σταυρός τοῦ Χριστοῦ εἶναι ὁ μέγας ἄξων τῆς ἀληθείας, ὁ ἄξων τῆς θείας
τῶν πραγμάτων διατάξεως, ἀπό τοῦ ὁποίου ἀκτινοβολοῦσιν αἱ ἐλπίδες τῶν
ἀνθρώπων.
Ὅταν δέ πάντες
ἔλθωσιν εἰς ἐπίγνωσιν τοῦ γεγονότος τούτου, καί πάντες οἱ εὐπειθεῖς θά ἔχωσιν
ὠφεληθῇ ἐκ τῆς ἀξίας τῆς ἀπολυτρωτικῆς θυσίας, τότε μεγάλη ἀγαλλίασις θά ἐπέλθη
εἰς τό ἀνθρώπινον γένος. (...) Τότε πάντες ἐπ' ἀληθείας θά δύνανται νά ψάλλωσιν:
Εἰς τόν σταυρόν τοῦ Χριστοῦ ἐγκαυχῶμαι• Ὅστις πυργοῦται ὑπέρ πάντα τά ναυάγια
τοῦ χρόνου• Πᾶσα τῆς ἱερᾶς ἱστορίας ἡ αἴγλη συγκεντροῦται πέριξ τῆς ὑπερόχου
αὐτοῦ κορυφῆς». ( σ. 154 ).
Τά γεγονότα μιλοῦν
ἀπό μόνα τους. Τά σχόλια περιττεύουν. Ἁπλῶς ὕστερα ἀπό τέτοιου εἶδους ἀντιφάσεις
καί ψεύδη ἀντιλαμβανόμαστε καλύτερα τίς ἐπισημάνσεις ἑνός πρώην χιλιαστῆ, ὅταν
ἀναφέρει ὅτι: «Ἡ Ἑταιρεία Σκοπιά ἀπαγορεύει αὐστηρά στά μέλη της κάθε βιβλική
συζήτησι καί ἔρευνα τῶν διδασκαλιῶν της. Ὅποιος τολμήσει νά παραβῆ αὐτή τήν ἀρχή
ἐκδιώκεται χωρίς ἔλεος, στιγματίζεται σάν στασιαστής καί ξεσηκώνει θανάσιμο
μῖσος ἐναντίον του». (Βλ. Ἐμμ. Ἀντωνιάδη, Διαψεύδονται οἱ προφητεῖες τῶν
Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ, 1984, σ. 8).
Ἡ ἱστορία τῆς
μετοχικῆς ἑταιρείας "Σκοπιά" εἶναι ὁ πλέον ἐπιφανής και ἀδιάψευστος μάρτυρας
κατηγορίας της γιά τό τί ὄντως εἶναι.