τοῦ Δημ. Κ. Ἀναγνώστου, Θεολόγου
Ἀκοῦμε ὅτι προωθοῦνται καί ἐνεργοῦνται δύο τινά, τά ὁποῖα ἐφ’ ὅσον ἐπαληθευτοῦν, ἄν καί ἐν μέρει αὐτό ἔχει γίνει, τότε ἄς ξεχάσουμε τή Δημοκρατία, τήν Ἐλευθερία, ἀλλά καί τήν Ὀρθοδοξία σ’ αὐτόν τόν ταλαίπωρο τόπο. Καί, βεβαίως, νά ἑτοιμαζόμαστε γιά τίς συνέπειες αὐτοῦ τοῦ ἐκτροχιασμοῦ καί τῆς ἄνευ προηγούμενου ἀποστασίας.
Πρῶτον. Προωθεῖται ὁ ὑποχρεωτικός ἐμβολιασμός εἴτε εὐθέως, εἴτε διά ἐξαναγκασμοῦ, δηλαδή διά τῆς στερήσεως σέ ὅσους δέν θά ἐμβολιαστοῦν τῆς πρόσβασης σέ μία σειρά κοινωνικῶν ἀγαθῶν, δυνατοτήτων καί ἐξυπηρετήσεων. [Σημείωση: Στή μαρτυρική μεγαλόνησο Κύπρο οἱ ἐκεῖ θλιβεροί κυβερνῶντες πρότειναν νά ἔχουν δυνατότητα ἐκκλησιασμοῦ μόνον ἐμβολιασμένα ἄτομα!] Ὅμως, κάτι τέτοιο εἶναι πρωτίστως ἀντιεπιστημονικό καί ἀντισυνταγματικό. Ἀκόμη καί στήν περίπτωση πού οἱ συγκεκριμένοι ἐμβολιασμοί ἀποδεικνύονταν ἀσφαλεῖς, χωρίς σοβαρές παρενέργειες καί ἀπαραίτητοι γιά τήν προστασία της ὑγείας τῶν πολιτῶν, ἡ καταναγκαστική ἐπιβολή τους, καθιστᾶ τούς μέν ἰατρούς πού τό ἐπιχειροῦν ἐπιόρκους, τούς δέ ἐμπλεκομένους ἐκπροσώπους τοῦ Κράτους παρανόμους!
Δεύτερον. Διενεργοῦνται δικαστικές διώξεις ὑπό τῶν Δικαστικῶν Ἀρχῶν, τῆ συνδρομῆ καί παροτρύνσει Ἑλλαδιτῶν Μητροπολιτῶν (Ποιμένες φθορεῖς ἀποκαλοῦνται οἱ τοιοῦτοι ἀπό τόν Ὁμολογητή Ἅγιο Θεόδωρο Στουδίτη), ἐναντίον ὅσων Κληρικῶν ἐτέλεσαν τήν Ἀνάσταση καί τήν Πασχαλινή Θεία Λειτουργία κατά τήν καθιερωμένη ἐδῶ καί αἰῶνες ὥρα καί δέν ὑπάκουσαν στή συμπεφωνημένη μεταξύ Κράτους καί διοικήσεως τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος πρωτοφανή ἀλλαγή (ἀλλοίωση) τοῦ ἑορτασμοῦ τῆς Ἀναστάσεως.
Κάτι τέτοιο (δηλαδή, τό φαινόμενο τῶν διώξεων) εἶναι ἐπίσης ἀντισυνταγματικό, διότι τό Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος κατοχυρώνει τόν σεβασμό καί τήν ἰσχύ τῶν Ἱερῶν Κανόνων (σύμφωνα μέ τό πνεῦμα καί γράμμα τῶν ὁποίων εἶναι ἐπιεικῶς ἀπαράδεκτα, ὡς βλάσφημα καί ἀσεβέστατα, ὅσα ἔγιναν ὅσον ἀφορᾶ στόν ἑορτασμό τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ καί, γενικότερον, ἡ ἀνίερη ἐπέμβαση στήν Παράδοση καί τήν Τάξη τῆς Ἐκκλησίας). Διότι, βάσει αὐτῶν, τῶν Θείων καί Ἱερῶν Κανόνων, διοικεῖται ἡ Ἐκκλησία καί αὐτοί (πρέπει νά) ἀποτελοῦν τό χαρακτηριστικό καί ἀπαραίτητο γνώρισμά Της. Ἐπιπλέον, συνιστᾶ de facto διωγμό τῆς Ὀρθοδοξίας ἡ ἀνίερη δίωξη ὅσων τηροῦν καί ἀκολουθοῦν τήν Παράδοσή Της.
Πάντως εἶναι ἐντυπωσιακό ὅτι ἀντιμετωπίζεται ὡς κάτι ἀποδεκτό (καί) ἀπό Χριστιανούς (Σημείωση: ἀρκεῖ νά περιηγηθεῖ κανείς στά μέσα κοινωνικῆς δικτυώσεως, ἀλλά καί σέ γνωστά “ἐκκλησιαστικά” ἱστολόγια) ἡ δίωξη Κληρικῶν καί πιστῶν γιά τόν παραδοσιακό καί κανονικό ἑορτασμό τῆς Ἀναστάσεως ὅπως ἔχει καθιερωθεῖ ἀπό αἰῶνες στήν Ἐκκλησία! Ὅσο γιά τήν προσχηματική διασύνδεση εἰδικά αὐτοῦ μέ τόν κορωνοϊό, εἶναι ἐντυπωσιακό ἐπίσης πόσοι τό ἀνέχονται στή λογική τους, ἀποδεικνυόμενοι ἔτσι ἀνοηταίνοντες!
Τί, ὅμως, σημαίνουν ὅλα αὐτά;
Σημαίνουν ὅτι μέχρι τώρα προστατευόταν, ἐλέῳ δικαιωματισμοῦ, τό “δικαίωμα” στήν ἀσέβεια, ἐνῶ τώρα διώκεται ἡ ἐπιλογή νά μείνει κάποιος ἐλεύθερος καί εὐσεβής, δηλαδή ὀρθόδοξος πιστός!
Ὅσοι πιστεύουν ὅτι λειτουργεῖ ὁ “πνευματικός νόμος”, ἄς ἀναμένουν τίς βαρύτατες συνέπειες.
Ὅσοι ἀποδέχονται, δικαιολογοῦν, συνηγοροῦν καί ἀνέχονται ὅλα αὐτά, μόλις πού χρειάζεται νά ἀναφέρουμε ὅτι οὔτε Ἕλληνες, οὔτε Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, οὔτε ἐλεύθεροι καί συνετοί ἄνθρωποι μποροῦν νά ὀνομάζονται καί νά θεωροῦνται.
orthodoxostypos