Τα ποσοστά που συγκεντρώνει ο απόλυτος κυρίαρχος της ρωσικής πολιτικής σκηνής, στη μετά τον Μπόρις Γέλτσιν εποχή, κινούνται οριακά πάνω από το ....
50%. Η εκλογή του φυσικά δεν αμφισβητείται, το «κλείδωμά» της ωστόσο από τον πρώτο κιόλας γύρο, εντάσσεται στην ψυχολογία της πολιτικής επικοινωνίας.
Εφόσον έρθει, θα δείξει ότι παρά τις ρωγμές που έχει υποστεί η δημόσια εικόνα της ηγετικής παρουσίας του Βλαντιμίρ Πούτιν, το imperium του κάθε άλλο παρά αμφισβητείται. Αν δεν έρθει, και η εκλογή μετατεθεί στον δεύτερο γύρο, ο σύγχρονος τσάρος θα κληθεί να επικαιροποιήσει το πολιτικό μήνυμά του μέλλοντος, το οποίο κομίζει. Ενδεχομένως να χρειαστεί να πληκτρολογήσει… refresh και στην πολιτική συμπεριφορά του.
Σε κάθε περίπτωση, η επιστροφή του Βλαντιμίρ Πούτιν στο Κρεμλίνο, αποτελεί το tipping point για τη σύγχρονη ανθρωπότητα όπως τη γνωρίζουμε. Απέναντι σε μια ασθενική Αμερική, και με την Ευρωπαϊκή Ένωση να μην μπορεί να εμπνεύσει ούτε καν… τη γραφειοκρατία των Βρυξελλών, ο ρόλος της Ρωσίας στη διαμόρφωση του κόσμου μετά την κρίση, καθίσταται εκ των πραγμάτων κεντρικός και πρωταγωνιστικός.
Όσοι μάλιστα διάβασαν το προεκλογικό μανιφέστο του Βλαντιμίρ Πούτιν, όπως δημοσιεύτηκε στη ρωσική εφημερίδα «Ιζβέστια», μάλλον δεν έχουν πολλές αμφιβολίες για το πόσο… ενδιαφέρουσα θα ξαναγίνει η διεθνής σκηνή, μετά την επανεκλογή του στην Προεδρία της Ρωσίας.
Το περιέγραψε με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο: Θέλει να ηγηθεί της εξόδου από την κρίση, και όχι να αφεθεί… όπου τον βγάλει το κύμα. Κάτι που φάνηκε και από τη χθεσινή ηχηρή παρέμβαση της Ρωσίας στο διοικητικό συμβούλιο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, δηλαδή στο… εξοχικό της Ουάσινγκτον. Το πάρτι, που ξεκίνησε το 2008, με την κατάρρευση της Lehman Brothers, βαίνει προς το τέλος του.
Πηγή