Πανηγυρίζουσα,
λαμπροφόρος και ευφρόσυνος είναι για την γεραρά και ιστορική Ιερά Μονή
της Ελεούσας του Κύκκου, η εορτή του Γενεσίου της Θεοτόκου.Μέσα σ’ αυτό το εορταστικό κλίμα, με ξεχωριστή λαμπρότητα, θρησκευτική μεγαλοπρέπεια και κατάνυξη γιόρτασε η αδελφότης της Μονής, ο κλήρος και ο λαός της νήσου μας την γενέθλιο ημέρα της Κυρίας Θεοτόκου.
Πλήθος προσκυνητών προσήλθαν στο μοναστήρι δημιουργώντας το αδιαχώρητο για να λάβουν την ευλογία της Υπεραγίας Θεοτόκου διά της Θαυματουργής Της Εικόνας που θησαυρίζεται στη Μονή εδώ και αιώνες.
Η χαριτόβλητος Εικόνα της Ελεούσας αποτελεί έργο του Αποστόλου και Ευαγγελιστού Λουκά, ο οποίος τη ζωγράφισε, έχοντας ως πρότυπο την ίδια τη Θεοτόκο.
Στην Αγία Εικόνα η Παναγία εικονίζεται να βαστάζει με το δεξί της χέρι τον Χριστό και χαίρει πανορθόδοξης φήμης και ευλάβιας. Αρκετές εικόνες σε πολλές χώρες, όπως στην Ελλάδα, τη Ρωσία, τη Γεωργία, τη Βουλγαρία, την Αίγυπτο και την Αιθιοπία, είναι αφιερωμένες στην Παναγία του Κύκκου, ένδειξη του μεγάλου σεβασμού που απολαμβάνει ανάμεσα στους ορθόδοξους λαούς.
Ο πιστός λαός μας σέβεται, αγαπά και τιμά ιδιαίτερα την Αγία Εικόνα και απειράριθμα είναι τα δημοτικά τραγούδια, με τα οποία ύμνησε την Κυκκώτισσα Παναγία με πάρα πολλές ιστορικές μαρτυρίες για τα θαύματα της, αλλά και με αναφορές για τις «εξόδους» της με τις λιτανείες της σε ολόκληρη την Κύπρο, όπου η παρουσία Της και μόνον αρκούσε για να τερματιστεί ένα θανατικό, μία επιδημία, ένας λοιμός ή οποιαδήποτε άλλη θεομηνία και ειδικότερα η ανομβρία.
Οι ιστορικές πηγές καταγράφουν συχνές λιτανείες της Ιερής Εικόνος και δεήσεις του λαού με την παράκληση να μεσιτεύσει η «ομβροτόκος» Παναγία, για να ανοίξουν οι ουρανοί. Την ίδια τιμή απολάμβανε και ανάμεσα στους πιστούς πολλών άλλων περιοχών, οι οποίοι παλαιότερα συνδύαζαν το προσκύνημά τους στους Αγίους Τόπους με επίσκεψη στο ξακουστό μοναστήρι.
Στο Καθολικό της Μονής, την παραμονή της εορτής τελέσθηκε ο Μέγας Αρχιερατικός Εσπερινός και ανήμερα της Εορτής η πανηγυρική Θεία Λειτουργία. Τα Ιερά Αναλόγια πλαισίωσε οι χορωδία των Ιεροψαλτών της Ιεράς Μονής, που με τα βυζαντινά μελίσματα τους δημιούργησαν αισθήματα κατάνυξης και πνευματικής ανάτασης.
Των Ιερών ακολουθιών προέστη ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Κύκκου και Τηλλυρίας κ. Νικηφόρος, συμπαραστατούμενος από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ζιμπάμπουε και Αγκόλας κ. Σεραφείμ.
Τον Θείο Λόγο κήρυξε ο άγιος καθηγούμενος της Ιεράς Μονής και Ποιμενάρχης της Μητροπόλεως Κύκκου και Τηλλυρίας κ. Νικηφόρος, ο οποίος αναφέρθηκε στη σπουδαιότητα και τη σημασία της Θεομητορικής Εορτής του Γενεθλίου της Θεοτόκου, ενώ παράλληλα απηυθυνε, στο πλήθος των προσκυνητών που κατέκλυσαν την Μονή, δραματική έκκληση και κάλεσμα σε συστράτευση, ενότητα και ομοψυχία.
Ο Πανιερώτατος στο κήρυγμά του εξέφρασε, για άλλη μια φορά, την αγωνία του για τις δύσκολες και κρίσιμες ώρες τις οποίες διέρχεται η πατρίδα μας και με θέρμη ψυχής παρεκάλεσε την εορτάζουσα το γενέθλιό της, Υπεραγία Θεοτόκο, να «χαρίζει σ’ όλους μας υπομονή και καρτερία, σύνεση και ψυχραιμία και προ παντός ενότητα και ομοψυχία».
«Γιατί η δραματική επιταγή της μοιρασμένης πατρίδας μας την ώρα αυτή είναι να πολεμήσουμε την ασθένεια του διχασμού και προσκολλημένοι στο χρέος της αδελφοσύνης να επαναφέρουμε το ανύσταχτο, ασίγαστο πάθος για αγώνα ανυποχώρητο μέχρι που να κερδίσει η δικαιοσύνη, μέχρι που να καρποφορήσουν οι προσπάθειες για μια λύση στο εθνικό μας πρόβλημα έντιμη, δίκαιη, λειτουργική και βιώσιμη», τόνισε.
Ο Κύκκου Νικηφόρος υπογράμμισε στη συνέχεια ότι «μπροστά στην επιτυχία του αγώνα μας για τη φυσική και εθνική επιβίωσή μας πρέπει να παραμερίζονται οι όποιες αντιθέσεις και δεν πρέπει να αφήνεται πρόσφορο έδαφος για έριδες και εσωτερικές συγκρούσεις, γιατί οι αντίπαλοι μας γνωρίζουν πολύ καλά να εκμεταλλεύονται και να αξιοποιούν προς όφελος τους τις όποιες ρωγμές στο εσωτερικό μας μέτωπο».
«Σήμερα προ παντός, μετά τη φονική τραγωδία της 11ης Ιουλίου επιβάλλεται να διατηρήσουμε την ψυχραιμία και τη νηφαλιότητά μας, να αποφύγουμε την παλαιά κατάρα του ελληνισμού, το διχασμό και να υψώσουμε ένα αδιαπέραστο τείχος αρραγούς ενότητας και ομοψυχίας, για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε με επιτυχία τις επερχόμενες εξελίξεις στο εθνικό μας θέμα, για να μπορέσουμε να ξεπεράσουμε τους όποιους σκοπέλους και υφάλους και τις όποιες συμπληγάδες θα βρεθούν μπροστά μας», ανέφερε.
Τέλος, ο Μητροπολίτης Κύκκου επεσήμανε ότι «στην κρίσιμη αυτή στιγμή, που η Κύπρος απειλείται να καταποθεί από τα καταχθόνια σχέδια σκοτεινών δυνάμεων, δεν είναι η ώρα των αλληλοκατηγοριών και της αναμόχλευσης διχαστικών παθών. Δεν είναι η ώρα της δημιουργίας εντάσεων και κλίματος ψυχροπολεμικού, που θολώνει το νου και σκοτώνει κάθε προσπάθεια για ενότητα και ομοψυχία».
«Τώρα είναι η ώρα της ευθύνης, της περισυλλογής και της περίσκεψης. Τώρα χρειάζεται η σύνεση και η υπευθυνότητα της ηγεσίας, πολιτικής και πνευματικής, και η ψυχραιμία και η νηφαλιότητα του λαού μας», πρόσθεσε.
Επεσήμανε ακολούθως ότι «το έθνος μας, σ’ όλο τον ιστορικό του βίο και τις περιπέτειες, πίστευε ότι η Υπεραγία Θεοτόκος, ως Υπέρμαχος Στρατηγός συμπαρίστατο πάντοτε στις κρίσιμες στιγμές, ως πολύτιμος φρουρός του γένους μας. Το έθνος μας ήλπιζε πάντοτε στο Θεό και στη βοήθεια της Παναγίας. Γιατί «πολλά ισχύει δέηση Μητρός προς ευμένειαν Δεσπότου». Ανάσταση σήμαινε σε κάθε εποχή η ενατένιση του έθνους προς τον Χριστό και την Παναγία. Και πτώση εθνική εσημειώνετο κάθε φορά που απέστρεφε το πρόσωπο από εκείνους».
«Σήμερα, που απειλή μεγάλη κρεμμάται πάνω στην Κύπρο, την Παναγία μας πρέπει θερμά να παρακαλέσουμε να γίνει για μας για άλλη μια φορά, βοήθεια και στήριγμα μας και σκέπη και κραταίωμά μας. Σήμερα που βλέπουμε τη δικαιοσύνη των ανθρώπων ετεροβαρή, με πολλά και διάφορα κίβδηλα μέτρα και σταθμά στο χέρι, να αλληθωρίζει κατά τις επιταγές της στιγμής και να ζυγίζει ανάλογα με τη στρατηγική θέση και τη δύναμη, που κατέχει ο κρινόμενος, στην Παναγία μας πρέπει να προστρέξουμε και γονυκλινείς μπροστά στα άχραντα πόδια της, θερμά να την παρακαλέσουμε να γίνει μεσίτρια προς τον Υιό της και Θεό μας, για να φανεί ίλεω και σβήσει τη φλόγα της φρικτής δοκιμασίας μας».
Ο Πανιερώτατος κατέληξε υπογραμμίζοντας εμφαντικά πως «αν δεν μπορούμε να αντισταθούμε στους ισχυρούς του κόσμου τούτου, μπορούμε να αναλάβουμε ένα άλλο αγώνα, πνευματικό και ιερό, τον αγώνα της προσευχής προς τον δίκαιο και παντοδύναμο Υιό της Παρθένου. «Η βοήθεια ημών εν ονόματι Κυρίου του ποιήσαντος τον ουρανόν και την γην».
Ο αγώνας μας, με την βοήθεια του Θεού, θα δικαιωθεί, γιατί είναι αγώνας για τη διάσωση του πολιτισμού και της αξιοπρέπειας του ανθρώπου. Είναι αγώνας για την αναστήλωση της Ελευθερίας, μέσα στην οποία αντικατοπτρίζεται η εικόνα του Θεού και η οποία είναι αναφέρετο δώρο του Θείου Δημιουργού προς το «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν» Αυτού πλασθέντα άνθρωπο».
romfaia