Αριστεύουμε σε… θλιβερές πρωτιές
«Και λευτερωθήκαμεν από τους Τούρκους και σκλαβωθήκαμεν εις ανθρώπους κακορίζικους, όπου ήταν η ακαθαρσία της Ευρώπης».
Μακρυγιάννης
Στα «Σημειώματα» που μας κληροδότησε ο Διονύσιος Σολωμός για την «Γυναίκα της Ζάκυθος» περιέχεται και μια έξοχη και παραστατική αποστροφή του για την εικόνα και την πορεία του έθνους. Γράφει: «Πώς πάει το έθνος...πώς πάνε οι δουλειές; Είδες να μαδούν κότα και ο αέρας να συνεπαίρνει τα πούπουλα; Έτσι πάει το έθνος». (Άπαντα, τομ.2, σελ. 40, εκδ. «ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ»).
Αν ανοίξεις συζήτηση με έναν συμπολίτη για το κράτος, το έχω παρατηρήσει, πριν από οποιαδήποτε σκέψη του, προτάσσει ένα επίρρημα. Ποιο; Το «δυστυχώς». Δυστυχώς στην παιδεία, δυστυχώς στην οικονομία, στην υγεία, στην πολεοδομία… Κράτος δυστυχίας, κράτος «σκαντζόχοιρος», όπου και να το ακουμπήσεις πληγώνεσαι και πονάς, μαδημένο, με τα πούπουλά του να πετούν «επί πτερύγων ανέμων».
Ψάχνοντας μια πληροφορία στο διαδίκτυο, έγραψα την φράση «θλιβερή πρωτιά της Ελλάδας». Έμεινα έκπληκτος. Είμαστε πρώτοι πανευρωπαϊκώς –και σε κάποιες παγκοσμίως- σε «θλιβερές πρωτιές». Αριστεύουμε σε αθλιότητες. (Θυμήθηκα το αρχαίον, «εν αμίλλαις πονηραίς αθλιώτερος ο νικήσας», ο πρωτεύσας).
Παραθέτω τον θλιβερό κατάλογο ορισμένων εξευτελιστικών πρωτιών.
1. Στην τιμή του ρεύματος
2. Στην τιμή των καυσίμων. Εδώ 2,7 ευρώ, στην Βουλγαρία 1,8.
3. Στα θανατηφόρα δυστυχήματα
4. Στην φτώχεια
5. Στο κόστος στέγασης
6. Στα προϊόντα μαϊμού
7. Στην ανεργία, ιδίως των νέων 31% περίπου
8. Στην μετανάστευση των νέων, κανονική λεηλασία εγκεφάλων
9. Στις κλοπές αυτοκινήτων, αλλά νομίζω κινητών και ακινήτων.
10. Στην κλοπή ΦΠΑ, στην παραοικονομία. Το κράτος φοροφαγάς, ο πολίτης φοροφυγάς.
11. Σε θανάτους από ουσίες και ναρκωτικά
12. Σε πνιγμούς, λόγω έλλειψης ναυαγοσωστών
13. Στις πυρκαγιές και στην καμένη γη
14. Στην παιδική παχυσαρκία
15. Σε ποσοστό οικογενειών που δεν μπορούν να πάνε διακοπές, σε μια χώρα που η θάλασσα είναι «μια ντουφεκιά δρόμος» από το τόπο κατοικίας μας.
16. Σε θανάτους λόγω κορονοϊού, λόγω ανυπαρξίας πρωτοβάθμιας φροντίδας.
17. Στην παρουσία ξένων ποδοσφαιριστών. Ίσως ακούγεται κωμικό, αλλά είναι δείγμα παρακμής και αυτό, που συνδέεται με το κάτωθι τρομακτικό.
18. Στην υπογεννητικότητα, τεράστιο θέμα, εθνικής επιβίωσης.
Αν υποβάλλουμε σε χημική ανάλυση, για να χρησιμοποιήσω μια μεταφορική φράση, τις θλιβερές πρωτιές, θα δούμε ότι συνίστανται από αίμα Ελλήνων που δεν άντεξαν την οικονομική εξαθλίωση, από τα δάκρυα των ανέργων και γερόντων γονέων που βλέπουν τα βλαστάρια τους να εκπατρίζονται, από στεναγμούς και θρήνους οικογενειών που τους κατάντησε, το κράτος της κλεπτοκρατίας, σε ζήτουλες.
Υπάρχει όμως και μια ακόμη θλιβερή πρωτιά των Ελλήνων. Το να ψηφίζουμε τους πιο θλιβερούς, ανίκανους, προσκυνημένους και τυχάρπαστους πολιτικούς στον κόσμο. Διαπρέπουμε σ’ αυτήν και ιδού οι προκοπές μας. Ποιος φταίει;
«Την τύχη του κάθε λαός
την κάνει μοναχός του
και όσα του φταίει η κούτρα του
δεν του τα κάνει ο εχθρός του»
Δεν πέρασαν πολλές δεκαετίες που είχαμε λαμπρές πρωτιές.
Ήμασταν ο πιο πιστός λαός του κόσμου. Τα Ελληνόπουλα δεν είχαν κρεμασμένα στα αυτιά τους ακουστικά να ακούνε μουσικές αναθυμιάσεις, αλλά φορούσαν σταυρό, το ανίκητο φυλακτήριο.
Αριστεύαμε στην φιλοπατρία. Η γενιά του ’40, πάνω στις αετοράχες και τις ουρανοφωλιές της Πίνδου μάτωνε για την αξιοπρέπεια του ελεύθερου κόσμου. Τώρα παλιόψαθα των εθνών. Και όλα τα γύρω θεριά, ιδίως μετά την προδοσία της Μακεδονίας, μυρίστηκαν το ψοφοδεές ημών. Τα πούπουλα από την μαδημένη όρνιθα πέρασαν τα σύνορα. Τα τουρκομεμέτια θα ορμήξουν, αυτό φαίνεται, το λένε συνεχώς, η θανάσιμη απειλή δεν κρύβεται πια. Οι Αλβανοί, οι Τουρκαλβανοί, ύαινες μια ζωή, ξιφουλκούν και ονειροφαντάζονται Τσαμουριές. Οι Σκοπιανοί απατεώνες χαχανίζουν χαιρέκακα και προσκυνούν σκωληκοειδώς τον Ερντογάν. Είναι βέβαιο-αν δεν «γυρίσει ο ήλιος»- ότι και οι Βούλγαροι θα ξεδιπλώσουν τους χάρτες του Αγίου Στεφάνου. Δηλαδή: Όλοι οι γείτονες χαράσσουν χάρτες με Μεγάλη Αλβανία, Μεγάλη «Μακεδονία», Μεγάλη Βουλγαρία και Μεγάλη Τουρκία. Και εμείς; Μικρά και έντιμος Ελλάς, της αψόγου στάσεως, Τι φταίει; Η κομματοκρατία. «Τρώγονται σαν τα σκυλιά ποια φατρία θα περισκύση», ως θα έλεγε ο Μακρυγιάννης. Είναι το σάβανο της πατρίδας. Αν δεν αποτινάξουμε τον ζυγό της κομματοκρατίας, δεν πρόκειται ποτέ να αναστηθεί το Γένος.
Ήμασταν πρώτοι στ’ άρματα, αλλά και στα γράμματα. Αλλιώς, με άλλα οράματα για την παιδεία, ξεκίνησε το ελληνικό κράτος.
Ο μόνος που είχε συλλάβει εναργέστατα την ιδέα ότι για να ανορθωθεί ο λαός χρειάζεται σωστή Παιδεία «της ροδοχρόου ταύτης ελπίδος του Έθνους», όπως ο ίδιος την αποκαλεί σε μια επιστολή του, ήταν ο Ιωάννης Καποδίστριας
Τι σχολείο όμως ονειρευόταν για τον λαό; «Τα σχολεία δεν είναι απλώς τόποι προσκτήσεως γνώσεων, αλλά κυρίως φροντιστήρια ηθικής, χριστιανικής και εθνικής αγωγής», θα γράψει. Σήμερα και οι τρεις αυτές λέξεις που συνοδεύουν την αγωγή, είναι προγραμμένες, γι’ αυτό περισσεύουν η ανηθικότητα, η αθεΐα και η αφιλοπατρία, θλιβερές πρωτιές και σ’ αυτά. Γι’ αυτό και «νόμιμα» αλλά χωρίς ίχνος ηθικής, κάποιοι, με ήθος κλεφτοκατσικάδικο, βρίσκονται με διαμερίσματα, που χωρούν ολόκληρες κωμοπόλεις, στην ιδιοκτησία τους.
‘Οσο μας κυβερνά η φαυλοκρατία της σήμερον θα αυξάνονται και θα αριστεύουμε σε θλιβερές πρωτιές. «Ώρα ήδη ημάς εξ ύπνου εγερθήναι».
Ο στόχος, όσοι Έλληνες απομείναμε στο αλίκτυπο αυτό γαλάζιο ακρωτήρι της Μεσογείου, να είναι ένας: Στις επόμενες εκλογές να ψηφίσουμε και να φύγουμε από τις κάλπες χωρίς να έχουμε το πικρό συναίσθημα ότι γινόμαστε συνένοχοι στην καταστροφή της πατρίδας ότι διαπράττουμε, με θεολογικούς όρους, αμαρτία.
Δημήτρης Νατσιός
δάσκαλος-Κιλκίς