Η Δανία ψήφισε νόμο με τον οποίον αναγκάζει την Ευαγγελική Λουθηρανική Εκκλησία, που είναι η επίσημη εκκλησία του κράτους, να τελεί "γάμους" μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου μέσα στους ναούς της, αν και το ένα τρίτο του συνόλου των ιερέων λένε ότι δεν θα συμμετάσχουν σε τέτοιες τελετές.
Ο νόμος, τον οποίον παρουσίασε η κεντροαριστερή κυβέρνηση της χώρας, πέρασε με 85 ψήφους υπέρ, 24 κατά και δύο αποχές στην αποτελούμενη από 179 έδρες Βουλή.
Όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα υπερψήφισαν το νόμο εκτός από το εθνικιστικό Κόμμα του Λαού της Δανίας,
(το ‘Dansk Folkeparti’ της Pia Kjærsgaard, το οποίο έλαβε 12,3% στις
εθνικές εκλογές του 2011 και 15,3% στις ευρωεκλογές του 2009) το οποίο
εκτιμά ότι «ως θρησκευτικός νοείται μόνον ο γάμος μεταξύ ενός άνδρα και
μιας γυναίκας». «Ο γάμος είναι τόσο παλιός όσο και ο ίδιος ο άνθρωπος
και δεν μπορείς να αλλάξεις κάτι που αποτελεί θεσμό», είπε ο Christian
Langballe, εκπρόσωπος του κόμματος.
Η Δανία ήταν η πρώτη χώρα στον κόσμο που επέτρεψε το λεγόμενο «συμβόλαιο κοινωνικής συμβίωσης» μεταξύ ομοφυλόφιλων, το 1989. Αργότερα οι θρησκευόμενοι ομοφυλόφιλοι μπορούσαν να συμμετέχουν σε συμβολική «τελετή ευλογίας» της σχέσης τους από ιερείς της Ευαγγελικής Λουθηρανικής Εκκλησίας, αλλά μόλις τώρα αποκτούν το δικαίωμα ενός κανονικού και με πλήρη δικαιώματα θρησκευτικού «γάμου». Το 2009 το κράτος νομιμοποίησε και την υιοθεσία παιδιών από ζευγάρια ομοφυλόφιλων.
«Εδραιώνεται η ισότητα ανάμεσα σε ζευγάρια διαφορετικού φύλλου και σε ζευγάρια του ίδιου φύλλου. Έγινε ένα μεγάλο βήμα» δήλωσε μετά την ψηφοφορία η Μανού Σαρέεν, υπουργός Εκκλησιαστικών Υποθέσεων.
Σύμφωνα με το νέο νόμο οι όροι για τον θρησκευτικό «γάμο» είναι δύο: να το επιθυμούν οι «μελλόνυμφοι» και να το αποδέχεται ο ιερέας που θα τελέσει το «μυστήριο». Ένας ιερέας μπορεί να αρνηθεί για θεολογικούς λόγους, ωστόσο, ο επίσκοπος πρέπει να μεριμνήσει για να βρεθεί αντικαταστάτης.
Σx. ΚΟ: Τίθενται τα ακόλουθα ερωτήματα:
- Δεν μας λένε αν αυτό το καθεστώς ισχύσει και για τις άλλες εκκλησίες, πλην της κρατούσας; Και αν δεν ισχύει πόσο θα αντέξει να μην ισχύσει; Τι θα γίνει εάν δύο «θρησκευόμενους ομοφυλόφιλους» δεν τους εκφράζει θρησκευτικά η Λουθηρανική εκκλησία; Θα μείνουν «απάντρευτοι»; Δεν συνιστά αυτό «διάκριση»; Δεν καταργείται η αρχή της «ισότητας»; Δεν είναι προνόμιο μίας εκκλησίας και των πιστών της, έναντι της άλλης; Άρα είναι θέμα χρόνου να συμμορφωθούν και άλλες εκκλησίες, χάριν «ισότητας».
- Πόσο εύκολο είναι ο Λουθηρανός επίσκοπος να βρει αντικαταστάτες; Και αν υπάρχει κάποια «συντηρητική» ενορία, που δεν θα υπάρχει κανένας; Με δεδομένο ότι πολλοί ομοφυλόφιλοι προβαίνουν σε προκλητικές, χάριν «ακτιβισμού», ενέργειες, έχοντας ως στόχο «ομοφοβικές» εκκλησίες και «ομοφοβικούς» ιερείς, τους οποίους θέλουν να εκθέσουν, να διασύρουν και τελικά να τους βγάλουν από τη μέση, τι θα γίνει αν ομαδικώς, πάνε ομοφυλόφιλα ζευγάρια σε τέτοιες εκκλησίες για να «παντρευτούν» και δεν βρεθεί κανένας να τους «παντρέψει»; Θα γίνει αναγκαστική μεταγραφή «προοδευτικού» ιερέα; Θα κλείσει η εκκλησία, λόγω «ρατσιστικής συμπεριφοράς» και μη συμμόρφωσης στο νόμο; Πως θα αντιδράσει το «συντηρητικό» ποίμνιο, αν του επιβάλλουν «ξενόφερτο» ιερέα που θα παντρεύει (πιθανόν ξενόφερτους) ομοφυλόφιλους μέσα στην εκκλησία τους; Θα φύγουν να πάνε αλλού; Θα υπάρχει σχίσμα; Δεν είναι αυτό «έμμεση», πλην ξεκάθαρη, επέμβαση του κράτους στην λειτουργία μιας εκκλησίας;
- Πόσο θα κρατήσει το «δικαίωμα» του ιερέα να αρνηθεί να τελέσει το «μυστήριο», όταν θα ζωγραφίζεται (από ΜΜΕ, ιστοσελίδες, «ακτιβιστικές οργανώσεις» και λοιπούς παρατρεχάμενους) στα μάτια της «κοινής γνώμης» ως ένας «μισαλλόδοξος», που δεν θεωρεί ίσους τους ομοφυλόφιλους, ένας «ρατσιστής», ένας «φασίστας»;;
- Πόσο θα αντέξει η Ευρώπη να είναι μοιρασμένη; Στους καιρούς της «ενοποίησής» της, δεν είναι λογικό να εναρμονιστούν στην πρακτική αυτή όλες οι εκκλησίες; Να πάψουν πια οι «διακρίσεις»; Ερώτηση: Πως θα αντιμετωπίσει το ελληνικό κράτος ένα νόμιμα «παντρεμένο» ζευγάρι Δανών ομοφυλόφιλων που θα εγκατασταθεί μόνιμα στην Ελλάδα;
- Είναι ξεκάθαρο ότι ΜΟΝΟ τα εθνικιστικά κόμματα (κατά αυτούς «ακροδεξιά») αντιστέκονται ακόμα στην ανατροπή της έννοιας και της αξίας της οικογένειας, που αποτελεί το κύτταρο της κάθε κοινωνίας. Κανένα κεντροαριστερό, κεντροδεξιό, κεντροκεντρώο, κεντροφιλελεύθερο, εθνικοφιλελεύθερο κλπ κόμμα δεν αντιστέκεται πλέον.
- Για την ιστορία το «ακροδεξιό» Κόμμα του Λαού της Δανίας, έχει τεθεί ενάντια στην είσοδο της Τουρκίας στην ΕΕ, ενάντια στην αναγνώριση του Κοσσόβου, είναι υπέρ της διατήρησης της κορώνας ως εθνικό νόμισμα και ζητεί αυστηρότερες ποινές για τα εγκλήματα του βιασμού, των σεξουαλικών αδικημάτων και της βαναυσότητας στα ζώα, είναι κατά της πολυπολιτισμικότητας και της αθρόας εισροής μεταναστών από μη Ευρωπαϊκές χώρες. Τόσο «ακροδεξιό».