Η Κύπρος είναι ο Κίμων, ο Θεόφιλος Γεωργιάδης, ο Ισαάκ και ο Σολωμού,
είναι η πολιτική του «πηγαίνετε για ύπνο κύριοι, άσκηση είναι και όχι εισβολή» και «η Κύπρος είναι μακριά»,
Είναι οι γυναίκες, οι νέοι, οι μαθητές, οι μοτοσικλετιστές και οι φοιτητές, ο Χανδρινός και το πλήρωμα του αρματαγωγού «Λέσβος»
Είναι αυτοί που «επέστρεψαν» στις πατρίδες τους λίγα μόνο οστά, οι έντιμοι αξιωματικοί και στρατιώτες, οι καταδρομείς και οι αεροπόροι που καταρρίφθηκαν από «φίλια πυρά».
Είναι ο Τύμβος της Μακεδονίτισσας, ο Μιχαηλίδης και ο Λιπέρτης, οι απαγχονισμένοι του 1821, ο Μάτσης του «ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιούμεθα», ο Αυξεντίου και ο Παλληκαρίδης οι απαγχονισθέντες και τα φυλακισμένα μνήματα, ο Παπάσταυρος Παπαγαθαγγέλου, το Παγκύπριο Γυμνάσιο, οι γονείς των ηρώων του 1955, η Σαλαμίνα και ο Τεύκρος.
Είναι η Χαρίτα Μάντολες και η Ελένη Φωκά, ο Μόντης, ο Μηχανικός, ο Κατούντας και ο Κατσάνης, είναι οι αγνοούμενοι, οι μάνες και οι συγγενείς τους, οι πρόσφυγες, οι ήρωες των προδομένων Θερμοπυλών του 1974.
Είναι η Κύπρος που επιμένει για «την Ελλάδα θέλωμεν και ας τρώγωμεν πέτρες».
Κύπρος Ελεύθερη, Ελληνική!
http://malkidis.blogspot.com