«Αφουγκράσου, εσύ, μέχρις ότου να διηγηθώ αυτά που πρόκειται να συμβούν στους τελευταίους αιώνες του κόσμου. Θα γίνουν μεγάλες σφαγές, πολλαπλά κακά, η δικαιοσύνη θα παλαβώσει, πολλοί άδικοι νόμοι θα επιβληθούν.
Η ώρα έρχεται όπου δεν θα κάνουν ελεημοσύνες και δεν θα παραμείνει η αλήθεια μέσα τους. Θα λεηλατούν την περιουσία της εκκλησίας, θα χλευάζει ο ένας τον άλλον, (και παρ’ όλα αυτά) θα τους προσλαμβάνουν ως αναγνώστες και γραμματείς…
Θα λοιδωρούν τις πράξεις ταπεινοφροσύνης. Θα έρθουν εποχές σκοτεινής θλίψεως, έλλειψης αγαθών, οι μονάρχες θα είναι εθισμένοι στο ψέμα. Δέν θα τηρείται ούτε δικαιοσύνη, ούτε συμφωνία από κανέναν του γένους του Αδάμ. Θα γίνουν σκληρόκαρδοι και πάμπτωχοι και θα στερούνται της ευσεβείας.
Οι κληρικοί θα καταντήσουν ανατροφείς (παιδιών κ.ά. αδύναμων κοινωνικά), ως αποτέλεσμα της (γενικής) αθλιότητας. Οι εκκλησίες θα γίνουν δέσμιες των περιστασιακά πανίσχυρων ανδρών.
Οι κριτές θα αποφασίζουν άδικα, υπό την προτροπή των ισχυρών, αποτρόπεων βασιλέων. Οι λαϊκοί θα υιοθετήσουν ψευδείς αξίες. Πόσο αξιοθρήνητη θα είναι η κατάστασή τους! Οι επιστήμονες θα έχουν λόγο να μουρμουρίζουν (για την υποβάθμισή τους). Θα έχουν μίζερο φρόνημα. Οι ηλικιωμένοι θα πενθούν με πολλή θλίψη λόγω των θλιβερών χρόνων που θα επικρατήσουν.
Τα κοιμητήρια θα γίνουν κατακόκκινα, ως αποτέλεσμα της οργής που θα ακολουθήσει τους αμαρτωλούς. Πόλεμοι και συγκρούσεις θα εκδηλώνονται στους κόλπους της κάθε οικογένειας. Εξαίρετοι άνθρωποι θα βυθιστούν στην φτώχεια. Οι άνθρωποι θα είναι αφιλόξενοι στους επισκέπτες τους. Σε αυτούς, η φωνή του παρασιτικού (ανθρώπου) θα είναι πιο αποδεκτή από την μελωδία της άρπας που βγαίνει από το δάκτυλο του σοφού.
Ως αποτέλεσμα της γενικής επικράτησης των αμαρτιών, η ταπεινοφροσύνη δεν θα παράγει καρπό. Οι καθηγητές της επιστήμης (με πρώτη την θεολογία) δεν θα ανταμείβονται, η φιλικότητα δεν θα χαρακτηρίζει τον λαό.
Η προκοπή και η φιλοξενία δεν θα υπάρχουν πλέον, αλλά η τσιγκουνιά και η φτώχεια θα τις αντικαταστήσουν. Καθώς θα αλλάζουν οι εποχές θα παράγεται η μισή ποσότης πρασίνου. Οι συνήθεις εκκλησιαστικές εορτές δεν θα τηρούνται.
Όλες οι τάξεις των ανθρώπων θα είναι γέματες από μίσος και εχθρότητα μεταξύ των. Οι άνθρωποι δεν θα συναναστρέφονται φιλικώς στις μεγάλες εποχιακές εορτές. Θα ζουν χωρίς δικαιοσύνη και ορθότητα από την νεότητα μέχρι τα γηρατειά.
Οι κληρικοί θα παρασύρονται στην πλάνη από τις παρερμηνείες των αναγνώσεών τους. Τα λείψανα των αγίων θα θεωρούνται να μην έχουν καμμία δύναμη. Κάθε γένος των ανθρώπων θα γίνει πονηρό! Οι νέες δεν θα ντρέπονται, οι ηλικιωμένοι θα γίνουν οξύθυμοι. Ακόμη και οι αγελάδες θα παράγουν σπανίως γάλα σε σχέση με παλαιότερα.
Οι άρχοντες θα γίνουν δολοφόνοι. Θα μειωθεί το ρωμαλέο φρόνημα των νέων. Θα απεχθάνονται τους ασπρομάλληδες. Δέν θα υπάρχει κανόνας βάσει του οποίου να ελέγχεται η ηθική, και οι γάμοι θα τελούνται χωρίς μάρτυρες.
Οι τελευταίοι αιώνες του κόσμου θα είναι ταραγμένοι. Η διάθεση των ανθρώπων γενικώς, το επισημαίνω, από τον καιρό που θα εγκαταλείψουν τη συνήθεια της φιλοξενίας – με προοπτική να τιμώνται οι ίδιοι, θα γελοιοποιούν ο ένας τον άλλον.
Οι ευκατάστατοι θα εκπέσουν από τα πολλά τα ψεύδη τους. Η αγάπη των αγαθών θα κατακυριεύσει όλους τους γαστρίμαργους, και όταν χορτάσουν η αλαζονεία τους θα είναι χωρίς όρια.
Μεταξύ κόρης και μητέρας θα υπάρχουν θυμός και σαρκασμός συνεχώς. Οι γείτονες θα γίνουν προδοτικοί, ψυχροί και διπρόσωποι μεταξύ τους.
Οι γαιοκτήμονες θα δυσφορούν πολύ για τις ελάχιστες δωρεές τους, και οι κατά σάρκα συγγενείς θα φέρονται ψυχρά μεταξύ τους.
Οι εκκλησιαστικές περιουσίες θα περάσουν στά χέρια των λαϊκών. Αυτή είναι περιγραφή των ανθρώπων που θα ζούν στους ερχόμενους αιώνες.
Κάθε επόμενη γενιά ανθρώπων θα είναι πιο άδικη και αμαρτωλή απο την προηγούμενη.
Τα δένδρα δέν θα φέρνουν την συνηθισμένη ποσότητα καρπού, η αλιεία δεν θα αποδίδει και η γη θα παύσει να παρέχει την συνηθισμένη της αφθονία.
Άσχημο κλίμα και λιμός θα έρθουν και τα ψάρια θα εγκαταλείψουν τα ποτάμια. Οι άνθρωποι θα καταπιέζονται απο την στέρηση τροφίμων, θα επιθυμούν τον θάνατο.
Φοβερές καταιγίδες και ανεμοθύελλες θα τους θλίβουν. Μετά, αναρίθμητες αρρώστιες θα επικρατούν. Οι προστατευτικές κατασκευές θα κτίζονται πιο στενάχωρες σε αυτές τις εποχές των μεγάλων κινδύνων. Τότε, θα συμβεί ένα μεγάλο γεγονός. ∆εν μπορώ να το παραβλέψω: Η ορθότητα θα είναι το πρόσχημά του, και εάν δεν είσθε πραγματικά άγιοι, ένα ακόμη πιο θλιβερό γεγονός θα μπορούσε να συμβεί...