Δεν υπήρχε απολύτως κανένας λόγος για να είναι εντελώς κλειστή η εστίαση, ούτε βέβαια και το λιανεμπόριο για τόσο μεγάλο διάστημα, ούτε προσέφερε κάτι όλο αυτό στην μείωση των κρουσμάτων. Εδώ και 2 μέρες άνοιξαν πάνω από 40.000 μαγαζιά (περίπου το 50% του συνόλου) και ο κόσμος έσπευσε να θυμηθεί πως ήταν η κανονική ζωή του.
Βέβαια, όσο η κυβέρνηση επιμένει να κρατά σε εφαρμογή το απαράδεκτο μέτρο των SMS για να ελέγχει ασφυκτικά την ιδιωτική ζωή των πολιτών, θα ήταν αστείο να μιλάμε έστω και για ίχνος κανονικότητας. Η απαγόρευση κυκλοφορίας είναι ακόμα εδώ, οι αιτιολογήσεις μετακινήσεων είναι ακόμα εδώ, η σχολική χρονιά και φέτος οδεύει προς την καταστροφή, δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεις που δεν θα ανοίξουν ποτέ και εκτίναξη της ανεργίας που θα εκδηλωθεί σε μορφή χιονοστιβάδας.
Ένα σχόλιο που ακούστηκε πάρα πολύ στα πηγαδάκια του απλού κόσμου αυτές τις μέρες είναι πως τους έκανε εντύπωση το ότι είδαν ανοιχτά μαγαζιά εστίασης με κόσμο να κάθεται σε τραπέζια. Σαν να ήταν κάποιο πρωτοφανές θέαμα! Τα παρατεταμένα lockdown και όλο αυτό το κλίμα τρομοκρατίας, μας αλλοίωσαν τόσο πολύ την ψυχοσύνθεση που ο κόσμος έχει αρχίσει να εντυπωσιάζεται από κάθε κοινωνική συναναστροφή, κάθε εκδήλωση, κάθε ύπαρξη παρεών που απλά συμπεριφέρονται ως κοινωνικά όντα και χαίρονται την ζωή.
Η δε απαγόρευση της μουσικής στον χώρο της εστίασης, δεν θα μπορούσε παρά να είναι ακόμη μια απόφαση ανέκδοτο από πλευράς κυβέρνησης. Πραγματικά πασχίζει ένας μέσος πολίτης να βρει κάποια σοβαρή λογική πίσω από αυτό το μέτρο και αδυνατεί. Φέρνει στο μυαλό κάτι άλλες αλήστου μνήμης αποφάσεις, όπως η απαγόρευση του ψαρέματος και του ψαροντούφεκου, το όριο των 2 χιλιομέτρων από το σπίτι και άλλα τέτοια πάνσοφα μέτρα…
Δίνουν που δίνουν μάχη οι επιχειρήσεις για να κρατηθούν όρθιες μετά από μήνες λουκέτου, έχουν να αντιμετωπίσουν και από πάνω τις κωμικοτραγικές αποφάσεις των ειδικών και των μη-ειδικών που καπελώνουν συνεχώς τους ειδικούς.
Το άνοιγμα της εστίασης καταφέρνει την επίτευξη του αυτονόητου. Το να διοχετευτεί ο κόσμος σε μαγαζιά που λειτουργούν με υπευθυνότητα και αυστηρή τήρηση των μέτρων, παρά να καταφεύγει στο… self-service σε πλατείες και πάρκα, όπως είδαμε να συμβαίνει εδώ και τόσο καιρό. Φαγητό, ήλιος, κοινωνικοποίηση, παρέα, καθαρός αέρας μακριά από την κλεισούρα των τεσσάρων τοίχων. Αυτονόητα που έφτασαν να γίνουν πολυτέλειες.
Η προστασία της υγείας είναι ασφαλώς ένα θέμα που πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη, όμως οι Έλληνες είναι ένας λαός στενά συνδεδεμένος με την εστίαση. Η ταβέρνα, το καφενείο, η καφετέρια, το εστιατόριο, είναι μέρη που βρίσκονται αποτυπωμένα στο DNA του μέσου Έλληνα.
Μια μουδιασμένη κοινωνία που βγαίνει στο φως της άνοιξης, μετά από μήνες υποχρεωτικού εγκλεισμού και ελεγχόμενου προαυλισμού, βλέπει «μαγκωμένη» (ή και διστακτική ακόμα) την αυτονόητη απόλαυση της εστίασης. Δεν θα έπρεπε να είναι έτσι. Ασφαλώς πρέπει να υπάρχει προσοχή αυτόν τον καιρό, άλλα σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να μεταμορφωθούμε σε μια κοινωνία που τα «δυο μέτρα απόστασης» θα μας εντυπωθούν σαν αυτόματο πρόγραμμα στο πίσω μέρος του μυαλού για ολόκληρη τη ζωή μας.
Δεν είναι φυσιολογικό και δεν θα γίνει ποτέ.