Πολλά ήταν τα θαύματα της Οσίας Ξένιας της δια Χριστόν σαλής, κατά την διάρκεια του επιγείου βίου της,πολλά είναι τα θαύματα και μετά την κοίμησή της.
Γεμάτος συγκίνηση ο σκηνοθέτης Ιγκόρ Μαϊάκωφ μου διηγήθηκε ένα θαύμα που είχε ζήσει ένας φίλος του, ο Βίκτωρας,που είχε συμμετάσχει ως στρατιώτης του ρωσικού στρατού στον πόλεμο στην Τσετσενία και στον Β.Καύκασο. Ολόκληρη η οικογένειά του και οι φίλοι του προσευχόνταν στον Θεό να επιστρέψει στο σπίτι του υγειής.
Η μητέρα του ανησυχούσε τόσο πολύ είχε γίνει σαν μία σκιά. Πήγαινε καθημερινά στον τάφο της Οσίας Ξένιας για να ζητήσει την μεσιτεία της προς τον Θεό. Από μακριά,ο Βίκτωρας αισθανόνταν την ψυχική κατάσταση της μητέρας του και ανησυχούσε για την υγεία της.
Είχε περάσει ένας χρόνος που βρισκόνταν στο μέτωπο όταν, μία μέρα,ο Βίκτωρας είχε μία απρόσμενη επίσκεψη.
Η μητέρα του είχε έλθει στο Γκρόζνυ, χιλιάδες μέτρα μακριά από το στίτι τους. Ο νεαρός στρατιώτης είχε πάρει έγκριση να μείνει εκείνη την ημέρα στο στρατόπεδο, μαζί με την μητέρα του.. Είχαν περάσει την μέρα τους στο διπλανό δασάκι ενθυμούμενοι τα παλιά και προσπαθώντας να ενθαρρύνουν ο ένας τον άλλον. Δύσκολα αποχωρίστηκαν ο ένας τον άλλον προς το βραδάκι.
Όταν επέστρεψε ο Βίκτωρ στην μονάδα του έντρομος πληροφορήθηκε ότι το απόσπασμά του είχε σταλεί εκείνη την ημέρα σε μία αποστολή αναγνώρισης και όλοι οι συστρατιώτες του ήταν νεκροί! Συγκλονίστηκε για τους νεκρούς συστρατιώτες, ευχαρίστησε όμως και τον Θεό που είχε στείλει την μητέρα του. Χάρη σε αυτήν είχε επιζήσει!
Ο καιρός πέρασε και ο Βίκτωρας γύρισε στην Αγία Πετρούπολη σώος και αβλαβής. Όταν γύρισε θύμισε στην μητέρα εκείνο φρικτό επεισόδιο από το οποίο είχε γλυτώσει με θαυμαστό τρόπο.
Η μητέρα του τον κοίταξε τρομαγμένη, νομίζοντας ότι έχασε τα λογικά του. Του είπε ότι ποτέ δεν είχε πάει στην Τσετσενία, πόσο μάλλον να τον επισκεφτεί στο στρατόπεδο. Και οι δύο είχαν μείνει κατάπληκτοι.
Έπειτα από μερικές μέρες-σαν μία αποκάλυψη-η μητέρα του συνειδητοποίησε ότι ότι μόνο η Οσία Ξένια θα μπορούσε να κάνει ένα παρόμοιο θαύμα. Με το αμέτρητο έλεος και την ευσπλαχνία της, είχε πάρει την μορφή μίας μητέρας, για να σώσει τον γιό της.
Απόδοση στα ελληνικά π.Γεώργιος Κονισπολιάτης