Πίσω από όλη την ιστορία της συμφωνίας των Πρεσπών υπάρχει ένα άγνωστο παρασκήνιο που έρχεσαι μετά από καιρό στην επιφάνεια, σχετικά με το ζήτημα της παράδοσης του ονόματος από μέρους της Ελλάδας στου Σκοπιανούς, μια καθαρά προδοτική πράξη.
Σύμφωνα με αυτές τις αποκαλύψεις που προέρχονται από σερβικής πλευράς, το πρόβλημα θα λύνονταν αυτομάτως υπέρ της Ελλάδας και δεν θα υπήρχε κανένα ζήτημα παράδοσης του ονόματος και μακεδονικής ταυτότητας. Αυτή την λύση όμως δεν το ήθελε η αμερικανική πλευρά που ήθελε τα Σκόπια και την Ελλάδα σαν αμερικανικά προγεφυρώματα στην Βαλκανική έναντι σε οποιαδήποτε προοπτική ρωσικής διείσδυσης.
Αλλά ας παρακολουθήσουμε τα γεγονότα από το 2016, γεγονότα τελείως άγνωστα στην ελληνική πλευρά:
Στις 11 Δεκεμβρίου 2016 γίνονται βουλευτικές εκλογές στα Σκόπια με έναν επαναληπτικό γύρο στις 25 Δεκεμβρίου στο Γκόστιβαρ και στο Τέαρτσε. Στις εκλογές αυτές παρότι το εθνικιστικό VMRO-DPMNE του Νίκολα Γκρούεφσκι συγκέντρωσε ποσοστό 39%, υπέστη απώλειες στα ποσοστά του και στην κοινοβουλευτική του εκπροσώπηση. Συγκεκριμένα τα αποτελέσματα αυτών των εκλογών είχαν ως εξής : Κόμμα VMRO 39,9%, Σοσιαλδημοκρατική Ένωση 37,8%, Δημοκρατική Ένωση αλβανικό 7,52%, Κίνημα Μπέσα αλβανικό 5,91%.
Μετά τις εκλογές, ο Γκρούεφσκι τον Ιανουάριο του 2017 έλαβε εκ νέου εντολή για σχηματισμό κυβέρνησης, Αυτή την φορά όμως ο συνασπισμός VMRO-DPMNE του εντολοδόχου πρωθυπουργού Γκρούεφσκι δεν πέτυχε να καταλήξει σε συμφωνία για τον σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας με το αλβανικό κόμμα (DUI) του Αλί Αχμέτι, μέχρι τότε κυβερνητικό του εταίρο Το γιατί οι Αλβανοί είχαν αλλάξει θέση θα το δούμε παρακάτω.
Παρόλο όμως που ο Γκρουέφσκυ δεν κατάφερε να σχηματίσει κυβέρνηση η άρνηση του προέδρου, Γκιόργκι Ιβάνοφ να δώσει την εντολή για σχηματισμό κυβέρνησης στον αρχηγό της αντιπολίτευσης, Ζόραν Ζάεφ, (στην οποία κατά δήλωσή του θα ελάμβανε μέρος το κόμμα του Αχμέτι που όπως ανέφερα άλλαξε εντυπωσιακά την τοποθέτηση του ), οδήγησε σε ένταση και την κορύφωση του πολιτικού αδιεξόδου. Στις 27 Μαρτίου 2017 συνεδρίασε η Βουλή υπό τη νέα της σύνθεση προκειμένου να εκλέξει τον πρόεδρό της, όμως ο απερχόμενος πρωθυπουργός Γκρούεφσκι δεν παρευρέθηκε στη συνεδρίαση, εμποδίζοντας τη διαδικασία.
H πόλωση και το πολιτικό αδιέξοδο συνεχίστηκαν τις επόμενες εβδομάδες, με τον συνασπισμό του Γκρούεφσκι να κατηγορεί το σοσιαλδημοκρατικό SDSM ότι τα έχει συμφωνήσει με τους Αλβανούς να καταλύσει την «μακεδονική» ταυτότητα της ΠΓΔΜ, μετατρέποντάς την σε αλβανοσλαβική. Είναι γνωστή η ιστορία της αλλαγής της στάσης βουλευτών του Γκρουέφσκυ μετά από αφόρητες πιέσεις από την αμερικανική πρεσβεία στα Σκόπια
Στις 30 Μαΐου του 2017, δημοσιεύεται μια αποκαλυπτική έρευνα σχετικά με το σκοπιανό πρόβλημα των Σέρβων δημοσιογράφων Stevan Dojčinović, Σάσκα Τσετόφσκα, Μπιλιάνα Σεκουλόβσκα, Μπόγιανα Γιοβάνοβιτς, Μπόγιανα Παβλόβιτς και Αούρε Μπέλφορντ.στα σερβικά ΜΜΕ : KRIK, TV Nova και OCCRP, επικαλούμενοι τηλεφωνικές συνομιλίες και άλλες «διαρροές» πληροφοριών από τις «μακεδονικές» (σκοπιανές), μυστικές υπηρεσίες, που από τα σκοπιανά μεταφραστήκαν στα σερβικά από τον Σεργκέι Ντοτζίνικοβιτς.
Σύμφωνα με την έρευνα αυτή, στις 3 Μαρτίου του 2017 ο Goran Živaljević, (Ζιβελβέβιτς), μέλος της υπηρεσίας πληροφοριών της Σερβίας, (BIA), είχε συνάντηση τον Ιβάν Στόλοκοβιτς, βουλευτή των Σκοπίων σερβικής καταγωγής και εκπρόσωπος του Σερβικού Δημοκρατικού Κόμματος της «Μακεδονίας».
Ο Στόιλκοβιτς έγινε μέλος του κοινοβουλίου της πΓΔΜ το 2002 ως μέλος του Σερβικού Δημοκρατικού Κόμματος στη Μακεδονία, (DPSM).
Σκοπιανά ΜΜΕ τον περιγράφουν ως εθνικιστή που ενεργεί σε συνεργασία με την σερβική προεδρία και με άλλους υψηλόβαθμους Σέρβους αξιωματούχους και μέλη της σερβικής μυστικής υπηρεσίας της BIA.
Οι συναντήσεις του σερβόφωνου Στολόκοβιτς με τον Goran Živaljević ήταν συχνές κάθε φορά που επρόκειτο να γίνει μια σημαντική ψηφοφορία στο σκοπιανό κοινοβούλιο. Αλλά το πιο σημαντικό ήταν, πως σύμφωνα με τα ευρήματα της αποκαλυπτικής έρευνας, ο Stoilković είχε συχνές επαφές με Ρώσους διπλωμάτες και άλλες ρωσικές «πηγές», επιβεβαιώνοντας ότι ο πολιτικός προσανατολισμός του βασίζοντα στην προώθηση της ρωσικής επιρροής στα Βαλκάνια, με στόχο τον τερματισμό της ευρωατλαντικής ενσωμάτωσης και της δυτικής επιρροής.
Χαρακτηριστικό και αποδεικτικό επίσης όλων αυτών, είναι ότι ο Stoilković ως Πρόεδρος του Σερβικού Δημοκρατικού Κόμματος της «Μακεδονίας» υπέγραψε το 2016 ένα επίσημο έγγραφο με τον χαρακτηριστικό τίτλο : «Δήλωση υπέρ του σχηματισμού ουδέτερης στρατιωτικής ζώνης στα Βαλκάνια», παράλληλα και σε συνεργασία με το ρωσικό κόμμα του Βλαντιμίρ Πούτιν, την «Ενιαία Ρωσία».
Αξιοσημείωτο είναι επίσης ότι σκοπιανά έγγραφα δείχνουν ότι ο Στοΐλοβιτς ήταν υπό παρακολούθηση από αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες το 2013 για ύποπτες δραστηριότητες και παρά το γεγονός αυτό, ο Γκρουέφσκι τον είχε δεχτεί ως εταίρο στον κυβερνητικό συνασπισμό του και συνεργάζονταν στενά μαζί του.
Ο Ζιβελβέβιτς ανέφερε στον ότι έχει συναντήσεις στα Σκόπια με ένα Σέρβο πολιτικό και δημοσιογράφο ονόματι Μερούλα Λαζάνσκι, ο οποίος, όπως του τόνισε τότε, θα μπορούσε να τους «εξυπηρετήσει». Συγκεκριμένα ο Στόιλοκοβιτς ανέφερε στον Goran Živaljević ότι ο Μίροσλαβ Λαζάνσκι του είχε δηλώσει ότι θα μπορούσε να τον φέρει σε άμεση επαφή με τον με τον αρχηγό του κυβερνώντος κόμματος της πΓΔΜ, το εθνικιστικό VMRO-DPMNE, του Νικόλα Γκρουέφσκι.
Στην συνάντηση αυτή αφού η σερβική πλευρά ενημέρωσε για την ανάμειξη της αμερικανικής πρεσβείας που είχε επαφές με τους Αλβανούς που ήταν και η κύρια αιτία της αλλαγής της στάσης του αλβανικού κόμματος.
Την επομένη αυτής της συνάντησης, 4/3/2017 ο Λαζάνσκι, δημοσιογράφος και βουλευτής στο σερβικό κοινοβούλιο, δημοσίευσε ένα σημαντικό άρθρο στην γνωστή σερβική εφημερίδα, «Πολίτικα», με τίτλο: «Δεν χορηγούμε την Μακεδονία». Σε αυτό το άρθρο ο Λαζάνσκι τόνιζε την αμέριστη υποστήριξή του προς τον Γκρουέφσκι, ο οποίος την εποχή εκείνη προσπαθούσε να εμποδίσει την ανάληψη της εξουσίας στα Σκόπια από το τότε βασικό κόμμα της αντιπολίτευσης της πΓΔΜ, το SDSM του Ζόραν Ζάεφ, το οποίο είχε σχηματίσει συνασπισμό με τα αλβανόφωνα κόμματα που του επέτρεπε να σχηματίσει κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Στον παροξυσμό της κρίσης, περί τους εκατό οπαδοί του Γκρούεφσκι εισέβαλαν στις 27 Απριλίου στο κοινοβούλιο για να ξυλοκοπήσουν βουλευτές, όπως ο Ζόραν Ζάεφ, ο Αλβανός Ζιαντίν Σέλα και αυτή που σήμερα είναι πλέον υπουργός Άμυνας, η Ραντμίλα Σετσερίνσκα.
Τα αλβανικά κόμματα, που κατέχουν 8 από τις 25 υπουργικές θέσεις, ζητούν η αλβανική να γίνει εκ των επισήμων γλωσσών της χώρας στο σύνολο του εθνικού εδάφους και όχι μόνο στις ζώνες που κατοικούνται από Αλβανούς. Για να τονίσει την σημασία της διεκδίκησης αυτής, ο πρόεδρος του κοινοβουλίου Ταλάτ Τζαφέρι άνοιξε στα αλβανικά την συνεδρίαση για την εκλογή του Ζόραν Ζάεφ εν αναμονή της υιοθέτησης νέου νόμου περί γλωσσών.
Ο Γκρουέφσκυ είχε καταλάβει ότι ο αλβανικός κίνδυνος θα ήταν δούρειος ίππος εναντίον του και επειδή και το Βελιγράδι είχε τις ίδιες απόψεις για τον αλβανικό κίνδυνο είχε αποφασιστεί η συνεργασία Σκοπίων Βελιγραδίου με την ρωσική στήριξη εναντίον του αλβανικού αμεριικανοκινούμενου παράγοντα, με προοπτική οι συζητήσεις να κατέληγαν σε μια μορφή ένωσης του κρατιδίου με την Σερβία με κάποια ονομασία όπως Νέα Γιουγκοσλαβία εναντίον των Αλβανών. Αντιλαμβάνεται κάνεις ότι αν κάτι τέτοιο γίνονταν θα λύνονταν αυτομάτως το πρόβλημα του ονόματος αφού τα Σκόπια θα ήταν ξανά μια επαρχία της ενωμένης, έστω κολοβής Γιουγκοσλαβίας, και οι χαμένοι θα ήταν οι Αμερικανοί θα είχε αντιαμερικανικές πολιτικές
Τελικά όμως το σχέδιο αυτό δεν έγινε πραγματικότητα και στις 1 Ιουνίου 2017 το κοινοβούλιο της ΠΓΔ της Μακεδονίας εξέλεξε πρωθυπουργό τον σοσιαλδημοκράτη Ζόραν Ζάεφ, ως πρώτο βήμα για την έξοδο της χώρας από το πολιτικό αδιέξοδο στο οποίο βρίσκονταν εδώ και δύο χρόνια. Ο 42χρονος οικονομολόγος, πολιτικός αντίπαλος του Νίκολα Γκρούεφσκι (VMRO-DPMNE) εξασφάλισε την υποστήριξη των βουλευτών του κόμματός του και των δύο κυριότερων παρατάξεων που εκπροσωπούν την αλβανική κοινότητα της χώρας.
Σχεδόν ένα χρόνο μετά, υπογράφτηκε στις 12 Ιουνίου 2018 η Συμφωνία των Πρεσπών ανάμεσα στην Ελληνική Δημοκρατία και τα Σκόπια. Η Συμφωνία αντικατέστησε την Ενδιάμεση Συμφωνία του 1995 και κατήργησε τη συνταγματική ονομασία Δημοκρατία της Μακεδονίας και την προσωρινή ονομασία πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, μετονομάζοντας και αναγνωρίζοντας καθολικά τη χώρα ως Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας. H ψήφιση της συμφωνίας προκάλεσε αντιδράσεις και στις δύο χώρες.
Η ελληνική προδοσία είχε συντελεστεί με τις ευλογιές και επιταγές των «φίλων και συμμάχων» Αμερικανών και των Γερμανών.
Νίκος Χειλαδάκης είναι Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος