Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2012

Πλησιάζουν τα νέα Ίμια;

Ασχολήθηκε κανείς στην Αθήνα σοβαρά με τα όσα ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου σε βάρος της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας ανέφερε (κατ' ουσίαν επανέλαβε); Ότι κατ' αυτόν δηλαδή, «υπάρχουν προβλήματα συνδεόμενα με την κυριαρχία ορισμένων νησίδων και βραχονησίδων, και τα προβλήματα αυτά συζητούνται μέσω του διαλόγου μεταξύ των δύο χωρών, η δε Τουρκία επιθυμεί να βρεθεί μόνιμη λύση βάσει της αρχής της ευθυδικίας και λαμβανομένων υπόψη των δικαιωμάτων και των συμφερόντων της χώρας μας».

Ελλάδος πεσούσης δηλαδή, πας ξυλεύεται; Κουραστήκαμε κι εμείς και πολλοί άλλοι, μήνες τώρα, να απεθυνόμαστε στους αρμόδιους (με ή χωρίς εισαγωγικά) και να λέμε πως δεν πρέπει να καταρρεύσει (και) γεωστρατηγικά η πατρίδα. Πως δεν πρέπει να μειωθούν άλλο οι δαπάνες για την εθνική άμυνα, που ήδη βρίσκονται σε απελπιστικά οριακά μέτρα και σταθμά.Ιδού λοιπόν το θέατρο του παραλόγου: Το τουρκικό Kόμμα Eθνικιστικής Δράσης (MHP) να επανέρχεται, για πολλοστή φορά, στην απόπειρα αμφισβήτησης της ελληνικής κυριαρχίας σε νησίδες και νησιά του Αιγαίου. Ο βουλευτής του, Ερκάν Ακτσάι, σε επερώτηση του στην Εθνοσυνέλευση να εγκαλεί την τουρκική κυβέρνηση γιατί αποδέχεται πράξεις κυριαρχίας, όπως τον έλεγχο των ταξιδιωτικών εγγράφων Τούρκων επισκεπτών, που γίνονται από την ελληνική διοίκηση σε νησίδες, όπως το Φαρμακονήσι και το Γαϊδουρονήσι. Ο συγκεκριμένος Τούρκος βουλευτής να ισχυρίζεται ότι οι νησίδες αυτές «είναι τουρκικά εδάφη από την εποχή του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς» (!!!).

Και ο Μεγαλοπρεπής ο Β', κατά κόσμον Αχμέτ Νταβούτογλου, απαντώντας, να μιλάει καθαρά, δίχως περιστροφές, για προβλήματα κυριαρχίας. Υπενθυμίζεται η πάγια τουρκική θέση πως για Φαρμακονήσι και Γαϊδουρονήσι «...δεν υπάρχει κάποιο έγγραφο που να αποδεικνύει ότι το συγκεκριμένο νησί ανήκει στους Έλληνες. Η συνθήκη της Λοζάνης και η Συνθήκη των Παρισίων δεν περιέχουν κανένα άρθρο που να αναφέρεται σ’ αυτά τα δύο νησιά. Αυτά τα δύο νησιά συνεχίζουν, από την εποχή του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς, να είναι δικά μας».

Γιατί έχουμε την αίσθηση -και όχι μόνο- πως μόλις ξεκαθαρίσουν (ενδεχομένως ηρεμήσουν τα πράγματα) σε Συρία και Μέση Ανατολή γενικότερα, οι Τούρκοι «θα ετοιμάσουν κάτι» στην περιοχή Δωδεκανήσου; Γιατί; Και πόσο έτοιμοι είμαστε να αντιμετωπίσουμε τα επόμενα Ίμια;