Αντιθέτως η Ρωσία είχε προαιώνιο πόθο την συντριβή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και την κάθοδο της στο Αιγαίο. Για τρεις αιώνες η Ρωσία επεδίωκε τον στόχο αυτό προσεταιριζόμενη όλους τους Χριστιανικούς λαούς (και κυρίως τους Έλληνες.
Την εξιστορούμενη εποχή Οθωμανική Αυτοκρατορία αντιμετώπιζε μια σειρά σοβαρών προβλημάτων με κυριότερο την οικονομική χρεοκοπία και τις αντίπαλες φατρίες μέσα στην Υψηλή Πύλη. Αυτό την καθιστούσε αδύναμη πολιτικά και στρατιωτικά (ο περίφημος "μεγάλος ασθενής") και έσπρωχνε την Ρωσία του τσάρου Νικολάου Α΄ να αναζητά μια αφορμή για να επέμβει εις βάρος της.
Αυτή δόθηκε στις αρχές του 1850 με το πρόβλημα της ιδιοκτησίας του πανάγιου Τάφου της Βηθλεέμ στα Ιεροσόλυμα και την διένεξη μεταξύ των Ορθοδόξων και των Καθολικών. Η διένεξη αυτή σοβούσε επί δύο αιώνες και πλέον, με τον εκάστοτε Σουλτάνο να εκδίδει διαδοχικά αντιφατικά φιρμάνια για το καθεστώς ιδιοκτησίας. Με αφορμή μια Γαλλική επέμβαση στον Σουλτάνο υπέρ των
Καθολικών, ο Ρώσος απεσταλμένος του Τσάρου στην Κωνσταντινούπολη Μεντσίκωφ επέδωσε τελεσίγραφο στον Σουλτάνο στις
23 Απριλίου 1853 με το οποίο όχι μόνο ζητούσε να αποδοθεί η ιδιοκτησία
του τάφου στους Ορθοδόξους, αλλά ζητούσε ο Σουλτάνος να αναγνωρίσει με
επίσημο φιρμάνι τους Ρώσους ως προστάτες των Ορθοδόξων στην Οθωμανική
Αυτοκρατορία.Οι δύο πρεσβευτές της Γαλλίας και της Αγγλίας ώθησαν τον Σουλτάνο να απορρίψει το τελεσίγραφο υποσχόμενοι αμέριστη υποστήριξη σε περίπτωση ένοπλης αναμέτρησης. Η Ρωσία προσπάθησε να έρθει σε συνεννόηση με την Αγγλία και την Αυστρία πριν ξεκινήσουν οι εχθροπραξίες, αλλά μάταια. Αντιθέτως σχηματίστηκε μια πανίσχυρη συμμαχία εναντίον της στην οποία συμμετείχαν και οι 2 άλλες υπερδυνάμεις της εποχής Αυστρία και Πρωσία. Στις 18 Νοεμβρίου 1853 ξεκίνησαν οι εχθροπραξίες μεταξύ Ρώσων και Τούρκων στον Δούναβη και ο Ρωσικός στόλος κατέστρεψε μοίρα του Τουρκικού στόλου που ναυλοχούσε στο λιμάνι της Σινώπης. Ακολούθησε απόβαση των όψιμων συμμάχων της Οθ. Αυτοκρατορίας στην χερσόνησο της Κριμαίας και έναρξη εχθροπραξιών που περιορίστηκαν πλέον σε Ρωσικό έδαφος.
istorikathemata
Κριμαϊκός πόλεμος (1853-1856): Ο τσάρος της Ρωσίας Νικόλαος Α' το 1853 αξίωσε να γίνει προστάτης όλων των ορθοδόξων υπηκόων της Τουρκίας. Αυτό ο σουλτάνος δεν το δέχτηκε κι έτσι οι Ρώσοι εισέβαλαν στη Μολδαβία και στη συνέχεια βύθισαν τον τουρκικό στόλο. Η Αγγλία κι η Γαλλία, όταν ο τσάρος αρνήθηκε να φύγει από τις παραδουνάβιες περιοχές, κήρυξαν τον πόλεμο εναντίον της Ρωσίας. Οι Αγγλογάλλοι σύμμαχοι συγκεντρώθηκαν στην Καλλίπολη, βάδισαν στη Βάρνα κι άδειασαν την περιοχή, αφήνοντάς τη στη φύλαξη της Αυστρίας. Στο μεταξύ τους θέρισε η χολέρα και τελικά, μετά από σφοδρές μάχες, οι Ρώσοι δεν κατόρθωσαν να καταλάβουν την Κριμαία και τη Σεβαστούπολη, όπου οι σύμμαχοι είχαν ρίξει όλο το βάρος του πολέμου.
Οι δυνάμεις των συμμάχων στον κριμαϊκό πόλεμο ήταν 220 χιλιάδες άντρες και οι απώλειες και των δύο παρατάξεων συνολικά 240 χιλιάδες.
Το συνέδριο των Παρισίων στις 25 Φεβρουαρίου 1856 κατάληξε σε υπογραφή συνθήκης ειρήνης στις 30 Μάρτιου. Η Μαύρη Θάλασσα κηρύχτηκε ουδέτερη κι οι Μεγάλες Δυνάμεις εγγυήθηκαν για την ακεραιότητα της Τουρκίας. Ο πόλεμος που τελείωσε σε βάρος της Ρωσίας, την ανάγκασε να παραχωρήσει στην Τουρκία τη Μολδαβία.
livepedia
Στον Κριμαϊκό πόλεμο φάνηκαν τα αντανακλαστικά και οι προθέσεις της Δύσης.
Δεν θέλουν επουδενί την Κωνσταντινούπολη σε Ορθόδοξους γιατί φοβούνται την αναβίωση της θρυλικής Αυτοκρατορίας.
Στον Κριμαϊκό πόλεμο το όνειρο αναβλήθηκε
για να πραγματοποιηθεί στις μέρες μας.
Η Δύση θα αντιδράσει με τον ίδιο τρόπο
μόνο που αυτή την φορά νικητές θα είμαστε εμείς οι Έλληνες.
Λίγα χρόνια μετά το τέλος του Κριμαϊκού πολέμου οι Ρώσοι εκδικήθηκαν φτάνοντας μέχρι τον Άγιο Στέφανο, προάστιο της Κωνσταντινούπολης...