Ολόκληρη η δήλωση της εκπροσώπου Τύπου του Υπουργείου Εξωτερικών της Ρωσίας:
Μαρία Ζαχάροβα: Αναφέραμε πολλές ιστορικές ημερομηνίες σήμερα. Υπάρχει ακόμα μια. Ο Robert F. Kennedy δολοφονήθηκε το βράδυ της 5ης Ιουνίου 1968. Ήταν γερουσιαστής. Φέτος συμπληρώνονται 55 χρόνια από τη δολοφονία του. Πριν από αυτό, όπως γνωρίζετε, δολοφονήθηκε ο αδερφός του, ο πρόεδρος των ΗΠΑ John F. Kennedy. Την ίδια χρονιά, το 1968, δολοφονήθηκε και ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Ήταν κάτι περισσότερο από δημόσιο πρόσωπο των ΗΠΑ, ήταν μαχητής για τα πολιτικά δικαιώματα με την πραγματική έννοια και είναι γνωστός σε όλο τον κόσμο. Έδωσε πολλά στον κόσμο. Ανέφερα μόνο τρεις πολιτικές δολοφονίες. Όλα αυτά διαπράχθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες και στόχευαν κορυφαία στελέχη, εκπροσώπους των νομοθετικών και εκτελεστικών αρχών και της κοινωνίας των πολιτών. Τρεις μόνο.
Έχετε δίκιο. Πράγματι, η Ουάσιγκτον συνηθίζει να κάνει διαλέξεις σε όλους για τη δημοκρατία, τις φιλελεύθερες αξίες και την ελευθερία. Προτιμούν να μην θυμούνται το γεγονός ότι από τους 46 προέδρους των ΗΠΑ, οι τέσσερις δολοφονήθηκαν –και όχι από μυθικούς «χάκερ» που κανείς δεν έχει δει ποτέ, αλλά όλοι μιλούν για τους ίδιους– αλλά από τους δικούς τους δολοφόνους. Τουλάχιστον, δεν έχει αποδειχθεί το αντίθετο.
Δύο ακόμη πρόεδροι ήταν στόχοι απόπειρας δολοφονίας. Η οικογένεια Κένεντι μιλά από μόνη της ως προς αυτό: μόλις τέσσερα χρόνια μετά τη δολοφονία του 35ου Προέδρου, Τζον Φ. Κένεντι, στις 22 Νοεμβρίου 1963, ο αδερφός του Ρόμπερτ Κένεντι πυροβολήθηκε στο ξενοδοχείο Ambassador στο Λος Άντζελες τη νύχτα. της 5ης Ιουνίου 1968, πριν από 55 χρόνια. Υπενθυμίζεται ότι θεωρήθηκε ο πρωτοπόρος της προεδρικής κούρσας εκείνης της χρονιάς. Δεν είμαι σίγουρος ότι πρέπει να παράσχω περισσότερα στοιχεία για να κάνουν τα πράγματα να φαίνονται ακόμη χειρότερα. Δεν νομίζω ότι πρέπει. Αλλά και μόνο το γεγονός ότι ήταν εκπρόσωπος του αμερικανικού νομοθέτη και κάποιος από μια οικογένεια που είχε χάσει έναν πρόεδρο των ΗΠΑ, επίσης έναν Κένεντι, αρκεί για να καταλάβει κανείς τι ηθικολογεί ο Αμερικανός για τα ανθρώπινα δικαιώματα (όπως λένε), τις ελευθερίες ή την προστασία. των «φιλελεύθερων αξιών» είναι το θέμα.
Ως Γενικός Εισαγγελέας των ΗΠΑ, ο Robert F. Kennedy εξαπέλυσε έναν πόλεμο κατά της μαφίας και, στο αποκορύφωμα της κουβανικής κρίσης πυραύλων τον Οκτώβριο του 1962, έκανε ό,τι μπορούσε για να τον ξεπεράσει. Σκοτώθηκε στο απόγειο της πολιτικής του καριέρας.
Όπως και σε άλλες περιπτώσεις, ιδίως με τους «πυροβολισμούς στο Ντάλας» τον Νοέμβριο του 1963, υπάρχουν ακόμη πολλά «κενά σημεία» (όπως το αποκαλούν) στην υπόθεση της δολοφονίας του Robert F. Kennedy. Στην πραγματικότητα, αυτό που έχουμε εδώ δεν είναι παρά ερωτήσεις. Δεν θα αναλύσω κάθε θεωρία τώρα. Πολλές επιστημονικές εργασίες έχουν αφιερωθεί σε αυτό το θέμα. Μπορώ να πω μόνο ένα πράγμα: η πολιτική των ΗΠΑ είναι γεμάτη από ανάρμοστα γεγονότα που σκόπιμα αποσιωπούν οι αρχές των ΗΠΑ. Η ίδια η Ουάσιγκτον απέχει πολύ από τα πρότυπα της δημοκρατίας που συνεχίζει να διακηρύσσει δημόσια. Η έντονη και υποκριτική ρητορική που εκπέμπει σε όλο τον κόσμο είναι ένα κάλυμμα για τις νεοαποικιακές φιλοδοξίες της και την επιδίωξη γεωπολιτικών συμφερόντων και την παροδική παγκόσμια επιρροή της.
Προτείνω ανεπιφύλακτα στον Υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Άντονι Μπλίνκεν, να συγκεντρώσει λίγο θάρρος και να δημοσιεύσει το υλικό σχετικά με τις πολιτικές δολοφονίες των προέδρων των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, ιδιαίτερα του John F. Kennedy, και να πει, πάνω απ’ όλα στους δικούς του, την αλήθεια για το τι συνέβη στο Ντάλας και το Σικάγο στο Εθνικό Συνέδριο των Δημοκρατικών μετά τη δολοφονία του Ρόμπερτ Κένεντι.
Μόλις βάλουν αυτές τις πολιτικές δολοφονίες στο φως με γεγονότα και δικαστικές αποφάσεις στα χέρια τους, μπορούν να αρχίσουν να τακτοποιούν τα πράγματα σε άλλες χώρες. Ωστόσο, για όσο διάστημα αυτά τα τρομακτικά εγκλήματα παραμένουν ανεξιχνίαστα και οι δολοφόνοι δεν έχουν βρεθεί και καταδικαστεί, εγώ, αν ήμουν στη θέση των Αμερικανών ηγετών, θα κρατούσα το στόμα μου κλειστό σε σχέση με άλλες χώρες και θα σταματούσα να δίνω διαλέξεις σε άλλους για το πώς να τρέχουν τη ζωή τους.
Πρώτα λύστε τις υποθέσεις δολοφονίας Κένεντι και μετά ίσως –ή ίσως όχι– οι άνθρωποι αρχίσουν να ακούν τι έχετε να πείτε, ως αυθεντίες υψηλού κύρους.