Η Ουάσιγκτον και το
αμερικανικό Πεντάγωνο προωθούν συστηματικά την ανάπτυξη νέων βάσεων
στην Ανατολική Ευρώπη, τη Μαύρη Θάλασσα, τη Μεσόγειο, αλλά και την
Τουρκία και το Ισραήλ, από όπου συστοιχίες πυραύλων αναχαίτισης θα
μπορούν να παρέχουν προστασία από πιθανή επίθεση προς την Ευρώπη με
βαλλιστικούς πυραύλους.
Η ιδέα αυτή, πέραν του ότι είναι προφανώς αμφιλεγόμενη, αφού το Ιράν δεν έχει πυραυλική τεχνολογία ικανή να φτάσει στην καρδιά της Ευρώπης, εφαρμόζεται και με παράδοξο τρόπο.
Συγκεκριμένα, η εμβέλεια των αμερικανικών αντίμετρων είναι τόσο μικρή, ώστε είτε να μην προλαβαίνει έναν μέσο βαλλιστικό πύραυλο πριν πάει ψηλότερα από το δικό του "απόγειο", το μέγιστο ύψος, είτε να τον ξανασυναντά όταν πλέον είναι σε φάση καθόδου στο στόχο. Δεδομένου ότι οι αμερικανικοί SM-3 δεν έχουν εκρηκτική κεφαλή αλλά καταστρέφουν τον επερχόμενο "αντίπαλο" πύραυλο με πρόσκρουση, ακόμη και αν τον πετύχαιναν, τελικά η κεφαλή θα έπεφτε κάπου κοντά στο στόχο.
Τα κέρδη για τις ΗΠΑ είναι σαφώς πολιτικά, καθώς η προσέγγιση του ΝΑΤΟ με την Ανατολική Ευρώπη φέρνει νέες βάσεις (και κονδύλια για το Πεντάγωνο). Η Ευρώπη ωστόσο φοβάται ήδη ότι στα σύνορά της με τη Ρωσική Κοινοπολιτεία θα ξεκινήσει ένας νέος αγώνας εξοπλισμών.
Ο Ρώσος πρόεδρος Ντμίτρι Μεντβέντεφ πρόσφατα απείλησε ότι η Μόσχα θα φέρει στα σύνορά της τις κινητές μονάδες με βαλλιστικούς πυραύλους μικρού βεληνεκούς, προκειμένου να ακυρώσει πλήρως το στρατηγικό ρόλο των αμερικανικών βάσεων.
Οι Iskander (λέξη - παραφθορά του Αλέξανδρος στις ασιατικές χώρες), έχουν βεληνεκές 500 χλμ. και μπορούν να φέρουν πυρηνικές κεφαλές.
Σε μία τέτοια περίπτωση, βέβαια, το Πεντάγωνο έχει έτοιμη την δική του απάντηση (εάν δεν ήταν αυτός ο σκοπός εξαρχής): αντί των μικρών SM-3, που ουσιαστικά είναι μέτρα αεράμυνας για ναυτικές μονάδες, στις ίδιες βάσεις θα αναπτυχθούν αντίστοιχοι πύραυλοι αναχαίτισης βαλλιστικών πυραύλων, οι GBI - Ground Based Interceptors.
Οι συγκεκριμένοι είναι ήδη "φυτεμένοι" σε όλη την Αλάσκα προστατεύοντας κάποτε από την απειλή επίθεσης από την ασιατική πλευρά της ΕΣΣΔ.
Οπως μπορεί εύκολα να σκεφτεί κανείς, οι Ρώσοι έχουν επίσης έτοιμη απάντηση. Κάτι που σίγουρα δεν καθησυχάζει κανέναν στην Ευρώπη...
Η ιδέα αυτή, πέραν του ότι είναι προφανώς αμφιλεγόμενη, αφού το Ιράν δεν έχει πυραυλική τεχνολογία ικανή να φτάσει στην καρδιά της Ευρώπης, εφαρμόζεται και με παράδοξο τρόπο.
Συγκεκριμένα, η εμβέλεια των αμερικανικών αντίμετρων είναι τόσο μικρή, ώστε είτε να μην προλαβαίνει έναν μέσο βαλλιστικό πύραυλο πριν πάει ψηλότερα από το δικό του "απόγειο", το μέγιστο ύψος, είτε να τον ξανασυναντά όταν πλέον είναι σε φάση καθόδου στο στόχο. Δεδομένου ότι οι αμερικανικοί SM-3 δεν έχουν εκρηκτική κεφαλή αλλά καταστρέφουν τον επερχόμενο "αντίπαλο" πύραυλο με πρόσκρουση, ακόμη και αν τον πετύχαιναν, τελικά η κεφαλή θα έπεφτε κάπου κοντά στο στόχο.
Τα κέρδη για τις ΗΠΑ είναι σαφώς πολιτικά, καθώς η προσέγγιση του ΝΑΤΟ με την Ανατολική Ευρώπη φέρνει νέες βάσεις (και κονδύλια για το Πεντάγωνο). Η Ευρώπη ωστόσο φοβάται ήδη ότι στα σύνορά της με τη Ρωσική Κοινοπολιτεία θα ξεκινήσει ένας νέος αγώνας εξοπλισμών.
Ο Ρώσος πρόεδρος Ντμίτρι Μεντβέντεφ πρόσφατα απείλησε ότι η Μόσχα θα φέρει στα σύνορά της τις κινητές μονάδες με βαλλιστικούς πυραύλους μικρού βεληνεκούς, προκειμένου να ακυρώσει πλήρως το στρατηγικό ρόλο των αμερικανικών βάσεων.
Οι Iskander (λέξη - παραφθορά του Αλέξανδρος στις ασιατικές χώρες), έχουν βεληνεκές 500 χλμ. και μπορούν να φέρουν πυρηνικές κεφαλές.
Σε μία τέτοια περίπτωση, βέβαια, το Πεντάγωνο έχει έτοιμη την δική του απάντηση (εάν δεν ήταν αυτός ο σκοπός εξαρχής): αντί των μικρών SM-3, που ουσιαστικά είναι μέτρα αεράμυνας για ναυτικές μονάδες, στις ίδιες βάσεις θα αναπτυχθούν αντίστοιχοι πύραυλοι αναχαίτισης βαλλιστικών πυραύλων, οι GBI - Ground Based Interceptors.
Οι συγκεκριμένοι είναι ήδη "φυτεμένοι" σε όλη την Αλάσκα προστατεύοντας κάποτε από την απειλή επίθεσης από την ασιατική πλευρά της ΕΣΣΔ.
Οπως μπορεί εύκολα να σκεφτεί κανείς, οι Ρώσοι έχουν επίσης έτοιμη απάντηση. Κάτι που σίγουρα δεν καθησυχάζει κανέναν στην Ευρώπη...