Καλό ταξίδι...
Μια φορά και ένα καιρό... τέσσερις μέρες πριν το τέλος του Βυζαντινού κόσμου, έγινε μια σημαδιακή λιτάνευση...
Ένα απόσπασμα από τις τελευταίες στιγμές της ηρωικής Αυτοκρατορίας που όσες φορές και να το διαβάσουμε, ανατριχιάζουμε και κλείνοντας τα μάτια... βρισκόμαστε εκεί.
Γ.Θ
Παρασκευή 25 Μαΐου 1453
Ροήν μου των δακρύων...
Κλείνω τα μάτια και βρίσκομαι πάλι εκεί. Η φωνή βγαίνει από ρωγμές του χρόνου αθέατες, που με κατοίκησαν από τότε. Θρήνος και οδυρμός. Προχωρώ ανάμεσα στο πλήθος και τα δάκρυα κυλούνε από χιλιάδες πονεμένα μάτια, σε εκείνη την ύστατη ικεσία, την ύστατη αγωνία.
Ροήν μου των δακρύων...
Ο λαός της Βασιλεύουσας σύσσωμος ακολουθεί τη λιτάνευση της θαυματουργής εικόνας της Θεοτόκου. Άνθρωποι χλομοί και έγκοποι, με το ταλαιπωρημένο σώμα τους να γέρνει από το άλγος, άνθρωποι συντριμμένοι, με την ψυχή τους όρθια, γενναία, και η φωνή τους υψώνεται πάνω από τις βροντές των κανονιών, πάνω από την γήινη αντάρα, να την πάρουνε οι πρωινές αύρες και να την φυγαδεύσουνε έξω από τα τέιχη του θανάτου, στο μύθο και στο θρύλο.
Δέσποινα, βοήθησον... σπεύσον, απολύμεθα...
Εκείνη η Παρασκευή, η τελευταία που ξημέρωσε στη Βασιλεύουσα με τις ευωδίες των ανθισμένων κήπων, ήτανε ο εξάγγελος της απωλείας μας.
Μαρία Λαμπαδαρίδου - Πόθου
yiorgosthalassis.blogspot.com