Κανένας δεν τον αναγνώρισε νεκρό. Κανένας δεν ξέρει που είναι ακριβώς ο τάφος του,αλλά ούτε μπορούσε να πεθάνει, πριν την λύτρωση.
Ο Κολοκοτρώνης έλεγε “Έχουμε βασιλιά τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο στην Πόλη”.
Ζούσε σ’ όλα τα όνειρα του Έθνους. Ζούσε στο 1821, ζούσε το 12-13. Ζούσε στο 16-22. Ζούσε στο 40-44 και στο 74.
Η λειτουργία δεν τελείωσε. Η Εκκλησία δεν τον ανακήρυξε Άγιο. Το έθνος δεν τον τίμησε, όπως θα τον τιμούσε, αν είχε πεθάνει. Γι αυτόν, δεν θα αρκούσε ένας δρόμος ή μια πλατεία, ούτε ένας αδριάντας, όσο ψηλός κι αν είναι…
Όλοι οι ιστορικοί της Άλωσης δίνουν ισάξιο βάθος με την κινδυνεύουσα Πόλη, στον κεντρικό ήρωα της τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο. Ο Φραντζής , ο Δούκας, ακόμη και ο βιογράφος και υμνογράφος , του Πορθητή, ο Κριτόβουλος, μιλούν με θαυμασμό για τον τελευταίο αυτοκράτορα του Γένους…
Μπορεί την μαύρη εκείνη Τρίτη της 29 Μαΐου 1453 να έπεσε η προδωμένη Πόλη, αλλά ΔΕΝ ΕΠΕΣΕ ΤΟ ΕΘΝΟΣ! Μπορεί να βεβηλώθηκε η Μεγάλη Εκκλησία, αλλά ΕΖΗΣΕ Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ! Μπορεί να λαβώθηκε ο αυτοκράτορας αλλά ΔΕΝ ΠΕΘΑΝΕ ! Ατρόμητος στάθηκε ως την τελευταία στιγμή στις επάλξεις και όταν έπαψε το σωμα να παλεύη από λαβωματιά άπιστου, ο Λαός ο Ελληνικός που ΔΕΝ ΤΟΝ ΝΤΡΟΠΙΑΣΕ ΜΕ ΤΗΝ ΦΥΓΗ Ο ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ ΤΟΥ, τον ανέστησε στους θρύλους και τα όνειρα του, τις προσδοκίες και στους ξεσηκωμούς του. ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΛΑΟΣ ΣΤΗ ΓΗ ΔΕΝ ΔΙΑΤΗΡΕΙ ΤΟΝ ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΙΑ ΤΟΥ που τον φρουρούν Αρχάγγελοι ώσπου “..με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θάναι..”.
Οι τελευταίες στιγμές του Αυτοκράτορα που μετουσιώθηκε στην λειτουργία που δεν τέλειωσε ποτέ, έγιναν παρακαταθήκη ιερή για κάθε Έλληνα. Κι απ’ άκρο σ’ άκρο της σκλαβωμένης Ελλάδας ακουγόταν το παραπονεμένο τραγούδι,
“Τον είδες με τα μάτια σου γιαγιά τον Βασιλεα? Τον πρόμαχο του Λαού, τον στρατιώτη κι Αυτοκράτορα του Γένους?
-Άγγελοι τον παρέλαβαν,τον έλουσαν και τις πληγές του έπλυναν με μόσχο και με μύρο, του έστρωσαν να κοιμηθεί σε κλίνη από βύσο, κι Αρχάγγελοι με πύρινες ρομφαίες τον φυλάνε μέχρι ναρθή η ώρα του για να τονε ξυπνήσουν..” Αν σήμερα θέλουμε να τιμήσουμε την μνήμη του Αυτοκράτορα όπως του αξίζει, ένα καθήκον ιερό έχουμε απέναντι του, αλλά και απέναντι στο Γένος να επιτελέσουμε. Πρέπει να διατηρήσουμε την Εθνική μας συνείδηση και την ταυτότητα μας, δεν είμαστε ένας τυχαίος Λαός.
Η γη που πατάμε είναι ποτισμένη από τα αίματα ηρώων , την Ελευθερία μας την αποκτήσαμε με “αρετή και τόλμη”, έχουμε ιστορία !
Όμως μην ξεχνάμε, ΑΛΛΟΙΜΟΝΟ ΣΤΟΝ ΛΑΟ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΕΡΝΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ!
πηγη