καλή Λευτεριά!
-Αν δεν αντιδράσεις, δεν θα ελευθερωθείς.
-Δίκαιο έχεις, αλλά τι να κάνω, να πιάσω τα όπλα;
-ΟΧΙ. Στην παρέλαση πήγες; Σημαία κρέμασες στο μπαλκόνι σου; Χειροκρότησες τους μαθητές που παρέλασαν και ΔΕΝ κοίταξαν τους δοσίλογους;
-Θα αλλάξει κάτι με αυτά;
-Θα αλλάξει. Θα νιώσουν την οργή σου οι δοσίλογοι, θα δουν ότι αντιδράς. Στο πίσω μέρος του μυαλού τους θα νιώσουν τρόμο μην πέσουν στα χέρια σου.
-Και να τα νιώσουν όλα αυτά, θα αλλάξει κάτι; Η αστυνομία τους προστατεύει, ξέρουν ότι δεν θα πάθουν τίποτα, ότι δεν κινδυνεύουν.
-Θυμήσου την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου, θυμήσου τον ξεσηκωμό του λαού. Ήταν ή δεν ήταν η αρχή του τέλους για τον Jeffrey;
-Ήταν, αλλά και πάλι δεν ήρθε η Λευτεριά, ήρθε ο Παπαδήμιος.
-Ναι, αλλά έρχονται και οι εκλογές...
-Και πώς έρχονται; Δεν βλέπεις τις δημοσκοπήσεις;
-Τις βλέπω και πιστεύω ότι μπορούμε να τις αλλάξουμε.
-Να τις αλλάξουμε;! Πώς;
-Μπορούμε, αρκεί να προσπαθήσουμε.
-Τι να κάνουμε;
-Αν οι μεγαλύτερης ηλικίας συμπολίτες μας γινότανε να αντικαταστήσουν την τηλεόραση και τα δελτία ειδήσεων με το ίντερνετ και τα μπλογκ, σε μια βδομάδα οι δοσίλογοι θα χάνανε και τα τελευταία κομματόσκυλά τους. Επειδή όμως το ίντερνετ δεν θα γίνει ποτέ προσεγγίσιμο για αυτούς, μπορούμε να εκτυπώνουμε τα πιο όμορφα και αποκαλυπτικά κείμενα και να τα αφήνουμε σε εισόδους πολυκατοικιών, σε στάσεις λεωφορίων, σε λεωφορία, στη δουλειά κλπ.
-Ωραία ιδέα. Λες να πετύχει;
-Ελπίζω. Κάτι πρέπει να κάνουμε πάντως. Αν έχεις καλύτερη ιδέα, να μου την πεις. Ξέρεις το e-mail μου.
http://yiorgosthalassis.blogspot.com/
Φωτο από national-pride