Χωρίς το ΔΝΤ όλοι οι εθνικοί μας τοκογλύφοι θα είχαν πάει ήδη στη φυλακή.
Οι τράπεζές τους θα είχαν κλείσει και θα είχαν μπει σε φάση λογιστικού ελέγχου και εκκαθάρισης.
Εύλογα θα απορήσει ο αναγνώστης:
Αφού έβγαλαν τόσα πολλά χρήματα, πώς έφτασαν στο σημείο να έχουν ανάγκη τα χρήματα του ΔΝΤ;
Πώς έφτασαν να βρίσκονται στη σημερινή ελεεινή κατάσταση;
Άθλιοι και άπληστοι είπαμε ότι είναι, όχι έξυπνοι.
Τι σημαίνει αυτό;
Ότι την “πάτησαν”, όπως ένα λιοντάρι μέσα σε έναν ανεξέλεγκτο ζωολογικό κήπο.
Εκμεταλλεύτηκαν τις ανοικτές “πόρτες” και αφού κατασπάραξαν τα πάντα, τώρα κινδυνεύουν με θάνατο από ασιτία.
Απλά πράγματα. Κατέστρεψαν την οικονομία, και οι ίδιες οι τράπεζες είναι μέρος της οικονομίας.
Κατέστρεψαν τον “οργανισμό”, που με τη ζωή του δίνει ζωή και στις ίδιες.
Για να βγάλουν κέρδη, κατέστρεψαν τις παραγωγικές επιχειρήσεις των Ελλήνων, προκαλώντας την ανεργία εκατομμυρίων εργαζομένων.
Για να βγάλουν νέα κέρδη, βύθισαν τους πάντες στους εθισμούς. Τους έφαγαν τις καταθέσεις. Τους πούλησαν νέα αυτοκίνητα. Τους υποθήκευσαν τα σπίτια.
Τους πήραν τα πάντα και τώρα περιμένουν από αυτούς, οι οποίοι έχασαν τα πάντα, να τους “πληρώσουν” τα χρέη. Αυτές οι κατεστραμμένες τράπεζες μιας κατεστραμμένης οικονομίας προσπαθούν σήμερα να σωθούν μέσω του ΔΝΤ.
Οι Έλληνες τραπεζίτες, που έπαιρναν αυτά τα χρήματα, δεν γνώριζαν τι ακριβώς έθεταν σε κίνδυνο. Κατέστρεφαν τα πάντα, νομίζοντας ότι κερδίζουν άπειρα χρήματα.
Όταν κατάλαβαν τι έγινε, ήταν πλέον αργά τόσο για τους ίδιους όσο και για την πατρίδα.
Η Ελλάδα έπρεπε να μπει στη μηχανή του “κιμά”, για πληρωθούν οι τοκογλύφοι.
Για την εξυπηρέτηση αυτού του στόχου έφεραν —για να μας “σώσει”— τον Παπαδήμο, έναν παλιό συνένοχό τους, εφόσον από την εποχή εκείνη, που ήταν διοικητής της κεντρικής τράπεζας της χώρας, ήταν αυτός, ο οποίος δεν έλεγχε τις τράπεζες, όταν αυτές έπαιζαν τα αντικοινωνικά τους παιχνίδια.
Ένα ανθρωπάκι της κακιάς ώρας, που εντυπωσίασε τον Βερύκιο με το “βαρύ” του βιογραφικό. Ένας υπαλληλάκος της συμφοράς, που, μόλις τον έφεραν, οι διάφοροι Πρετεντέρηδες “διαπίστωσαν” ότι το 70% των Ελλήνων επιθυμούσε να κυβερνηθεί από αυτόν. Οι Ευρωπαίοι από αυτούς έχουν πάρει “γραμμή” και το αναπαράγουν για εσωτερική κατανάλωση. Σε συνεργασία με τους διαπλεκόμενους και τα ΜΜΕ —που αυτοί ελέγχουν— μάς απειλούν για μια “αποβολή” από την ευρωζώνη, η οποία λογικά θα έπρεπε να προέρχεται από τον λαό, ως απειλή “αποχώρησης”.
Γιατί το κάνουν αυτό, ενώ είναι προφανές ότι δεν τους συμφέρει να δίνουν “ιδέες”; Γιατί απλά τους το ζητάνε οι τοπικοί διαπλεκόμενοι, διαβεβαιώνοντάς τους ότι ελέγχουν το παιχνίδι της τρομοκρατίας μέσω της προπαγάνδας. Γι’ αυτόν τον λόγο τους ζητάνε να λένε αυτά, τα οποία σε διαφορετική περίπτωση δεν θα τολμούσαν καν να εκστομίσουν.
Για να συνοψίσουμε, δηλαδή —και προκειμένου να έχει ο αναγνώστης μια συνολική εικόνα της κατάστασης—, θα πούμε το εξής:
Την πατρίδα μας σήμερα κάποιοι την πρόδωσαν και την παραδίδουν σε ξένους κατακτητές, χωρίς να φοβούνται την τιμωρία, γιατί έχουν “πλάτες”. Ισχυρές “πλάτες”.
Τις “πλάτες” των ξένων ιμπεριαλιστών.
Όλα, όσα περιγράψαμε ότι έγιναν, δεν ήταν τυχαία. Όλα έγιναν μέσω ενός σχεδίου πολύ καλά οργανωμένου από τους ξένους ιμπεριαλιστές και τους ντόπιους χαφιέδες τους.
Τα πάντα ήταν καλά μελετημένα.
Κάποιος Χριστοφοράκος με την εταιρεία του “σκόρπιζε τη διαφθορά, την οποία “μάζευε” κάποιος Λάτσης με την τράπεζά του, για να γίνει πλούσιος. Αντίδραση δεν υπήρχε, γιατί κάποιος Λαμπράκης “διαβεβαίωνε” τους Έλληνες μέσα από τα κανάλια και τις εφημερίδες του ότι όλα γίνονται σωστά και ότι στην πραγματικότητα “εκσυγχρονιζόμαστε”.
Όταν το κράτος λεηλατήθηκε και φτάσαμε στα όρια, κάποιος Παπακωνσταντίνου —ως Υπουργός— μας έβαλε παρανόμως στο Μνημόνιο, γιατί γνώριζε ότι κάποιος Πικραμένος —ως δικαστής— θα έδινε νομιμότητα σ’ αυτό το Μνημόνιο.
Όταν διαμαρτυρηθήκαμε για όλα αυτά που βλέπαμε να συμβαίνουν εις βάρος της κοινωνίας και του κράτους, παρενέβη κάποιος Πάγκαλος και —αφού μας έβρισε— αποφάνθηκε ότι “μαζί τα φάγαμε”.
Αυτή είναι η ιστορία της Μεταπολίτευσης μέσα σε μία παράγραφο. Κατάλαβε ο αναγνώστης πώς παραδόθηκε η χώρα στην Μέρκελ και τον Σόιμπλε; Αν ζούσαν σήμερα ο Χίτλερ και ο Γκέμπελς, θα νόμιζαν ότι δεν ηττήθηκαν ποτέ στον πόλεμο. “Ποιες πολεμικές αποζημιώσεις και αηδίες;” Θα ήταν σίγουροι ότι νίκησαν.
Γιατί;
Γιατί τα ονόματα Χριστοφοράκος, Λάτσης, Λαμπράκης, Παπακωνσταντίνου, Πικραμένος και Πάγκαλος είναι ονόματα, τα οποία θα τα γνώριζαν.
Αυτό, το οποίο θα αγνοούσαν —και ήταν αυτό, το οποίο θα προκαλούσε μια μικρή παρεξήγηση— ήταν το εξής:
Ναι μεν τα ονόματα είναι ίδια, αλλά δεν είναι ίδια τα πρόσωπα.
Αυτά είναι τα παιδιά των δωσίλογων, που γνώριζαν αυτοί. Τα φυσικά παιδιά των παλαιών τους συνεργατών.
Οι γονείς επιχείρησαν ανεπιτυχώς να μας παραδώσουν στον Χίτλερ, και τα παιδιά τους μας παρέδωσαν επιτυχώς στην Μέρκελ.
Για εμάς είναι δεδομένο ότι θα έχουμε άσχημες εξελίξεις …Άσχημες όχι για τον λαό, ο οποίος ήδη ζει τα χειρότερα …Άσχημες γι’ αυτούς, οι οποίοι προκάλεσαν τη σημερινή δυστυχία και θα πρέπει να έρθουν αντιμέτωποι με τις συνέπειες των πράξεών τους.
Στην κυριολεξία για ΠΕΝΤΕ οικογένειες βυθίζεται ένας ολόκληρος λαός στο χάος και την απόγνωση. Τώρα όμως, με την σχεδόν βέβαιη κατάρρευση του συνόλου του παγκόσμιου διεφθαρμένου συστήματος, όλα αυτά αναγκαστικά θα αλλάξουν και θα έχουμε εξελίξεις.
Κινδυνεύουν με καταστροφή τα ίδια τα ξένα αφεντικά της τοπικής διαπλοκής. Φυσικό είναι αυτό, εφόσον το σημερινό νεοταξίτικο σύστημα έχει έναν σχεδιασμό της πλάκας.
Ως εκ τούτου θα έχουμε κοσμοϊστορικές αλλαγές. Δεν είναι δυνατόν να συνεχιστεί αυτή η “άρρωστη” κατάσταση τόσο στον υπόλοιπο κόσμο όσο και στην Ελλάδα …
http://www.pistos.gr
”ΕΑΜ Β’ – ΥΔΡΟΧΟΟΣ” (αποσπάσματα)